唐魏博節度使韓簡性粗質,每對文士,不曉其說,心常恥之,乃召一孝廉講《論語》。 至《為政》篇,翌日謂諸從事曰:「仆近方知古人淳樸,年至三十,方能行立。 」外有聞者,無不絶倒。 (出《北夢瑣言》) 【譯文】 唐朝時,魏博節度使韓簡粗樸而沒文化,每次與文人們對話都不明白人家說些什麼,內心總覺得很羞愧,於是請來一個舉人為他講《論語》,講到了《為政》篇,第二天便對下屬們說:「我近來才知道古代的人是很淳樸的,年齡到了三十方能行走站立。 」外邊有聽到的人,無不俯仰大笑。 胡令 奉先縣有令,姓胡,忘其名。 瀆貨靳食,僻好博奕。 邑寄張巡官,好尚既同,往來頗洽。 每會棋,必自旦及暮。 品格既停,略無厭倦。 然宰君時入中門,少頃,又來對棋。 如是日日,早入晚歸,未嘗設食于張,不勝饑凍。 潛知之。 時入蓋自食而復出,及暮辭宰曰:「且去也,極是叨鐵。 」胡唯唯而已。 張去,胡忽思之曰:「此人相別云:‘極是叨鐵’,出何文譚?」急令追之。 既至,問:「明公適雲‘極是叨鐵’。 其義安在?」張復款坐,謂曰:「長官豈不知有叨鐵耶?」曰:「不知。 」曰:「還見冶爐家,置一鐵攢長杖乎?只此是。 爐中猛火炎熾,鐵汁或未消融,使此杖時時于爐中橦猛火了,卻出來,移時又橦猛火了,卻出來,只此是叨鐵也。 」言訖而去。 胡入室,話于妻子。 再三思之,方知諷其每日自入,噇猛火了,卻出來棋也。 凡靳食倦客之士,時人多以此諷之。 (出《玉堂閒話》) 【譯文】 奉先縣曾有一個姓胡的縣令,已不詳其名字了。 此人貪財而又不捨得吃,特別喜好下棋。 寄居于城裡的張巡官,愛好與他相同,因此往來很融洽。 每次來下棋,必然是從早一直下到晚上,高低不相上下,絲毫不覺厭倦。 然而胡縣令有時便進中間的房門裡去一趟,過一會兒,再出來繼續下棋。 就這樣一天又一天,早來晚走,胡縣令也沒有讓張巡官吃過一頓飯,張巡官自然會覺得十分饑寒。 後來張巡官終於在暗中發現了這個秘密,便也時而入中門去吃一通再出來下棋。 到了晚上向縣令告辭說:「且去也,極是叨鐵(叨擾)。 」胡縣令也只是順嘴答應了幾句,等張巡官走後,他忽然想到:「此人告別的時候說,‘極是叨鐵’,出於哪篇文章?」於是立即叫人去追回來。 等把張巡官追回來之後,胡縣令便問他剛纔說的「極是叨鐵」是什麼意思,張巡官慢慢地坐下來對他說道:「長官難道還不知‘叨鐵’嗎?」胡縣令說:「不知道。 」張巡官說:「你見過煉鐵爐用的一種鐵製的長棍吧,就是這個。 熔爐裡烈火熾熱,鐵水中也有沒熔化的,就使用這種鐵棍時常探進爐中去捅火燒,之後退出來,過一會兒再用它去捅捅火,再退出來,只有這樣才是叨鐵。 」說完便走了。 胡縣令進屋裡,把此話說給妻子,再三思考,方明白是在諷刺自己每天進廚房猛吃一頓,退出來再下棋這件事。 當時,凡是有捨不得給客人吃飯而讓人家餓肚疲勞的人,人們都用這句話去諷刺他。 楊錚 第267頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
0.2
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。