山水之樂,得之心而寓之酒也。 」「醉翁之意不酒」原作文眼之句,而山谷卻寧捨此不用,可謂獨具慧眼。 境由心生,故謂之得。 酒為外緣,故謂之寓。 此句較「醉翁之意不酒」,更為內向,更為深刻。 「更野芳佳木,風高日出,景無窮也。 」此三句,囊括原作「若夫日出而林霏開,雲歸而岩穴暝,晦明變化者,山間之朝暮也。 野芳發而幽香,佳木秀而繁陰,風霜高潔,水落而石出者,山間之四時也。 朝而往,暮而歸,四時之景不同,而樂亦無窮也」一節,于朝暮一節僅以日出二字點出,其餘略去,而着力寫四季。 這是因為寫四季尤可開拓意境之時間深度,從而與上文環滁皆山的空間廣度相副,境界遂愈感闊大遙深,此類筆法,深得造境之理。 只言景無窮,而樂無窮實已寓于其中,這又深得融情之法。 詞人運思之自由靈活由此可見一斑。 過片,將原文「至于負者歌于途,行者休于樹,前者呼,後者應,傴僂(躬腰的樣子,指老人)、提攜(須提攜而行者,指小兒),往來而不絶者,滁人遊也」一節,盡行打並「游也」這兩字短韻的一聲唱嘆之中,筆墨精煉絶倫。 下邊着力寫太守與眾賓客之遊樂。 「山餚野蔌,酒冽泉香,沸籌霾。 」籌,是用來行酒令、飲酒計數的簽子。 此三句,移植原作中「釀泉為酒,泉香而酒洌。 山餚野蔌,雜然而前陳者,太守宴也。 宴酣之樂,非絲非竹。 射(投壺)者中,弈者勝,觥籌交錯」的意境、句意泉香酒洌,系泉洌酒香,倒裝為的是增強語感之美。 山餚泉酒之飲食,及此處略寫的非絲非竹之音樂,正是野趣、自然之趣的體現。 極寫此趣,實透露出作者憤世之情。 眾人之樂以至于沸,又正是眾人與太守同一情趣之證明。 「沸」字添得有力,足見詞人文思之奇。 人心既與自然相合,人際情趣亦復相投,所以「太守醉也。 喧嘩眾賓歡也。 」太守遭貶謫別有傷心懷抱,故返歸自然容易沉醉。 眾人無此懷抱,故歡然而已。 一醉一歡,下字自有輕重。 此二句移植原作中「起坐而喧嘩者,眾賓歡也。 蒼顏白髮,頽然乎其間者,太守醉也」幾句句意。 下邊,「況宴酣之樂、非絲非竹,太守樂其樂也」三句,揉合「宴酣之樂,非絲非竹」及「人知從太守游而樂,而不知太守之樂其樂也」。 太守游宴,不用樂工歌妓彈唱侑酒,因有釀泉潺潺水聲助興。 其所樂者何?眾人不知,但太守實以與民共樂為樂。 「問當時太守為誰,醉翁是也。 」結句亦隱括原文結語:「太守謂誰?廬陵歐陽修也。 」《醉翁亭記》以雍容而平易之文情,表現了超越而深沉的哲思,即天人合一、與民同樂的樂觀精神。 此詞隱括原文,盡得文之精神,故全篇處處能表現樂於自然、樂於同樂之情景。 尤其上片雲「翁之樂也。 得之心、寓之酒也」,下片雲「太守醉也」,又云「太守樂其樂也」,反覆暗示寄意所,處處都能于隱括之中不失其精神。 ●望江東 黃庭堅 江水西頭隔煙樹,望不見江東路。 思量只有夢來去,更不怕、江攔住。 燈前寫了書無數,算沒個、人傳與。 直饒尋得雁分付,又還是秋將暮。 黃庭堅詞作鑒賞 此詞以純真樸實的筆調抒寫相思之情。 全詞以一種相思者的口氣說來,由不能相會說起,至遙望,至夢憶,至對燈秉筆,終至傳書無由。 通過一段連貫的類似獨白的敘述,用「望」、「夢」、「寫書」等幾個發人想象的細節,把一個陷入情網者的複雜心理和痴頑情態,表現得曲折盡致。 首句開門見山,交待出「江水」、「煙樹」等重重阻隔,展現一片迷蒙浩渺的藝術境界中,反映出主人公對遠方親人的懷念。 她極目瞭望,茫無所見:「江水」、「煙樹」、「江東路」等客觀自然意象,揭示了人物的思想感情。 「隔」字把遙望一片浩渺江水、迷蒙遠樹時的失望惆悵的心境呈現出來。 「望不見江東路」是這種惆悵情思的繼續。 接着,作者把特定的強烈的感情深化,把滿腔的幽怨化為深沉的情思:「思量只有夢來去,更不怕江攔住。 」夢,夢是遂願的手段。 現實生活中無從獲得的東西,就企望夢中得到。 「思量」,是主人公遙望中沉思獲得了頓悟:「只有夢來去」,這是一種複雜的情緒,霧靄迷蒙的客觀美的襯托下,這種彷彿、模糊的潛意識,渴望離別重逢,只有夢中才能自由地來去:「更不怕江攔住」,從「江水西頭隔煙樹」到「不怕江攔住」是一個回合,似乎可以衝破時空,跨越浩浩的大江,實現自己的願望,飛到思念中的親人身邊。 但這個「夢」還沒有做,只是「思量」,即打算着做。 詞的上片,寫相思者想見對方而又不得見,望不見,只好夢中相會的情景。 而下片通過燈前寫信的細節,進一步細膩精微地表達主人公感情的發展。 夢中相會終是空虛的,她要謀求實的交流與聯繫。 「燈前寫了書無數」,以傾訴對遠方親人的懷念深情,但「算沒個、人傳與」的一念中,又使她陷入失望的深淵。 第167頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
0.2
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。