若解捉老鼠,不在五白貓。 若能悟理性,那由錦繡包。 真珠入席袋,佛性止蓬茅。 一群取相漢,用意總無交。 運心常寬廣,此則名為布。 輟己惠於人,方可名為施。 後來人不知,焉能會此義。 未設一庸僧,早擬望富貴。 獼猴尚教得,人何不憤發。 前車既落坑,後車須改轍。 若也不知此,恐君惡合殺。 此來是夜叉,變即成菩薩。 自從到此天台寺,經今早已幾冬春。 山水不移人自老,見卻多少後生人。 君不見,三界之中紛擾擾,只為無明不了絶。 一念不生心澄然,無去無來不生滅。 故林又斬新,剡源溪上人。 天姥峽關嶺,通同次海津。 灣深曲島間,淼淼水云云。 借問松禪客,日輪何處暾。 自笑老夫筋力敗,偏戀松岩愛獨遊。 可嘆往年至今日,任運還同不繫舟。 一入雙溪不計春,煉暴黃精幾許斤。 爐灶石鍋頻煮沸, 土甑久烝氣味珍。 誰來幽谷餐仙食,獨向雲泉更勿人。 延齡壽盡招手石,此棲終不出山門。 躑躅一群羊,沿山又入谷。 看人貪竹塞,且遭豺狼逐。 元不出孳生,便將充口腹。 從頭吃至尾,ci々無餘肉。 銀星釘稱衡,綠絲作稱紐。 買人推向前,賣人推向後。 不願他心怨,唯言我好手。 死去見閻王,背後插掃帚。 閉門私造罪,準擬免災殃。 被他惡部童,抄得報閻王。 縱不入鑊湯,亦須臥鐵床。 不許僱人替,自作自身當。 悠悠塵裡人,常道塵中樂。 我見塵中人,心生多愍顧。 何哉愍此流,念彼塵中苦。 無去無來本湛然,不居內外及中間。 一顆水精絶瑕翳,光明透滿出人天。 少年學書劍,叱馭到荊州。 聞伐匈奴盡,婆娑無處游。 歸來翠岩下,席草玩清流。 壯士志未騁,獼猴騎土牛。 三界如轉輪,浮生若流水。 蠢蠢諸品類,貪生不覺死。 汝看朝垂露,能得幾時子。 閒入天台洞,訪人人不知。 寒山為伴侶,松下啖靈芝。 每談今古事,嗟見世愚痴。 個個入地獄,早晚出頭時。 古佛路淒淒,愚人到卻迷。 只緣前業重,所以不能知。 欲識無為理,心中不掛絲。 生生勤苦學,必定睹天師。 各有天真佛,號之為寶王。 珠光日夜照,玄妙卒難量。 盲人常兀兀,那肯怕災殃。 唯貪淫泆業,此輩實堪傷。 出家求出離,哀念苦眾生。 助佛為揚化,令教選路行。 何曾解救苦,恣意亂縱橫。 一時同受溺,俱落大深坑。 常飲三毒酒,昏昏都不知。 將錢作夢事,夢事成鐵圍。 以苦欲捨苦,舍苦無出期。 應須早覺悟,覺悟自歸依。 雲山疊疊幾千重,幽谷路深絶人蹤。 碧澗清流多勝境,時來鳥語合人心。 後來出家子,論情入骨痴。 本來求解脫,卻見受驅馳。 終朝游俗舍,禮唸作威儀。 博錢沽酒吃,翻成客作兒。 若論常快活,唯有隱居人。 林花長似錦,四季色常新。 或向岩間坐,旋瞻見桂輪。 雖然身暢逸,卻念世間人。 我見出家人,總愛吃酒肉。 此合上天堂,卻沈歸地獄。 唸得兩卷經,欺他道鄽俗。 豈知鄽俗士,大有根性熟。 我見頑鈍人,燈心柱須彌。 蟻子嚙大樹,焉知氣力微。 學咬兩莖菜,言與祖師齊。 火急求懺悔,從今輒莫迷。 若見月光明,照燭四天下。 圓暉掛太虛,瑩淨能蕭灑。 人道有虧盈,我見無衰謝。 狀似摩尼珠,光明無晝夜。 余住無方所,盤泊無為理。 時陟涅槃山,或玩香林寺。 尋常只是閒,言不幹名利。 東海變桑田,我心誰管你。 左手握驪珠,右手執慧劍。 先破無明賊,神珠自吐焰。 傷嗟愚痴人,貪愛那生厭。 一墮三途間,始覺前程險。 般若酒泠泠,飲多人易醒。 余住天台山,凡愚那見形。 常游深谷洞,終不逐時情。 無思亦無慮,無辱也無榮。 平生何所憂,此世隨緣過。 日月如逝波,光陰石中火。 任他天地移,我暢岩中坐。 嗟見多知漢,終日枉用心。 岐路逞嘍囉,欺謾一切人。 唯作地獄滓,不修來世因。 忽爾無常到,定知亂紛紛。 迢迢山徑峻,萬仞險隘危。 石橋莓苔綠,時見白雲飛。 瀑布懸如練,月影落潭暉。 更登華頂上,猶待孤鶴期。 松月冷颼颼,片片雲霞起。 匼匝幾重山,縱目千萬里。 谿潭水澄澄,徹底鏡相似。 可貴靈台物,七寶莫能比。 世有多解人,愚痴學閒文。 不憂當來果,唯知造惡因。 見佛不解禮,睹僧倍生瞋。 五逆十惡輩,三毒以為鄰。 死去入地獄,未有出頭辰。 人生浮世中,個個願富貴。 高堂車馬多,一呼百諾至。 吞併田地宅,準擬承後嗣。 未逾七十秋,冰消瓦解去。 水浸泥彈丸,思量無道理。 浮漚夢幻身,百年能幾幾。 不解細思惟,將言長不死。 誅剝壘千金,留將與妻子。 雲林最幽棲,傍澗枕月谿。 松拂盤陀石,甘泉湧淒淒。 靜坐偏佳麗,虛岩曚霧迷。 怡然居憩地,日(以下缺)。 可笑是林泉,數里少人煙。 雲從岩嶂起,瀑布水潺潺。 猿啼唱道曲,虎嘯出人間。 松風清颯颯,鳥語聲關關。 獨步繞石澗,孤陟上峰巒。 時坐盤陀石,偃仰攀蘿沿。 遙望城隍處,惟聞閙喧喧。 卷807_2 【壁上詩二首】 豐干 余自來天台,凡經幾萬回。 一身如雲水,悠悠任去來。 逍遙絶無閙,忘機隆佛道。 世途岐路心,眾生多煩惱。 兀兀沈浪海,漂漂輪三界。 可惜一靈物,無始被境埋。 電光瞥然起,生死紛塵埃。 寒山特相訪,拾得常往來。 論心話明月,太虛廓無礙。 法界即無邊,一法普遍該。 本來無一物,亦無塵可拂。 若能了達此,不用坐兀兀。 卷八百零八 第249頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。