龔壯,字子瑋,巴西人也。 潔己自守,與鄉人譙秀齊名。 父叔為李特所害,壯積年不除喪,力弱不能復仇。 及李壽戍漢中,與李期有嫌,期,特孫也,壯欲假壽以報,乃說壽曰:「節下若能並有西土,稱籓于晉,人必樂從。 且舍小就大,以危易安,莫大之策也。 」壽然之,遂率眾討期,果克之。 壽猶襲偽號,欲官之,壯誓不仕,賂遺一無所取。 會天久雨,百姓饑墊,壯上書說壽以歸順,允天心,應人望,永為國籓,福流子孫。 壽省書內愧,秘而不宣。 乃遣使入胡,壯又諫之,壽又不納。 壯謂百行之本莫大忠孝,即假壽殺期,私仇以雪,又欲使其歸朝,以明臣節。 壽既不從,壯遂稱聾,又云手不制物,終身不復至成都,惟研考經典,譚思文章,至李勢時卒。 初,壯每嘆中夏多經學,而巴蜀鄙陋,兼遭李氏之難,無復學徒,乃著《邁德論》,文多不載。 孟陋,字少孤,武昌人也。 吳司空宗之曾孫也。 兄嘉,桓溫征西長史。 陋少而貞立,清操絶倫,布衣蔬食,以文籍自娛。 口不及世事,未曾交遊,時或弋釣,孤興獨往,雖家人亦不知其所之也。 喪母,毀瘠殆于滅性,不飲酒食肉十有餘年。 親族迭謂之曰:「少孤!誰無父母?誰有父母!聖人制禮,令賢者俯就,不肖企及。 若使毀性無嗣,更為不孝也。 陋感此言,然後從吉。 由是名著海內。 簡文帝輔政,命為參軍,稱疾不起。 桓溫躬往造焉。 或謂溫曰:“孟陋高行,學為儒宗,宜引在府,以和鼎味。 」溫嘆曰:「會稽王尚不能屈,非敢擬議也。 」陋聞之曰:「桓公正當以我不往故耳。 億兆之人,無官者十居其九,豈皆高士哉!我疾病不堪恭相王之命,非敢為高也。 」由是名稱益重。 博學多通,長於《三禮》。 注《論語》,行于世。 卒以壽終。 韓績,字興齊,廣陵人也。 其先避亂,居于吳之嘉興。 父建,仕吳至大鴻臚。 績少好文學,以潛退為操,布衣蔬食,不交當世,由是東土並宗敬焉。 司徒王導聞其名,闢以為掾,不就。 咸康末,會稽內史孔愉上疏薦之,詔以安車束帛征之。 尚書令諸葛恢奏績名望猶輕,未宜備禮,於是召拜博士。 稱老病不起,卒於家。 于時高密劉鮞字長魚、城陽邴鬱字弘文,並有高名。 鮞幼不慕俗,長而希古,篤學厲行,化流邦邑。 鬱,魏徵士原之曾孫,少有原風,敕身謹潔,口不妄說,耳不妄聽,端拱恂恂,舉動有禮。 咸康中,成帝博求異行之士,鮞、鬱並被公卿薦舉,於是依績及翟湯等例,以博士征之。 鬱辭以疾,鮞隨使者到京師,自陳年老,不拜。 各以壽終。 譙秀,字元彥,巴西人也。 祖周,以儒學著稱,顯明蜀朝。 秀少而靜默,不交于世,知天下將亂,預絶人事,雖內外宗親,不與相見。 郡察孝廉,州舉秀才,皆不就。 及李雄據蜀,略有巴西,雄叔父驤、驤子壽皆慕秀名,具束帛安車征之,皆不應。 常冠皮弁,弊衣,躬耕山藪。 龔壯常歎服焉。 桓溫滅蜀,上疏薦之,朝廷以秀年在篤老,兼道遠,故不征,遣使敕所在四時存問。 尋而范賁、蕭敬相繼作亂,秀避難宕渠,鄉裡宗族依憑之者以百數。 秀年出八十,眾人欲代之負擔,秀曰:「各有老弱,當先營護。 吾氣力猶足自堪,豈以垂朽之年累諸君也!」年九十餘卒。 翟湯,字道深,尋陽人。 篤行純素,仁讓廉潔,不屑世事,耕而後食,人有餽贈,雖釜庾一無所受。 永嘉末,寇害相繼,聞湯名德,皆不敢犯,鄉人賴之。 司徒王導闢,不就,隱于縣界南山。 始安太守干寶與湯通家,遣船餉之,敕吏云:「翟公廉讓,卿致書訖,便委船還。 」湯無人反致,乃貨易絹物,因寄還寶。 寶本以為惠,而更煩之,益愧嘆焉。 咸康中,征西大將軍庾亮上疏薦之,成帝征為國子博士,湯不起。 建元初,安西將軍庾翼北征石季龍,大發僮客以充戎役,敕有司特蠲湯所調。 湯悉推仆使委之鄉吏,吏奉旨一無所受,湯依所調限,放免其仆,使令編戶為百姓。 康帝復以散騎常侍征湯,固辭老疾,不至。 年七十三,卒於家。 子莊,字祖休。 少以孝友著名,遵湯之操,不交人物,耕而後食,語不及俗,惟以弋釣為事。 及長,不復獵。 或問:「漁獵同是害生之事,而先生止去其一,何哉?」莊曰:「獵自我,釣自物,未能頓盡,故先節其甚者。 且夫貪餌吞鈎,豈我哉!」時人以為知言。 晚節亦不復釣,端居篳門,歠菽飲水。 州府禮命,及公車征,並不就。 年五十六,卒。 子矯,亦有高操,屢辭闢命。 矯子法賜,孝武帝以散騎郎征,亦不至。 世有隱行雲。 第272頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
0.2
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。