本文選自《李東陽集》第二卷卷之十六。 王古直這一人物形象,在正統派人物的眼中,被認為是一位怪人。 他以特有的方式待人處世,也以特有的方式自待。 其實,在作者的筆下,通過他自己的言行,我們卻看到了一位個性倔強、蔑視官勢,有時又直率得像個孩子。 他視仕途爵祿如草芥,視優厚的俸祿如枷鎖,「其性氣屹屹不肯為人屈」,是一個與當時封建潮流格格不入的人物形象。 從他身上,透露出追求獨立自主人格的時代要求,雖然這一追求還是很朦朧的。 王冕傳.明宋濂 王冕者,諸暨人[1],七八歲時,父命牧牛隴上[2],竊入學舍聽諸生誦書,聽已輒默記,暮歸忘其牛。 或牽牛來責蹊田[3],父怒撻之,已而復如初。 母曰:「兒痴如此,曷不聽其所為。 」冕因去依僧寺以居,夜潛出,坐佛膝上,執策映長明燈讀之[4],琅琅達旦。 佛像多土偶,獰惡可怖,冕小兒,恬若不見[5]。 安陽韓性聞而異之[6],錄為弟子,學遂為通儒。 性卒,門人事冕如事性。 時冕父已卒,即迎母入越城就養[7]。 久之,思母還故里,冕買白牛,駕母車,自被古冠服隨車後。 鄉裡小兒競庶道訕笑,冕亦笑。 著作郎李孝光欲薦之為府史[8],冕罵曰:「吾有田可耕,有書可讀,肯朝夕抱案立高庭下[9],備奴使哉?」每居小樓上,客至,僮入報,命之登,乃登。 部使者行郡,坐馬上求見,拒之去。 去不百武[10],冕倚樓長嘨,使者聞之慚。 冕屢應進士舉,不中。 嘆曰:「此童子羞為者,吾可溺是哉?」竟棄去。 買舟下東吳,渡大江,入淮、楚,歷覽名山川。 或遇奇才俠客,談古豪傑事,即呼酒共飲,慷慨悲吟,人斥為狂奴。 北遊燕都[11],館秘書卿泰不花家[12]。 泰不花薦以館職[13],冕曰:「公誠愚人哉!不滿十年,此中狐兔游矣,何以祿仕為?」即日將南轅[14],會其友武林盧生死灤陽[15],唯兩幼女、一童留燕,倀倀無所依。 冕知之,不遠千里走灤陽,取生遺骨,且挈二女還生家。 冕既歸越,復大言天下將亂。 時海內無事,或斥冕為妄。 冕曰:「妄人非我,誰當為妄哉?」乃攜妻孥隱于九里山。 種豆三畝,粟倍之。 樹梅花千,桃杏居其半。 芋一區,薤、韭各百本[16]。 引水為池,種魚千餘頭。 結茅廬三間。 自題為梅花屋,嘗仿《周禮》著書一卷,坐臥自隨,秘不使人觀。 更深入寂輒挑燈朗諷,既而撫卷曰:「吾未即死,持此以遇明主,伊、呂事業不難致也[17]。 當風日佳時,操觚賦詩[18],千百不休,皆鵬騫海怒[19],讀者毛髮為聳。 人至不為賓主禮,清談竟日不倦。 食至輒食,都不必辭謝。 善畫梅,不減楊補之[20]。 求者肩背相望,以繒幅短長為得米之差[21]。 人譏之。 冕曰:」吾藉是以養口體,豈好為人家作畫師哉?“未幾,汝潁兵起[22],一一如冕言。 皇帝取婺州[23],將攻越,物色得冕,置幕府,授以諮議參軍,一夕以病死。 冕狀貌魁偉,美鬚髯,磊落有大志,不得少試以死,君子惜之。 史官曰[24]:予受學城南時,見孟寀言越有狂生,當天大雪,赤足上潛岳峰,四顧大呼曰:「遍天地間皆白玉合成,使人心膽澄澈,便欲仙去。 」及入城,戴大帽如簁[25],穿曳地袍,翩翩行,兩袂軒翥[26],嘩笑溢市中。 予甚疑其人,訪識者問之,即冕也。 冕真怪民哉!馬不覂駕[27],不足以見其奇才,冕亦類是夫! 註釋: [1]諸暨:今浙江諸暨市。 [2]隴:同“壟“,田壟。 [3]蹊:踩踏。 [4]策:書冊。 長明燈:佛前晝夜長明的燈。 [5]恬:安然。 [6]安陽韓性:字明善,紹興今屬浙江人,其先居安陽今屬河南。 元代學者。 曾被舉為教官,不赴。 卒後謚莊節先生。 著有《禮記說》等書。 [7]越城:指今紹興市。 [8]李孝光:字季和,浙江樂清人。 至正年間任秘書監著作郎。 府史:府衙小吏。 [9]案:指文書檔案。 [10]武:半步叫武。 [11]燕都:即元代京城大都,今北京市。 [12]泰不華:字兼善,世居白野山。 至正元年1341為紹興路總管。 召入史館,與修遼、宋、金三史,書成,授秘書卿。 升禮部尚書,兼會同館事。 方國珍起兵,被殺。 秘書卿為秘書監長官。 [13]館職:這裡指在史館供職。 [14]南轅:車轅向南,即南歸。 [15]武林:杭州的別稱。 灤陽:今河北遷安西北。 [16]薤xiè百合科植物,鱗莖可作蔬菜。 [17]伊、呂:伊尹、呂尚。 伊尹為商湯賢相;呂尚,扶助武王來殷建立周朝。 [18]操觚:執簡,這裡謂拿起紙來。 觚。 古人書寫時所用的木簡。 [19]鵬騫海怒:喻極有氣勢。 鵬騫,大鵬高飛。 [20]楊補之:指宋代畫家楊無咎,字補之,善畫梅。 [21]繒zēng:絲織物。 [22]汝潁兵起:指元末紅巾軍起義。 [23]皇帝:指明太祖朱元璋。 婺州:治所在今浙江金華。 [24]史官:作者自謂。 [25]簁shī:篩。 [26]袂mèi:衣袖。 軒翥zhù:飛舉的樣子。 [27]覂fěng駕:翻覆車駕。 猶言不受駕馭。 本文選自《宋文憲公全集》卷二十七。 王冕為元末的畫家兼詩人,著有《竹齋集》。 他的事蹟在民間廣為流傳。 本文即記載了他的生平。 他出身農家,經過自己的苦學,終成通儒。 他有傲岸的個性,不肯屈身為「備奴使」的小吏,他具有預見性,看到元末天下將大亂,不肯出仕,隱居九里山,以賣畫為生。 宋濂筆下的王冕,寫得鮮明生動,個性突出,為後來《明史》所本。 韋公寺.明劉侗 第145頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
-0.15
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。