買肉血dj々,買魚跳鱍鱍。 君身招罪累,妻子成快活。 才死渠便嫁,他人誰敢遏。 一朝如破床,兩個當頭脫。 客難寒山子,君詩無道理。 吾觀乎古人,貧賤不為恥。 應之笑此言,談何疏闊矣。 願君似今日,錢是急事爾。 從生不往來,至死無仁義。 言既有枝葉,心懷便險詖。 若其開小道,緣此生大偽。 詐說造雲梯,削之成棘刺。 一瓶鑄金成,一瓶埏泥出。 二瓶任君看,那個瓶牢實。 欲知瓶有二,須知業非一。 將此驗生因,修行在今日。 摧殘荒草廬,其中煙火蔚。 借問群小兒,生來凡幾日。 門外有三車,迎之不肯出。 飽食腹膨脝,個是痴頑物。 有身與無身,是我復非我。 如此審思量,遷延倚岩坐。 足間青草生,頂上紅塵墮。 已見俗中人,靈床施酒果。 昨見河邊樹,摧殘不可論。 二三餘干在,千萬斧刀痕。 霜凋萎疏葉,波沖枯朽根。 生處當如此,何用怨乾坤。 余見僧繇性希奇,巧妙間生梁朝時。 道子飄然為殊特, 二公善繪手毫揮。 逞畫圖真意氣異,龍行鬼走神巍巍。 饒邈虛空寫塵跡,無因畫得志公師。 久住寒山凡幾秋,獨吟歌曲絶無憂。 蓬扉不掩常幽寂, 泉湧甘漿長自流。 石室地爐砂鼎沸,松黃柏茗乳香甌。 饑餐一粒伽陀藥,心地調和倚石頭。 丹丘迥聳與雲齊,空裡五峰遙望低。 雁塔高排出青嶂, 禪林古殿入虹蜺。 風搖松葉赤城秀,霧吐中岩仙路迷。 碧落千山萬仞現,藤蘿相接次連谿。 千生萬死凡幾生,生死來去轉迷情。 不識心中無價寶,猶似盲驢信腳行。 老病殘年百有餘,面黃頭白好山居。 布裘擁質隨緣過, 豈羡人間巧樣模。 心神用盡為名利,百種貪婪進己軀。 浮生幻化如燈燼,塚內埋身是有無。 世間何事最堪嗟,儘是三途造罪楂。 不學白雲岩下客, 一條寒衲是生涯。 秋到任他林落葉,春來從你樹開花。 三界橫眠閒無事,明月清風是我家。 昔年曾到大海游,為采摩尼誓懇求。 直到龍宮深密處, 金關鎖斷主神愁。 龍王守護安耳裡,劍客星揮無處搜。 賈客卻歸門內去,明珠元在我心頭。 眾星羅列夜明深,岩點孤燈月未沈。 圓滿光華不磨瑩,掛在青天是我心。 千年石上古人蹤,萬丈岩前一點空。 明月照時常皎潔,不勞尋討問西東。 寒山頂上月輪孤,照見晴空一物無。 可貴天然無價寶,埋在五陰溺身軀。 我向前溪照碧流,或向岩邊坐盤石。 心似孤雲無所依,悠悠世事何須覓。 我家本住在寒山,石岩棲息離煩緣。 泯時萬象無痕跡, 舒處周流遍大千。 光影騰輝照心地,無有一法當現前。 方知摩尼一顆珠,解用無方處處圓。 世人何事可吁嗟,苦樂交煎勿底涯。 生死往來多少劫, 東西南北是誰家。 張王李趙權時姓,六道三途事似麻。 只為主人不了絶,遂招遷謝逐迷邪。 余家本住在天台,雲路煙深絶客來。 千仞岩巒深可遁, 萬重谿澗石樓台。 樺巾木屐沿流步,布裘藜杖繞山回。 自覺浮生幻化事,逍遙快樂實善哉。 憐底眾生病,餐嘗略不厭。 蒸豚搵蒜醬,炙鴨點椒鹽。 去骨鮮魚膾,兼皮熟肉臉。 不知他命苦,只取自家甜。 讀書豈免死,讀書豈免貧。 何以好識字,識字勝他人。 丈夫不識字,無處可安身。 黃連搵蒜醬,忘計是苦辛。 我見瞞人漢,如籃盛水走。 一氣將歸家,籃裡何曾有。 我見被人瞞,一似園中韭。 日日被刀傷,天生還自有。 不見朝垂露,日爍自消除。 人身亦如此,閻浮是寄居。 切莫因循過,且令三毒祛。 菩提即煩惱,盡令無有餘。 水清澄澄瑩,徹底自然見。 心中無一事,水清眾獸現。 心若不妄起,永劫無改變。 若能如是知,是知無背面。 自從到此天台境,經今早度幾冬春。 山水不移人自老,見卻多少後生人。 說食終不飽,說衣不免寒。 飽吃須是飯,著衣方免寒。 不解審思量,只道求佛難。 回心即是佛,莫向外頭看。 可畏輪迴苦,往複似翻塵。 蟻巡環未息,六道亂紛紛。 改頭換面孔,不離舊時人。 速了黑暗獄,無令心性昏。 可畏三界輪,唸唸未曾息。 才始似出頭,又卻遭沈溺。 假使非非想,蓋緣多福力。 爭似識真源,一得即永得。 昨日遊峰頂,下窺千尺崖。 臨危一株樹,風擺兩枝開。 雨漂即零落,日曬作塵埃。 嗟見此茂秀,今為一聚灰。 自古多少聖,叮嚀教自信。 人根性不等,高下有利鈍。 真佛不肯認,置功枉受困。 不知清淨心,便是法王印。 我聞天台山,山中有琪樹。 永言欲攀之,莫曉石橋路。 緣此生悲嘆,幸居將已慕。 今日觀鏡中,颯颯鬢垂素。 養子不經師,不及都亭鼠。 何曾見好人,豈聞長者語。 為染在薰蕕,應須擇朋侶。 五月販鮮魚,莫教人笑汝。 徒閉蓬門坐,頻經石火遷。 唯聞人作鬼,不見鶴成仙。 念此那堪說,隨緣須自憐。 回瞻郊郭外,古墓犁為田。 時人見寒山,各謂是風顛。 貌不起人目,身唯布裘纏。 我語他不會,他語我不言。 為報往來者,可來向寒山。 自在白雲間,從來非買山。 下危須策杖,上險捉藤攀。 澗底松常翠,谿邊石自斑。 友朋雖阻絶,春至鳥eX々。 我在村中住,眾推無比方。 昨日到城下,卻被狗形相。 或嫌袴太窄,或說衫少長。 攣卻鷂子眼,雀兒舞堂堂。 死生元有命,富貴本由天。 此是古人語,吾今非謬傳。 聰明好短命,痴騃卻長年。 鈍物豐財寶,醒醒漢無錢。 國以人為本,猶如樹因地。 地厚樹扶疏,地薄樹憔悴。 第245頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
-0.15
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。