[4]訇磕(轟科hōngkē)——大聲。 虛無——指天空。 [5]愕(萼è)——驚訝。 [6]悉——全都。 [7]屓贔(細必xībī)——觿(希xī)龜的別名。 觿龜是一種爬行動物,背面褐色,腹面淡黃色。 碑下的石座一般都雕成屓贔的形狀,取它力大能負重的意思。 這裡就是指石碑底下結實的屓贔。 [8]谷——兩山之間叫谷。 [9]雄——雄壯有力。 以——連詞,意義和「而」相同。 厲——猛烈。 [10]蕩——搖動。 [11]洶——水中波浪翻滾的聲音。 豗(灰huī)——轟響。 [12]中和——不剛不柔,平和。 [13]駭——驚懼。 [14]室(至zhī)——阻塞。 [15]槁(搞gǎo)——枯。 [16]懦——軟弱。 揚——高昂。 [17]莫若——不如。 [18]蓋——連詞,表示原因。 [19]挺——筆直。 樛(鳩jiǖ)——彎曲向下。 [20]離奇——樹根盤曲的樣子。 巃嵏龍宗lóngzòng——高聳的樣子。 [21]瀟灑——飄逸,自然。 扶疏——枝葉繁茂的樣子。 [22]鬖髿(三棱sānsuō)——蓬鬆的樣子。 玲攏——靈巧的樣子。 [23]這句說:所以,當風吹過鬆樹的時候。 [24]雍(雍yōng)——堵塞。 激——衝擊。 [25]黷(毒dú)——憂。 [26]滌——洗。 昏穢惠huì——黑暗的和骯髒的東西。 [27]曠神——使心境闊大。 怡情——使心情愉快。 [28]恬(田tiān)淡——清靜。 寂寥——寂靜。 [29]太空——天空。 [30]造化——舊時指自然界的創造者,也指自然界。 [31]宜乎——怪不得。 違——離開。 [32]金鷄峰——在會(貴guì]稽山上。 會稽山在浙江省紹興縣附近。 [33]拂——輕輕吹過。 [34]暗泉——暗伏而不露出地面的泉水。 颯(薩sà)颯——這裡是形容水聲。 石潄(賴lài)——沙石上的急流。 [35]雅樂——正樂。 古時把那種正規的、標準的音樂叫作雅樂。 [36]揚——向上吹起。 [37]振——擊。 [38]隱隱——隱約,聽起來不很清楚。 [39]上人——對和尚的一種稱呼。 為一這裡是建造的意思。 閣——一種建築物,多建築在高處,周圍開窗,可以跳遠。 [40]嘗——曾經。 止——停留,居住。 [41]洋洋——快意的樣子。 [42]去——距離。 [43]這句說:在夏天,不因暑熱而感到難受。 [44]這句說:在冬天,不因寒冷而感到痛苦。 [45]適——感到舒服。 [46]偃蹇(簡jiān)——託病不做事。 優遊——閒暇自得的樣子。 [47]逍遙——無拘無束,自由自在。 相羊——徘徊。 [48]汩(古gǔ)——亂。 [49]永日——度過漫長的一天。 [50]濯(茁zhuó)——洗。 穎水——河名。 源出河南省登封縣西的穎谷,東南流至安徽省境內,入淮河。 相傳堯想把天下讓給許由,許由不接受,隱居在穎水附近。 堯又想任命他作九州長,他仍不肯接受,並且認為堯的這種話弄髒了他的耳朵,就跑到穎水邊上去洗耳朵。 高——品行高尚。 [51]首陽——山名。 在山西省永濟縣南。 相傳伯夷、叔齊在周武王滅殷以後,逃避到首陽山,不食周粟而死。 清——品行純潔。 [52]四方之寓人——在四方作客的人,到處為家的人。 [53]行止——行蹤。 [54]是——這個。 忘情——無動于衷。 [55]書——寫。 [56]至正十五年——公元一三五五年。 至正是元順帝妥歡帖睦爾的年號1341—1368。 [57]這句說:停留了兩天。 [58]徹晝夜——整天整夜。 [59]至是——到了這一次。 [60]止——停留,居住。 凡——總共。 [61]備悉——全知。 變態——變化的狀態。 [62]幢(床chuáng)——旗幟。 葆——傘。 [63]離褷(屍shT)——形容松枝象羽毛初生的樣子。 蜿蜒——彎彎曲曲,象蛇爬行的樣子。 [64]轇轕(膠格jiāogé)——縱橫交錯的樣子。 徘徊——來回擺動的樣子。 [65]組綉——編織成彩色的花紋。 [66]塤(勛xūn)——古代的一種樂器,用陶土燒製而成。 箎(遲chī)一古代的一種樂器,用竹管製成。 [67]鐵馬——鐵騎,指騎兵。 馳驟——馳騁,奔騰。 [68]槊(朔shuò)——長矛,古代的一種兵器。 磨戛(頰jiá)——撞擊。 [69]草蟲——即草螽(忠zhōng)。 一種昆蟲,善跳躍,雄蟲前翅有發聲器,顫動翅膀就能發聲。 切切——形容又細又急的聲音。 [70]乍(詐zhà)——忽。 [71]莫可名狀——說不清它的狀況。 [72]聰——聽覺靈敏。 [73]六塵——佛經上把色、聲、香、味、觸、法叫作六塵。 塵是臟污的意思。 佛經上認為,六塵能染污六根眼、耳、鼻、舌、身、意。 [74]以是——用這,因此。 說明: 《松風閣記》由上下兩篇組成,內容的重點各自不同。 第一篇以議論為主,先從風和松談起,接着談到松聲的特點,再歸結到金鷄蜂上三棵松,用四種比喻形象地表現了不同的風吹松的聲音。 第二篇是第一篇的補充,着重描寫作者耳聞目睹的風吹松的情況,並繼續用五種比喻形象地表現了風吹松的聲音,筆默簡煉,形象真切。 宋濂獲罪.明徐禎卿 洪武十年[1],宋學士濂[2],乞老歸,帝親餞之,敕其孫慎輔行[3]。 濂頓首辭[4],且要曰[5]:「臣性命未畢蓬土[6],請歲覲陛階[7]。 」既歸,每就帝慶節稱賀如約[8],帝念舊,戀戀多深情。 十三年失朝[9],帝召其子中書舍人璲[10],孫殿廷禮儀司序班慎[11],問之,對曰:「不幸有旦夕之憂[12],惟陛下哀矜裁其罪[13]!」帝微使人瞰之[14],無恙,大怒,下璲、慎獄。 詔御史,就誅濂,沒其家[15]。 先是濂嘗授太子及諸王經[16],太子於是泣且諫曰:「臣愚戇無他師[17],幸陛下哀矜裁其死。 」帝怒曰:「俟汝為天子而宥之[18]。 」太子惶懼,不知所出[19],遂赴溺[20],左右救得免。 帝且喜且罵曰:「痴兒子,我殺人,何與汝也[21]!」因遍錄救溺者。 第126頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
0.15
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。