洎姬歷雲季,歌頌滋繁,荀宋之流,導源自遠,總金覊而齊騖,揚玉軑而並馳,言泉會于九流,交律詣于六變。 自時已降,軌躅同趨,西都賈馬,耀靈蛇于掌握,東漢班張,髮雕龍于綈槧,俱標稱首,咸推雄伯。 逮乎當涂基命,文宗鬱起,三祖葉其高韻,七子分其麗則,《翰林》總其菁華,《典論》詳其澡絢,彬蔚之美,競爽當年。 獨彼陳王,思風遒舉,備乎典奧,懸諸日月。 及金行纂極,文雅斯盛,張載擅銘山之美,陸機挺焚研之奇,潘夏連輝,頡頏名輩,並綜采繁縟,杼軸清英,窮廣內之青編,緝平台之麗曲,嘉聲茂跡,陳諸別傳。 至于吉甫、太沖,江右之才傑;曹毗、庾闡,中興之時秀。 信乃金相玉潤,林薈川沖,埒美前修,垂裕來葉。 今撰其鴻筆之彥,著之《文苑》雲。 應貞,字吉甫,汝南南頓人,魏侍中璩之子也。 自漢至魏,世以文章顯,軒冕相襲,為郡盛族。 貞善談論,以才學稱。 夏侯玄有盛名,貞詣玄,玄甚重之。 舉高第,頻歷顯位。 武帝為撫軍大將軍,以為參軍。 及踐阼,遷給事中。 帝于華林園宴射,貞賦詩最美。 其辭曰: 悠悠太上,人之厥初。 皇極肇建,彞倫攸敷。 五德更運,應錄受符。 陶唐既謝,天歷在虞。 于時上帝,乃顧惟眷。 光我晉祚,應期納禪。 位以龍飛,文以豹變。 玄澤滂流,仁風潛扇。 區內宅心,方隅回面。 天垂其象,地耀其文。 鳳鳴朝陽,龍翔景雲。 嘉禾重穎,蓂莢載芬。 率土咸寧,人胥悅欣。 恢恢皇度,穆穆聖容。 言思其允,貌思其恭。 在視斯明。 在聽斯聰。 登庸以德,明試以功。 其恭惟何?昧旦丕顯。 無義不經,無理不踐。 行舍其華,言去其辯。 游心至虛,同規易簡。 六府孔修,九有來踐。 澤罔不被,化莫不加。 聲教南暨,西漸流沙。 幽人肆險,遠國忘遐;越常重譯,充牣皇家。 峨峨列闢,赫赫武臣。 內和五品,外威四賓。 順時貢職,入覲天人。 備言錫命,羽蓋硃輪。 貽宴好會,不常厥數。 神心所授,不言而喻。 于時肆射,弓矢斯具。 發彼互的,有酒斯飫。 文武之道,厥猷未墜。 在昔先王,射禦茲器。 示武懼荒,過則有失。 凡厥群後,無懈于位。 初置太子中庶子官,貞與護軍長史孔恂俱為之。 後遷散騎常侍,以儒學與太尉荀顗撰定新禮,未施行。 泰始五年卒,文集行于世。 弟純。 純子紹,永嘉中,至黃門郎,為東海王越所害。 純弟秀,秀子詹,自有傳。 成公綏,字子安,東郡白馬人也。 幼而聰敏,博涉經傳。 性寡慾,不營資產,家貧歲饑,常晏如也。 少有俊才,詞賦甚麗,閒默自守,不求聞達。 時有孝烏,每集其廬舍,綏謂有反哺之德,以為祥禽,乃作賦美之,文多不載。 又以「賦者貴能分賦物理,敷演無方,天地之盛,可以致思矣。 歷觀古人未之有賦,豈獨以至麗無文,難以辭贊;不然,何其闕哉?」遂為《天地賦》曰: 惟自然之初載兮,道虛無而玄清,太素紛以溷淆兮,始有物而混成,何元一之芒昧兮,廓開闢而著形。 爾乃清濁剖分,玄黃判離。 太極既殊,是生兩儀,星辰煥列,日月重規,天動以尊,地靜以卑,昏明迭照,或盈或虧,陰陽協氣而代謝,寒暑隨時而推移。 三才殊性,五行異位,千變萬化,繁育庶類,授之以形,稟之以氣。 色表文采,聲有音律,覆載無方,流形品物。 鼓以雷霆,潤以慶雲,八風翱翔,六氣氤氳。 蚑行蠕動,方聚類分,鱗殊族別,羽毛異群,各含精而熔冶,咸受范于陶鈞,何滋育之罔極兮,偉造化之至神! 若天懸象成文,列宿有章,三辰燭耀,五緯重光,河漢委蛇而帶天,虹兒偃蹇于昊蒼,望舒彌節于九道,義和正轡于中黃,眾星回而環極,招搖運而指方,白獸峙據于參伐,青龍垂尾於心房,玄龜匿首于女虛,硃鳥奮翼于注張,帝皇正坐于紫宮,輔臣列位於文昌,垣屏駱驛而珠連,三台差池而雁翔,軒轅華布而曲列,攝提鼎峙而相望。 若乃征瑞表祥,災變呈異,交會薄蝕,抱暈帶珥,流逆犯歷,譴悟象事,蓬容著而妖害生,老人形而主受喜,天矢黃而國吉祥,彗孛發而世所忌。 爾乃旁觀四極,俯察地理,川瀆浩汗而分流,山嶽磊落而羅峙,滄海沆漭而四周,懸圃隆崇而特起,昆吾嘉于南極,燭龍曜于北址,扶桑高於萬仞,尋木長於千里,崑崙鎮于陰隅,赤縣據于辰巳。 於是八十一域,區分方別;風乖俗異,險斷阻絶,萬國羅布,九州並列。 青冀白壤,荊衡涂泥,海岱赤埴,華梁青黎,兗帶河洛,揚有江淮。 辯方正土,經略建邦,王圻九服,列國一同,連城比邑,深池高墉,康衢交路,四達五通。 東至陽谷,西極泰濛,南暨丹砲,北盡空同。 遐方外區,絶域殊鄰,人首蛇軀,烏翼龍身,衣毛被羽,或介或鱗,棲林浮水,若獸若人,居于大荒之外,處于巨海之濱。 於是六合混一而同宅,宇宙結體而括囊,渾元運流而無窮,陰陽循度而率常,回動糾紛而乾乾,天道不息而自強。 統群生而載育,人托命于所繫,尊太一于上皇,奉萬神于五帝,故萬物之所宗,必敬天而事地。 若乃共工赫怒,天柱摧折,東南俄其既傾,西北豁而中裂,斷鰲足而續毀,煉玉石而補缺。 豈斯事之有征,將言者之虛設?何陰陽之難測,偉二儀之奓闊! 坤厚德以載物,乾資始而至大,俯盡鑒於有形,仰蔽視于所蓋,游萬物而極思,故一言于天外。 綏雅好音律,嘗當暑承風而嘯,泠然成曲,因為《嘯賦》曰: 第255頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。