錢之為言泉也,無遠不往,無幽不至。 京邑衣冠,疲勞講肄,厭聞清談,對之睡寐,見我家兄,莫不驚視。 錢之所祐,吉無不利,何必讀書,然後富貴!昔呂公欣悅于空版,漢祖克之於贏二,文君解布裳而被錦繡,相如乘高蓋而解犢鼻,官尊名顯,皆錢所致。 空版至虛,而況有實;贏二雖少,以致親密。 由此論之,謂為神物。 無德而尊,無勢而熱,排金門而入紫闥。 危可使安,死可使活,貴可使賤,生可使殺。 是故忿爭非錢不勝,幽滯非錢不拔,怨仇非錢不解,令問非錢不發。 洛中硃衣,當途之士,愛我家兄,皆我已已。 執我之手,抱我終始,不計優劣,不論年紀,賓客輻輳,門常如市。 諺曰:「錢無耳,可使鬼。 」凡今之人,惟錢而已。 故曰軍無財,士不來;軍無賞,士不往。 仕無中人,不如歸田。 雖有中人,而無家兄,不異無翼而欲飛,無足而欲行。 蓋疾時者共傳其文。 褒不仕,莫知其所終。 氾騰,字無忌,敦煌人也。 舉孝廉,除郎中。 屬天下兵亂,去官還家。 太守張閟造之,閉門不見,禮遺一無所受。 嘆曰:「生於亂世,貴而能貧,乃可以免。 」散家財五十萬,以施宗族,柴門灌園,琴書自適。 張軌征之為府司馬,騰曰:「門一杜,其可開乎!」固辭。 病兩月餘而卒。 任旭,字次龍,臨海章安人也。 父訪,吳南海太守。 旭幼孤弱,兒童時勤於學。 及長,立操清修,不染流俗,鄉曲推而愛之。 郡將蔣秀嘉其名,請為功曹。 秀居官貪穢,每不奉法,旭正色苦諫。 秀既不納,旭謝去,閉門講習,養志而已。 久之,秀坐事被收,旭狼狽營送,秀慨然嘆曰:「任功曹真人也。 吾違其讜言,以至于此,復何言哉!」尋察孝廉,除郎中,州郡仍舉為郡中正,固辭歸家。 永康初,惠帝博求清節俊異之士,太守仇馥薦旭清貞潔素,學識通博,詔下州郡以禮發遣。 旭以朝廷多故,志尚隱遁,辭疾不行。 尋天下大亂,陳敏作逆,江東名豪並見覊縶,惟旭與賀循守死不回。 敏卒不能屈。 元帝初鎮江東,聞其名,召為參軍,手書與旭,欲使必到,旭固辭以疾。 後帝進位鎮東大將軍,復召之;及為左丞相,闢為祭酒,並不就。 中興建,公車征,會遭母憂。 于時司空王導啟立學校,選天下明經之士,旭與會稽虞喜俱以隱學被召。 事未行,會有王敦之難,尋而帝崩,事遂寢。 明帝即位,又征拜給事中,旭稱疾篤,經年不到,尚書以稽留除名,仆射荀崧議以為不可。 太寧末,明帝復下詔備禮征旭,始下而帝崩。 咸和二年卒,太守馮懷上疏謂宜贈九列值蘇峻作亂,事竟不行。 子琚,位至大宗正,終於家。 郭文,字文舉,河內軹人也。 少愛山水,尚嘉遁。 年三十,每遊山林,彌旬忘反。 父母終,服畢,不娶,辭家游名山,歷華陰之崖,以觀石室之石函。 洛陽陷,乃步擔入吳興餘杭大闢山中窮谷無人之地,倚木于樹,苫覆其上而居焉,亦無壁障。 時猛獸為暴,入屋害人,而文獨宿十餘年,卒無患害。 恆著鹿裘葛巾,不飲酒食肉,區種菽麥,采竹葉木實,貿鹽以自供。 人或酬下價者,亦即與之。 後人識文,不復賤酬。 食有餘谷,輒恤窮匱。 人有臻遺,取其粗者,示不逆而已。 有猛獸殺大麀鹿于庵側,文以語人,人取賣之,分錢與文。 文曰:「我若須此,自當賣之。 所以相語,正以不須故也。 」聞者皆嗟嘆之。 嘗有猛獸忽張口向文,文視其口中有橫骨,乃以手探去之,猛獸明旦致一鹿于其室前。 獵者時往寄宿,文夜為擔水而無倦色。 餘杭令顧颺與葛洪共造之,而攜與俱歸。 颺以文山行或須皮衣,贈以韋袴褶一具,文不納,辭歸山中。 颺追遣使者置衣室中而去,文亦無言,韋衣乃至爛于戶內,竟不服用。 王導聞其名,遣人迎之,文不肯就船車,荷擔徒行。 既至,導置之西園,園中果木成林,又有鳥獸麋鹿,因以居文焉。 於是朝士咸共觀之,文頽然踑踞,傍若無人。 溫嶠嘗問文曰:「人皆有六親相娛,先生棄之何樂?」文曰:「本行學道,不謂遭世亂,欲歸無路,是以來也。 」又問曰:「饑而思食,壯而思室,自然之性,先生安獨無情乎?」文曰:「情由憶生,不憶故無情。 」又問曰:「先生獨處窮山,若疾病遭命,則為烏鳥所食,顧不酷乎?」文曰:「藏埋者亦為螻蟻所食,復何異乎!」又問曰:「猛獸害人,人之所畏,而先生獨不畏邪?」文曰:「人無害獸之心,則獸亦不害人。 」又問曰:「苟世不寧,身不得安。 今將用先生以濟時,若何?」文曰:「山草之人,安能佐世!」導嘗眾客共集,絲竹並奏,試使呼之。 文瞪眸不轉,跨躡華堂如行林野。 于時坐者咸有鈎深味遠之言,文常稱不達來語。 天機鏗宏,莫有窺其門者。 溫嶠嘗稱曰:「文有賢人之性,而無賢人之才,柳下、梁踦之亞乎!」永昌中,大疫,文病亦殆。 王導遺藥,文曰:「命在天,不在藥也。 夭壽長短,時也。 」 居導園七年,未嘗出入。 一旦忽求還山,導不聽。 後逃歸臨安,結廬舍于山中。 臨安令萬寵迎置縣中。 及蘇峻反,破餘杭,而臨安獨全,人皆異之,以為知機。 自後不復語,但舉手指麾,以宣其意。 病甚,求還山,欲枕石安屍,不令人殯葬,寵不聽。 不食二十餘日,亦不瘦。 寵問曰:「先生復可得幾日?」文三舉手,果以十五日終。 寵葬之於所居之處而祭哭之,葛洪、庾闡併為作傳,讚頌其美雲。 第271頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
0.2
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。