○儉約國奢示之以儉,君子于之行宰相之事也。 漢汝南許劭,為郡功曹。 同郡袁紹,公族豪俠,去濮陽令歸,車徒甚盛,入郡界,乃謝曰「吾輿服豈可使許子將見之?」遂以單車歸家。 晉蔡充好學,有雅尚‧體貌尊嚴,為人所憚。 高平劉整,車服奢麗,嘗語人曰「紗,吾服其常耳。 遇蔡子尼在坐,而經日不自安,」北齊李德林父亡,時正嚴冬,單衰徒跣,自駕靈輿,反葬博陵。 崔諶休假還鄉,將赴弔,從者數十騎,稍稍減留,比至德林門,才餘五騎,云:「不得令李生怪人熏灼,」李僧伽修整篤業,不應闢命。 尚書袁叔德來候僧伽,先減仆從,然後入門。 曰:「見此賢令,吾羞對軒冕。 」夫惟君子之能以身率物者如此,是以居官而化一邦,在朝廷而化天下,魏武帝時,毛為東曹掾,典選舉,以儉率人。 天下之士莫不以廉節自勵,雖貴寵之臣,輿服不敢過度。 唐大曆未‧元載伏誅,拜楊綰為相。 綰質性貞廉,車服儉樸,居廟堂未數日,人心自化。 御史中丞崔寬,劍南西川節度使寧之弟。 家富於財,有別墅在皇城之南,池館台榭,當時第一,寬即日潛遣毀撤。 中書令郭子儀,在州行營,聞綰拜相,坐中音樂減散五分之四。 京兆尹黎,每出入,騶從百餘,亦即日減損,惟留十騎而已。 李師古跋扈,憚杜黃裳為相,命一幹吏寄錢數千緡,氈車子一乘。 使者到門,未敢送,伺候累日,有綠輿自宅出,從婢二人。 青衣襤褸,言是相公夫人。 使者遽歸,告師古。 師古折其謀,終身不敢改節。 此則禁鄭人之泰侈,奚必于三年;變洛邑之矜誇,無煩乎三紀。 修之身,行之家,示之鄉黨而已,道豈遠乎哉! ○大臣《記》曰:「大臣法,小臣廉,官職相序,君臣相正,國之肥也。 」故欲正君而序百官,必自大臣始。 然而王陽黃金之論,時人既怪其奢;公孫布被之名,直士復譏其詐。 則所以考其生平而定其實行者,惟觀之於終,斯得之矣。 季文子卒,大夫人斂,公在位。 宰庀家器為葬備,無衣帛之妾,無食粟之馬,無藏金玉,無重器備,君子是以知季文子之忠於公室也。 相三君矣,而無私積,可不謂忠乎?諸葛亮自表後主曰:「成都有桑八百株,薄田十五頃,子孫衣食悉仰于家,自有餘饒。 至于臣在外任,無別調度,隨身衣食悉仰于官,不別治生以長尺寸。 若臣死之日,不使內有餘帛,外有贏財,以負陛下。 」及卒,如其所言。 夫廉不過人臣之一節,而左氏稱之為忠,孔明以為無負者,誠以人臣之欺君誤國,必自其貪于貨賂也。 夫居尊席腆,潤屋華身,亦人之常分爾,豈知高後降之弗祥,民人生其怨詛,其究也乃與國而同敗邪?誠知夫大臣家事之豐約,關於政化之隆污,則可以審擇相之方,而亦得富民之道矣。 杜黃裳,元和之名相,而以富厚蒙譏;盧懷慎,開無之庸臣,而以清貧見獎。 是故貧則觀其所不取,此卜相之要言。 ○除貪漢時臓罪被劾,或死獄中,或道自殺,唐時臓吏多於朝堂決殺,其特有者乃長流嶺南。 睿宗太極元年四月,制官典,主司枉法,臓一匹已上,並先決一百。 而改元及南郊赦文,每曰:「大闢罪已下,已發覺未發覺,已結正未結正,繫囚見徒,罪無輕重,咸赦除之。 官典犯臓不在此限。 」然猶有左降遐方,謫官蠻徼者。 而盧懷慎重以為言,謂屈法惠奸,非正本塞源之術。 是知亂政同位,商後作其丕刑;貪以敗官,《夏書》訓之必殺。 三代之王,罔不由此道者矣。 宋初,郡縣吏承五季之習,黷貨厲民,故尤嚴貪墨之罪。 開寶三年,董元吉守英州,受臓七十餘萬,帝以嶺表初平,欲懲掊克之吏,特詔棄市。 而南郊大赦,十惡故劫殺及官吏受臓者不原,史言宋法有可以得循吏者三,而不赦犯臓其一也。 天聖以後,士大夫皆知飾簋而厲廉隅,蓋上有以勸之矣。 于文定謂本朝姑息之政甚于宋世,敗軍之將可以不死,臓吏巨萬僅得罷官,而小小刑名反有凝脂之密,是輕重胥失之矣。 蓋自永樂時,臓吏謫令戍邊,宣德中改為運磚納米贖罪,浸至于寬,而不復究前朝之法也。 鳴呼,法不立,誅不必,而欲為吏者之毋貪,不可得也。 人主既委其太阿之柄,而其所謂大臣者皆刀筆筐篋之徒,毛舉細故,以當天下之務,吏治何由而善哉? 《北夢瑣言》;「後唐明宗尤惡墨吏。 鄧州留後陶,為內鄉令成歸仁所論,稅外科配,貶嵐州司馬。 掌書記王惟吉,奪歷任告敕,長流綏州。 毫州刺史李鄴,以臓穢賜自盡,汴州倉吏犯臓,內有史彥舊將之子,又是附馬石敬塘親戚。 王建立奏之,希免死。 上曰:『王法無私,豈可徇親!』供奉官丁廷徽,巧事權貴,監倉犯臓,侍衛使張從賓方便救之。 上曰:『食我厚祿,盜我倉儲,蘇秦復生,說我不得。 』並戮之。 以是在五代中號為小康之世,」 第106頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
0.2
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。