趙至,字景真,代郡人也。 寓居洛陽。 緱氏令初到官,至年十三,與母同觀。 母曰:「汝先世本非微賤,世亂流離,遂為士伍耳。 爾後能如此不?」至感母言,詣師受業。 聞父耕叱牛聲,投書而泣。 師怪問之,至曰:「我小未能榮養,使老父不免勤苦。 」師甚異之。 年十四,詣洛陽,游太學,遇嵇康于學寫石經,徘徊視之,不能去,而請問姓名。 康曰:「年少何以問邪?」曰:「觀君風器非常,所以問耳。 」康異而告之。 後乃亡到山陽,求康不得而還。 又將遠學,母禁之,至遂陽狂,走三五里,輒追得之。 年十六,游鄴,復與康相遇,隨康還山陽,改名浚,字允元。 康每曰:「卿頭小而鋭,童子白黑分明,有白起之風矣。 」及康卒,至詣魏興見太守張嗣宗,甚被優遇。 嗣宗遷江夏相,隨到溳川,欲因入吳,而嗣宗卒,乃向遼西而占戶焉。 初,至與康兄子蕃友善,及將遠適,乃與蕃書敘離,並陳其志曰: 昔李叟入秦,及關而嘆;梁生適越,登岳長謡。 夫以嘉遁之舉,猶懷戀恨,況乎不得已者哉!惟別之後,離群獨逝,背榮宴,辭倫好,經迥路,造沙漠。 鷄鳴戒旦,則飄爾晨征;日薄西山,則馬首靡托。 尋歷曲阻,則沈思紆結;登高遠眺,則山川攸隔。 或乃迴風狂厲,白日寢光,徙倚交錯,陵隰相望,徘徊九皋之內,慷慨重阜之顛,進無所由,退無所據,涉澤求蹊,披榛覓路,嘯詠溝渠,良不可度。 斯亦行路之艱難,然非吾心之所懼也。 至若蘭芷傾頓,桂林移殖,根萌未樹而牙淺弦急,每恐風波潛駭,危機密發,此所以怵惕于長衢也。 又北土之性,難以托根,投人夜光,鮮不按劍。 今將殖橘柚于玄朔,蒂華藕于修陵,表龍章于裸壤,奏《韶》《武》于聾俗,固難以取貴矣。 夫物不我貴則莫之與,莫之與則傷之者至矣。 飄颻遠遊之士,託身無人之鄉,總轡遐路,則有前言之難;懸鞍陋宇,則有後慮之戒;朝霞啟暉,則身疲而遄征;太陽戢曜,則情劬而夕惕;肆目平隰,則寥廓而無睹;極聽修原,則掩寂而無聞。 籲其悲矣!心傷瘁矣!然後知步驟之士不足為貴也。 顧景中原,憤中雲踴,哀物悼世,激情風厲。 龍嘯大野,獸睇六合,猛志紛紜,雄心四據。 思躡雲梯,橫奮八極,披艱掃穢,蕩海夷岳,蹴崑崙使西倒,蹋太山令東覆,平滌九區,恢維宇宙,斯吾之鄙願也。 時不我與,垂翼遠逝,鋒距靡加,六翮摧屈,自非知命,孰能不憤悒者哉!吾子殖根芳苑,濯秀清流,晞葉華崖,飛藻雲肆,俯據潛龍之渚,仰廕游鳳之林,榮曜眩其前,艷色餌其後,良疇交其左,聲名馳其右,翱翔倫黨之間,弄姿帷房之裹,從容顧眄,綽有餘裕,俯仰吟嘯,自以為得志矣,豈能與吾曹同大丈夫之憂樂哉! 去矣嵇生,遠離隔矣!煢煢飄寄,臨沙漠矣!悠悠三千,路難涉矣!攜手之期,邈無日矣!思心彌結,誰雲釋矣!無金玉爾音而有遐心。 身雖胡越,意存斷金。 各敬爾儀,敦履璞沈,繁華流蕩,君子弗欽。 臨紙意結,知復何雲。 至身長七尺四寸,論議精辯,有從橫才氣。 遼西舉郡計吏,到洛,與父相遇。 時母已亡,父欲令其宦立,弗之告,仍戒以不歸,至乃還遼西。 幽州三闢部從事,斷九獄,見稱精審。 太康中,以良吏赴洛,方知母亡。 初,至自恥士伍,欲以宦學立名,期于榮養。 既而其志不就,號憤慟哭,歐血而卒,時年三十七。 鄒湛,字潤甫,南陽新野人也。 父軌,魏左將軍。 湛少以才學知名,仕魏歷通事郎、太學博士。 泰始初,轉尚書郎、廷尉平、征南從事中郎,深為羊祜所器重。 入為太子中庶子。 太康中,拜散騎常侍,出補渤海太守,轉太傅楊駿長史,遷侍中。 駿誅,以僚佐免官。 尋起為散騎常侍、國子祭酒,轉少府。 元康末卒,所著詩及論事議二十五首,為時所重。 初,湛嘗夢見一人,自稱甄舒仲,余無所言,如此非一。 久之,乃悟曰:「吾宅西有積土敗瓦,其中必有死人。 甄舒仲者,予舍西土瓦中人也。 」檢之,果然,厚加斂葬。 葬畢,遂夢此人來謝。 子捷,字太應,亦有文才。 永康中,為散騎侍郎。 及趙王倫篡逆,捷與陸機等俱作禪文。 倫誅,坐下廷尉,遇赦免。 後為太傅參軍。 永嘉末,卒。 棗據,字道彥,潁川長社人也。 本姓棘,其先避仇改焉。 父叔禕,魏鉅鹿太守。 據美容貌,善文辭。 弱冠,闢大將軍府,出為山陽令,有政績。 遷尚書郎,轉右丞。 賈充伐吳,請為從事中郎。 軍還,徙黃門侍郎、冀州刺史、太子中庶子。 太康中卒,時年五十餘。 所著詩賦論四十五首,遇亂多亡失。 子腆,字玄方,亦以文章顯。 永嘉中為襄城太守。 弟嵩,字台產,才藝尤美,為太子中庶子、散騎常侍,為石勒所殺。 褚陶,字季雅,吳郡錢塘人也。 弱不好弄,少而聰慧,清淡閒默,以墳典自娛。 年十三,作《鷗鳥》、《水磑》二賦,見者奇之。 陶嘗謂所親曰:「聖賢備在黃卷中,舍此何求!」州郡闢,不就。 吳平,召補尚書郎。 張華見之,謂陸機曰:「君兄弟龍躍雲津,顧彥先鳳鳴朝陽,謂東南之寶已盡,不意復見褚生。 」機曰:「公但未睹不鳴不躍者耳。 」華曰:「故知延州之德不孤,川岳之寶不匱矣。 」遷九真太守,轉中尉。 年五十五卒。 王沉,字彥伯,高平人也。 少有俊才,出於寒素,不能隨俗沈浮,為時豪所抑。 仕郡文學掾,鬱鬱不得志,乃作《釋時論》,其辭曰: 第257頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
-0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。