前進士司馬都居于青丘,嘗以錢二萬,托戎帥王師範下軍將市絲。 經年,絲與金併為所沒。 都因月旦趨府,謁王公,偶見此人,問之。 其人貌狀,魁偉胡腮,凶頑發怒,欲自投于井。 都徐曰:「何至如此,足下吒一抱之髭鬚,色斯舉矣;望千尋之玉甃,井有人焉。 」王公知之,斃軍將於枯木。 (出《玉堂閒話》) 【譯文】 前進士司馬都住在青丘,曾拿了二萬錢托戎帥王師範部下的軍將給他買絲。 可是過了一年,絲和錢都沒影兒了。 司馬都因月初到府上去拜會王師範,恰巧遇上那個人,便向他問起這件事。 那人的相貌魁梧高大,滿臉鬍子,樣子十分凶狠,卻想要去自盡投井。 司馬都道:「何必如此,你乍起大鬍子,怎會是這樣的面色。 你看看這口深井吧,下面可是有人啊。 」王師範聞知此事,把那個人殺于枯木下。 吳堯卿 唐吳堯卿家于廣陵。 初傭之保于逆旅。 善書計,因之出入府庭,遂聞于搢紳間。 始為鹽鐵小吏,性敏辯,於事之利病,皆心記能調,悅人耳目。 故丞相李蔚以其能,自首任之。 高駢因署堯卿知泗州院,兼利國監,尋奏為刺史。 制命未行,會軍變,復歸廣陵。 頃之,知浙西院,數月而罷。 又知揚州院,兼榷糶使。 偽朝授堯卿御史大夫。 堯卿托附權勢,不問貴賤,苟有歧路,縱廝養輩,必斂袵枉以金玉餌之。 微以失勢,雖素約為之死交,則相對終日,不復與言。 趨利背義如此。 權貴無不以賄賂交結之。 故不離淮泗,僭竊朱紫,塵污官省。 三數年間,盜用鹽鐵錢六十萬緡。 時王啟知兩使句務,下堯卿獄,將窮其事,為諸葛殷所保持獲全。 及城陷,軍人識是堯卿者,咸請啗之。 畢師鐸不許,夜令堯卿以他服而遁。 至楚州遇變,為仇人所殺,棄屍衢中。 其妻以紙絮葦棺殮之,未及就壙,好事者題其上云:「信物一角,附至阿鼻地獄;請去斜封,送上閻羅王。 」時人以為笑端。 (出《妖亂志》) 【譯文】 唐朝時,有個叫吳堯卿的人,家住在廣陵。 最初曾受僱於行路途中。 此人很有心計。 因他經常出入于官府,官場上的人一般都知道他。 開始只是個管點兒鹽鐵事物的小官。 但此人敏鋭而又很有口才,對於許多事情的利弊都能放在心上並能做很好的調節,使人很高興。 丞相李蔚認為他很有能力,便開始啟用他。 高駢先授他知泗州院兼利國監,不久又奏請皇上任他做刺史。 皇上的任命令還未下來,恰逢軍變,他只好又回廣陵。 不久,又知浙西院,數月後罷職,又知揚州院併兼任榷糶使。 偽朝廷還授於他御史大夫之職。 吳堯卿一向依附權勢,不講貴賤,苟且于斜路,即使是奴僕之輩,只要與己有用,也必然是恭敬地以錢財為誘餌去拉攏。 對那些稍稍失去權勢的人,雖然平時與人家結為生死之交,而到此時即使相對終日,也不再與人家說一句話。 見利忘義竟然到了這種地步。 而對於權貴,則無不以錢物賄賂而去交結,他因此不離淮泗地方,使官風腐敗,三年多時間,竟盜用鹽鐵錢六十萬緡。 當時王啟主管兩使句務,將吳堯卿捉拿下獄,要將此案追究到底,後被諸葛殷所保而未獲死罪。 到了城被攻陷時,軍人中認得吳堯卿的,都請求把他吃了,畢師鐸不准許,晚上叫他換了衣服逃走。 他逃到楚州又遇變亂,被仇人殺掉,棄屍于大道上。 是他妻子用紙絮葦棺將他入殮,但也未埋入墳墓。 好事者在棺上題道:「這就是一個憑證,終於歸至無間地獄;讓他去請求斜封靈官吧,這次是去找閻王。 」當時人都以此為笑談。 李任為賦 第195頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
0.15
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。