偶而拿出一則來看看,好象是在遊覽以前到過的地方,遇見了以前的朋友,雖說城郭依舊,人民已非,但我卻反而自己高興。 我真可說是不能對之說夢的痴人了。 以前西陵地方有一個腳伕,為人挑酒,不慎跌了一交,把酒罈子打破了。 估計無從賠償,就長時間獃坐著想道:「能是夢便好!」又有一個貧窮的書生考取了舉人,正在參加鹿鳴宴,恍恍忽忽地還以為這不是真的,咬着自己的手臂說:「別是做夢吧!」同樣是對於夢,一個唯恐其不是夢,一個又唯恐其是夢,但他們作為痴人則是一樣的。 我現在大夢將要醒了,但還在弄彫蟲小技,這又是在說夢話了。 因而嘆息具有慧業的文人,其好名之心真是難改,正如盧生在邯鄲夢已要結束、天就要亮的時候,在其遺表中還想把其摹榻二王的書法流傳後世一樣。 因此,其一點名根,實在是象佛家舍利子那樣堅固,雖然用猛烈的劫火來燒它,還是燒不掉的。 題《海天落照圖》後.明王世貞 《海天落照圖》,相傳小李將軍昭道[1]作,宣和[2]秘藏,不知何年為常熟劉以則[3]所收,轉落吳城湯氏[4]。 嘉靖[5]中,有郡守,不欲言其名,以分宜子大符[6]意迫得之。 湯見消息非常。 乃延仇英實父[7]別定,摹一本,將欲為米顛[8]狡獪,而為怨家所發。 守怒甚,將致叵測。 湯不獲已,因割陳緝熙[9]等三詩于仇本後,而出真跡,邀所善彭孔嘉[10]輩,置酒泣別,摩挲三日後歸守,守以歸大符。 大符家名畫近千卷,皆出其下。 尋坐法[11],籍入天府[12]。 隆慶初,一中貴[13]攜出,不甚愛賞,其位下小璫[14]竊之。 時朱忠僖[15]領緹騎,密以重貲購,中貴詰責甚急,小璫懼而投諸火。 此癸酉[16]秋事也。 余自弱中聞之拾遺人[17],相與慨嘆妙跡永絶。 今年春,歸息弇園,湯氏偶以仇本見售,為驚喜,不論直收之。 按《宣和畫譜》[18]稱昭道有《落照》、《海岸》二圖,不言所謂《海天落照》者。 其圖有禦題[19],有瘦金、瓢印[20]與否亦無從辨證,第睹此臨跡之妙乃爾,因以想見隆準公[21]之驚世也。 實父十指如葉玉人[22],即臨本亦何必減逸少[23]宣示、信本[24]《蘭亭》哉!老人饞眼,今日飽矣!為題其後。 註釋: [1]李昭道:唐代畫家,世稱小李將軍,其父李思訓世稱大李將軍。 [2]宣和:宋徽宗的年號1119—1125.[3]劉以則:明代收藏家。 [4]湯氏:當時的古董商。 [5]嘉靖:明世宗的年號1522—1566.[6]大符:嚴世蕃,字大符,明嘉靖年間奸相嚴嵩江西分宜人之子。 [7]仇項:字實父,號十洲,明代畫家。 [8]米顛:米芾,宋代畫家,為人顛狂,世稱「米顛」。 善仿古以亂真,故文中稱其「狡獪」。 [9]陳緝熙:陳鑒,字緝熙,明代收藏家。 [10]彭孔嘉:彭年,字孔嘉,明代書畫家文徴明的學生。 [11]坐法:指嘉靖末嚴嵩革職,嚴世蕃被處死。 [12]籍入天府:沒收入宮。 [13]中貴:受皇帝寵幸的大太監。 [14]小璫:小宦官。 [15]朱忠僖:朱忠僖:朱希孝,謚忠僖,隆慶年間領錦衣衛即下文之「緹騎」,為皇帝的親軍,掌詔獄。 [16]癸酉:明神宗萬曆元年1573.[17]拾遺人:舊貨商。 [18]《宣和畫譜》:記載宣和時宮內藏畫的冊錄,宋徽宗時編。 [19]禦題:指宋徽宗的題詞。 [20]瘦金:徽宗所創的一種字型。 瓢印:徽宗在其所藏古書畫上所用的瓢形印鑒。 [21]隆準公:隆準,高鼻樑,古時以為帝王之相。 李昭道為唐宗室,故稱。 [22]葉玉人:將玉雕成葉狀的高手匠人。 見《列子.說符》。 比喻仇英畫手之巧妙。 [23]逸少:王羲之,字逸少,晉代書法家,曾臨三國魏書法家鐘繇《宣示表》。 [24]信本:歐陽詢,字信本,唐代書法家,曾臨 王羲之《蘭亭序》。 題《魯文恪詩選》後.明鐘惺 詩文多多益善者[2],古今能有幾人?與其不能盡善而止存一篇數篇、一句數句之長[3],此外皆能勿作,即作而能不使似,使後之讀者,常有「其全決不止此」之疑,思之惜之,猶有有餘不盡之意焉。 若夫篇與句善矣,而不能使其不善者不傳于後,以起後人厭棄[4],而善者反不見信[5],此豈善為必傳之計者哉!故夫選而後作者,上也;作而自選者,次也;作而待人選者,又次也。 古人所謂數十首、數首之可傳者,其全決不止此。 若其善者止此,而此外勿作,正予所謂作其必可傳者也。 此其識其力[6],古今又能有幾人乎? 註釋: [1]魯文恪kè魯鐸,字振之,曾任國子監祭酒,死後謚文恪。 作者的同鄉前輩。 [2]多多益善:越多越好。 [3]與其……而:與其……不知。 [4]起:引起。 [5]見:被。 [6]識:見識。 力:才力。 鐘惺1574—1624,字伯敬,號敬谷,竟陵今湖北省天門市人。 萬曆三十八年1610進士。 歷任南京禮部郎中、福建提學僉事。 與譚元春共同編選《古詩歸》和《唐詩歸》,提倡一種「幽深孤峭」的風格,被稱為「竟陵派」。 著作有《隱秀軒集》,天啟二年沈春澤刊本。 今有《鐘伯敬合集》,中國文學珍本叢書第一輯第三十二種。 本文選自《隱秀軒文集》。 原文有二則,此選其一。 文中評說了選詩的三種情況:一種是「選而後作」,即由作者自己把握「不能盡善」者不作;一種是「作而自選」,即由作者自己選擇善者,使不善者不傳于後;一種是「作而待人選」。 作者提倡「作其必可傳者」,並說明這是很難做到的。 題爾遐園居序.明張鼐 緇衣化于京塵[1],非塵能化人也。 地不擇其偏,交不絶其靡[2];精神五臟,皆為勞薪[3]。 能于此中得自在者,其惟簡遠者乎。 第137頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
-0.15
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。