我皇帝膺籙受圖,聰明神武,乘釁而運,席捲三楚。 師克在和,仁義必取;形猶積決,應若飈舉。 於是殪桑林之封豨,繳青丘之大風,戢干戈以耀德,肆《時夏》而成功。 放流聲于鄭、衛,屏艷質于傾宮;配軒皇以邁跡,豈商、周之比隆。 化致長平,于茲四紀;六夷膜拜,八蠻同軌。 教穆于上庠,冤申于大理;顯三光之照燭,降五靈之休祉。 諒殊功于百王,固無得而稱矣。 溯金牛之迅渚,睹靈山之雄壯,實江南之丘墟,平雲霄而竦狀。 標素嶺乎青壁,葺赬文于翠嶂;跳巨石以驚湍,批沖岩而駭浪。 鏟千尋之峭岸,巘萬流之大壑;隱日月以蔽虧,摶風煙而回薄。 崖映川而晃朗,水騰光而倏爍;積霜霰之往還,鼓波濤之前卻。 下流沫以洊險,上岑崟而將落;聞知命之是虞,故違風而靡托。 訊會骸之詭狀,雲怒特之來奔。 及漁人之垂餌,沉潛鎖于洪源。 鑒幽涂于忠武,馳四馬之高軒。 不語神以徵怪,情存之而勿論。 曬姑孰之舊朔,訪遺蹟兮宣武;挾仲謀之雄氣,朝委裘而作輔。 歷祖宗之明君,猶負芒于盛主;勢傾河以覆岱,威回天而震宇。 雖明允之篤誠,在伊、稷而未舉;矧有功而無志,豈季葉其能處。 懼貽笑于文、景,憂象賢之覆餗;雖苞櫱以代興,終夷宗而殄族。 彼儋石之贏儲,尚邀之而俟福;況神明之大寶,乃暗干于天祿。 造扃鍵之候司,發傳書於關尉;據蒐轅乎伊洛,守衡津于河渭。 無矯且以招賓,闕捐繻而待貴。 賓祗敬于王典,懷鞠躬而屏氣。 惟函谷之襟帶,疑武庫之精兵。 采風謡于往昔,聞乳虎于寧成。 在當今而簡易,止譏鑒其姦情;陋文仲之廢職,鄙耏門之食征。 於是近睇赭岑,遙瞻鵲岸,島嶼蒼茫,風雲蕭散。 屬時雨之新晴,觀百川之浩涆;水泓澄以暗夕,山參差而辨旦。 忽臨睨于故鄉,眇江天其無畔;逆洄流而右阻,遵長薄而左貫。 獨向風以舒情,搴芳洲其誰玩。 息銅山而繫纜,訪叔文之靈宇;得舊名而猶存,皆攢蕪而積楚。 想夫君之令問,實有聲于前古;拯巴漢之廢業,爰配名于鄒魯。 辨山精以息訟,對祠星而寤主。 每撫事以懷人,非末學其能睹。 嘉梅根之孝女,尚乘肥于媵姬;嗟吳人之重闢,憂峻網于將貽。 彼沈瓜而顯義,指滄波而為期;此浮履以明節,赴丹沄其何疑。 信理感而情悼,實忄妻悵于余悲;空沈吟以遐想,愧邯鄲之妙詞。 望南陵以寓目,美牙門之守志;當晉師之席捲,豈籓籬而不庇。 攜老弱於窮城,猶區區乎一簣。 雖挈瓶之小善,實君子之所識。 ……是謂事人之禮。 入雷池之長浦,想恭、岱之芳塵;臨魚官以輟膳,踐寒蒲之抽筠。 又有生為令德,沒為明神。 或捐家事主,攜手拜親;或正身殉義,哀感市人。 所以家稱純孝,國號能臣。 揚清徽于上列,並異世而為鄰。 發曉渚而溯風,苦神吳之難習。 岸曜舟而不進,水騰沙以驚急。 天曀曀其垂陰,雨霏霏而來集;愍征夫之勞瘁,每搴帷而佇立。 由江沲之派別,望彭匯之通津,涂未中乎及絳,日已盈于浹旬。 於是千流共歸,萬嶺分狀;倒影懸高,浮天瀉壯。 清江洗滌,平湖夷暢;翻光轉彩,出沒搖漾。 岷山、嶓塚,悠遠寂寥;青湓、赤岸,控汐引潮。 望歸雲之蓊蓊,揚清風之飄飄;界飛流于翠薄,耿長虹于青霄。 若夫灌莽川涯,層潭水府,游泳之所往還,喧鳴之所攢聚。 群飛沙漲,掩薄草渚;奇甲異鱗,雕文綷羽。 聽寡鶴之偏鳴,聞孤鴻之慕侶;在客行而多思,獨傷魂而忄妻楚。 美中流之衝要,因習坎以守固。 既固之而設險,又居之而務德。 南通珠崖、夜郎,西款玉津、華墨。 莫不內清奸宄,外弭苛慝,籬屏京師,事有均于齊德也。 眄匡嶺以躊躇,想霞裳于雲仞;流亙娥之逸響,發王子之清韻。 若夜光而可投,豈榮華之難擯。 羡還丹其何術,佇一丸于來信。 徑遵途乎鄂渚,跡孫氏之霸基;陳利兵而蓄粟,抗十倍之鋭師。 在賢才之必用,寧推誠而忍欺;圖富強以法立,屬貞臣而日嬉。 識徐基于江畔,雲釣台之舊址;方戰國之多虞,猶從容而宴喜。 欽輔吳之忠諒,嘆仲謀之虛己;處君臣而並得,良致霸其有以。 伊文侯之雅望,誠一代之偉人;禰觀書以心服,玉比德而譽均。 遘時雄之應運,方協義以經綸;名既逼而愈賞,言雖聞而彌親。 惜勤王于延獻,俾漢京之惟新;何天命其弗與,悲盛業之未申。 泛蘆洲以延佇,聞伍員之所濟;出懷珠而免仇,歸投金以答惠。 彼無求于萬鐘,唯長歌而鼓世;慨斯誠之未感,乃沈軀以明誓。 空負恨其何追,徒臨飡而先祭;及旋師于鄭國,美邀福于來裔。 入郢都而抵掌,壯天險之難窺;允分荊之勝略,成百代之良規。 賈生方于指大,應侯譬之木披。 所以居宗振末,強本弱枝,聞古今之通制,歷盛衰而不移,可不謂然與,美經國之遠體也。 第109頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
0.2
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。