書籍文物焚燒一空。 [5]東晉:西晉亡後,公元317年,司馬睿在建康今江蘇南京建立政權,史稱東晉,戰爭頻仍,書籍損毀殆盡。 [6]侯景:南朝梁武帝末年侯景發動叛亂,攻破建康,併到處燒殺掠奪,都城建康幾成一片廢墟。 長江下游一帶受到極大破壞。 [7]五季:指唐宋之間的後樑、後唐、後晉、後漢、後周五代。 這期間戰爭極殘酷。 [8]靖康:宋朝趙桓欽宗的年號1126—1127。 靖康二年,徽宗、欽宗被虜北去,文化破壞得極嚴重。 [9]兼釋:連佛教方面一起。 [10]沉篤淵深:學問深厚淵博。 [11]裒póu:聚集。 [12]阮孝緒:南朝梁陳留尉氏人,字士宗,隱居不仕,曾于金陵講學,載書七乘。 [13]張華:晉范陽方城人,字茂先,官至司空。 博學多聞,著有《博物誌》。 藏書豐富,《晉書.張華傳》:「張華嘗徙居,載書三十乘。 」[14]較讎:校對。 較,同校。 [15]三豕:指文字錯訛處。 《呂氏春秋》:「子夏之衛,過衛。 有讀史記者曰:『晉師三豕涉河。 』子夏曰:『非也,是己亥也。 』夫己與三近,亥與豕相似。 」[16]一鴟:《東皇雜錄》:「借書饋酒一瓻,還書亦饋酒一瓻。 」《瓮牗閒評》:「瓻,酒器,古之盛酒以遺借書者也。 」鴟,同「瓻」。 [17]惇言:老實話。 惇,惇厚,篤實。 [18]三痴:《資睱集》雲借書籍俗謂借,一痴;與,二痴;索,三痴。 二惑:金劉祁不明「借書一痴」,「還書一痴」諺義實是從「借書一瓻,還書一瓻」音訛故曰二惑。 [19]百城:謂藏書豐富。 《魏書.李謐傳》:「每曰:『丈夫擁書萬卷,何假南面百城?』」[20]勿替引之:《詩經.小雅.楚茨》:「子子孫孫,勿替引之。 」意思是不要廢掉而把它保持下去。 替,廢除。 引,延長。 沈守正1572—1623,錢塘人,字無回。 萬曆舉人。 官至巡撫,工畫,長詩文。 有《詩經說通》、《四書叢說》。 水盡頭.明劉侗 觀音石閣而西,皆溪,溪皆泉之委;皆石,石皆壁之餘。 其南岸,皆竹,竹皆溪周而石倚之。 燕故通俗讀物生,至此,林林畝為大。 竹,丈始枝;筍,丈猶籜;竹粉生於節,筍梢出於林,根鞭出於籬,孫大於母。 過隆救寺而又西,聞泉聲。 泉流長而聲短焉,下流平也。 花者,渠[1]泉而役科花;竹者,渠泉而役乎竹;不暇聲也。 花竹未役,泉猶石泉矣。 石罅亂流,眾聲澌澌,人踏石過,水珠漸衣。 小魚折折石縫間,聞跫音[2]則伏,于苴[3]于沙。 雜花水藻,山僧園叟不能名之。 草至不可族,客乃鬥以花,休休百步耳,互出,半不同者。 然春之花尚不敵其秋之柿葉,葉紫紫,實丹丹。 風日流美,曉樹滿星,夕裡皆火,香山曰杏,仰山曰梨,壽安山曰柿也。 西山圓通寺,望太和庵前,山中人指指水盡頭兒,泉所源也。 至則磊磊中兩石角如坎,泉蓋從中出。 鳥樹聲壯,泉唶唶不可驟聞。 坐久,始別,曰:「彼鳥聲,彼樹聲,此泉聲也。 ” 又西上廣泉廢寺,北半裡五華寺,然而游者瞻臥佛輒返,曰:“臥佛無泉。 」 註釋: [1]渠:人工開鑿的水道,這裡作動詞用,是說花生長在泉水兩邊,形成水道。 [2]跫qióng窮音:腳步聲。 《莊子.徐無鬼》:「夫逃虛空者……聞人足音跫然而喜矣。 」[3]苴chá茶:水中的浮草。 說琴.明何景明 何子有琴[1],三年不張[2]。 從其游者戴仲鶡[3],取而繩以弦[4],進而求操焉。 何子禦之[5],三叩其弦,弦不服指,聲不成文[6]。 徐察其音,莫知病端。 仲鶡曰:「是病于材也。 予觀其黟然黑[7],衺然腐也[8]。 其質不任弦,故鼓之弗揚。 」 何子曰:“噫!非材之罪也。 吾將尤夫攻之者也[9]。 凡攻琴者,首選材,審製器,其器有四:弦、軫、徽、越[10]。 弦以被音,軫以機弦[]11,徽以比度[12],越以亮節[13]。 被音則清濁見,機弦則高下張,比度則細大弗逾,亮節則聲應不伏[14]。 故弦取其韌密也[15],軫取其栝圓也[16],徽取其數次也[17],越取其中疏也[18]。 今是琴弦之韌疏,軫之栝滯;徽之數失鈞;越之中淺以隘。 疏故清濁弗能具,滯故高下弗能通,失鈞故細大相逾,淺以隘故聲應沉伏。 是以宮商不誠職[19],而律呂叛度[20]。 雖使伶倫鈞弦而柱指[21],伯牙按節而臨操[22],亦未知其所諧也。 “夫是琴之材,桐之為也。 始桐之生邃谷[23],據盤石,風雨之所化,雲煙之所蒸,蟠紆綸囷[24],璀璨岪鬱[25],文炳彪鳳[26],質參金玉,不為不良也。 使攻者制之中其制,修之畜其用,斫以成之,飾以出之。 上而君得之,可以薦清廟[27],設大廷[28],合神納賓[29],贊實出伏[30],暢民潔物;下而士人得之,可以宣氣養德,道情和志。 何至黟然邪然,為腐材置物耶[32]? 「吾觀天下之不罪材者寡矣。 如常以求固執[33],縛柱以求張弛[34],自混而欲別物,自褊而欲求多[35]。 直木輪,屈木輻,巨木節[36],細木欐[37],幾何不為材之病也?是故君子慎焉,操之以勁,動之以時,明之以序,藏之以虛。 勁則能弗撓也,時則能應變也,序則能辨方也,虛則能受益也。 勁者信也,時者知也,序者義也,虛者謙也。 信以居之,知以行之,義以制之,謙以保之。 樸其中,文其外。 見則用世[38],不見則用身[39]。 故曰雖愚必明,雖柔必強。 材何罪焉!」 仲鶡憮然離席曰:「信取于弦乎?知取于軫乎?義取于徽乎?謙取于越乎?一物而眾理備焉。 予不敏,願改弦更張[40],敬服斯說。 」 ——選自《四庫全書》本《何大復集》 註釋: 第122頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
0.15
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。