初,并州刺史東平畢軌及鄧颺、李勝、何晏、丁謐皆有才名而急於富貴,趨時附勢,明帝惡其浮華,皆抑而不用。 曹爽素與親善,及輔政,驟加引擢,以為腹心。 晏,進之孫;謐,斐之子也。 晏等咸共推戴爽,以為重權不可委於人。 丁謐為爽畫策,使爽白天子發詔,轉司馬懿為太傅,外以名號尊之,內欲令尚書奏事,先來由己,得制其輕重也。 爽從之。 二月,丁丑,以司馬懿為太傅,以爽弟羲為中領軍,訓為武衛將軍,彥為散騎常侍、侍講,其餘諸弟皆以列侯侍從,出入禁闥,貴寵莫盛焉。 爽事太傅,禮貌雖存,而諸所興造,希復由之。 爽徙吏部尚書盧毓為仆射,而以何晏代之,以鄧颺、丁謐為尚書,畢軌為司隷校尉。 晏等依勢用事,附會者升進,違忤者罷退,內外望風,莫敢忤旨。 黃門侍郎傅嘏謂爽弟羲曰:「何平叔外靜而內躁,銛巧好利,不念務本,吾恐必先惑子兄弟,仁人將遠而朝政廢矣!」晏等遂與嘏不平,因微事免嘏官。 又出盧毓為廷尉,畢軌又枉奏毓免官,眾論多訟之,乃復以為光祿勛。 孫禮亮直不撓,爽心不便,出為揚州刺史。 三月,以征東將軍滿寵為太尉。 夏,四月,吳督軍使者羊道擊遼東守將,俘人民而去。 漢蔣琬為大司馬,東曹掾犍為楊戲,素性簡略,琬與言論,時不應答。 或謂琬曰:「公與戲語而不應,其慢甚矣!」琬曰:「人心不同,各如其面,面從後言,古人所誡。 戲欲贊吾是邪,則非其本心;欲反吾言,則顯吾之非,是以默然,是戲之快也。 」 又督農楊;敏嘗毀琬曰:「作事憒憒,誠不及前人。 」或以白琬,主者請推治敏,琬曰:「吾實不如前人,無可推也。 」主者乞問其憒憒之狀,琬曰:「苟其不如,則事不理,事不理,則憒憒矣。 」後敏坐事系獄,眾人猶懼其必死,琬心無適莫,敏得免重罪。 秋,七月,帝始親臨朝。 八月,大赦。 冬,十月,吳太常潘濬卒。 吳主以鎮南將軍呂岱代濬,與陸遜共領荊州文書。 岱時年已八十,體素精勤,躬親王事,與遜同心協規,有善相讓,南士稱之。 十二月,吳將廖式殺臨賀太守嚴綱等,自稱平南將軍,攻零陵、桂陽,搖動交州諸郡,眾數萬人,呂岱自表輒行,星夜兼路,吳主遣使追拜交州牧,及遣諸將唐咨等絡繹相繼,攻討一年,破之,斬式及其支黨,郡縣悉平。 岱復還武昌。 吳都鄉侯周胤將兵千人屯公安,有罪,徙廬陵;諸葛瑾、步騭為之請。 吳主曰:「昔胤年少,初無功勞,橫受精兵,爵以侯將,蓋念公瑾以及于胤也。 而胤恃此,酗淫自恣,前後告諭,曾無悛改。 孤于公瑾,義猶二君,樂胤成就,豈有已哉!迫胤罪惡,未宜便還,且欲苦之,使自知耳。 以公瑾之子,而二君在中間,苟使能改,亦何患乎!」瑜兄子偏將軍峻卒,全琮請使峻子護領其兵。 吳主曰:「昔走曹操,拓有荊州,皆是公瑾,常不忘之。 初聞峻亡,仍欲用護。 聞護性行危險,用之適為作禍,故更止之。 孤念公瑾,豈有已哉!」 十二月,詔復以建寅之月為正。 邵陵厲公上 烈祖明皇帝下正始元年(庚申,公元二四零年) 春,旱。 越巂蠻夷數叛漢,殺太守,是後太守不敢之郡,寄治安定縣,去郡八縣餘裡。 漢主以巴西張嶷為越巂太守,嶷招慰新附,誅討強猾,蠻夷畏服,郡界悉平,復還舊治。 冬,吳饑。 烈祖明皇帝下正始二年(辛酉,公元二四一年) 春,吳人將伐魏。 零陵太守殷札言于吳主曰:「今天棄曹氏,喪誅累見,虎爭之際而幼童涖事。 陛下身自禦戎,取亂侮亡,宜滌荊、揚之地,舉強羸之數,使強者執戟,羸者轉運。 西命益州,軍于隴右,授諸葛瑾、朱然大眾,直指襄陽,陸遜、朱桓別征壽春,大駕入淮陽,歷青、徐。 襄陽、壽春,困于受敵,長安以西,務禦蜀軍,許、洛之眾,勢必分離,掎角併進,民必內應。 將帥對向,或失便宜,一軍敗績,則三軍離心。 便當秣馬脂車,陵蹈城邑,乘勝逐北,以定華夏。 若不悉軍動眾,循前輕舉,則不足大用,易於屢退,民疲威消,時往力竭,非上策也。 」吳主不能用。 夏,四月,吳全琮略淮南,決芍陂,諸葛恪攻六安,朱然圍樊,諸葛瑾攻柤中。 征東將軍王凌、揚州刺史孫禮與全琮戰于芍陂,琮敗走。 荊州刺史胡質以輕兵救樊,或曰:「賊盛,不可迫。 」質曰:「樊城卑兵少,故當進軍為之外援,不然,危矣。 」遂勒兵臨圍,城中乃安。 五月,吳太子登卒。 第488頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
-0.2
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。