溪東面住有人家,這時溪身便被屋舍遮住,不能常常看見;稍有空缺,溪水重又展現在眼前。 象這樣的情形有好幾處。 溪岸人家用樹枝、竹條編紮成門戶和籬牆,很是齊整。 走盡了橋,路旁邊立着一座亭子,題寫着「緣江路」幾個字。 過了這裡就到了武侯祠。 祠前有一座木板橋跨越溪身,橋上有臨水的欄杆覆圍着,到此才看見題着「浣花溪」字樣的匾額。 過橋,是一片小小的陸地,象梭子那樣橫斜着插在水中,溪水四面環繞着它,沒有橋便無法通行。 小洲上面建造了一座亭子,題字為「百花潭水」。 從這座亭子折回原路,走過橋經過梵安寺,這才到了杜工部祠。 杜甫的像畫得十分清朗古樸,不見得一定強求維妙維肖,但想來杜甫應當是這個模樣。 還有一塊刻在碑石上的肖像,附着杜甫的傳記,是通判何仁仲在代理華陽縣令時所製作的。 碑文都沒法讀了。 鐘子說:杜甫的兩處居所,在成都浣花溪的,環境幽遠,在夔州東屯的,地方險僻,兩者互不相同。 假如嚴武不死,杜甫就可以在浣花溪畔安然度過晚年,患難時是太需要朋友了!然而是天意要派定這位老詩人添加出夔州的一段非凡表現罷了:在艱難潦倒中流離奔波,卻仍能選擇勝地處身;胸襟安閒從容,可以應付世事,這同孔子變換服裝、客居在司城貞子家裡避難時的情形是一樣的啊。 其時為萬曆三十九年十月十七日。 出城時象是要下雨,不一會兒便雲開天晴了。 朝廷使臣出來遊玩的,大多由按察使或州縣長官邀請參加飲宴,官場中人稠雜而渾濁,象石磬那般彎曲着身子打躬作揖,喧閙聲充滿四方。 將近黃昏時分連忙回家。 這天清晨,我偶然獨自前往。 楚人鐘惺作記。 (史良昭) 游黃山日記(後) 〔明〕徐弘祖 戊午九月初三日 出白岳榔梅庵,至桃源橋。 從小橋右下,陡甚,即舊向黃山路也。 七十里,宿江村。 初四日 十五里,至湯口。 五里,至湯寺,浴于湯池。 扶杖望硃砂庵而登。 十里,上黃泥岡。 向時雲裡諸峰,漸漸透出,亦漸漸落吾杖底。 轉入石門,越天都之脅而下,則天都、蓮花二頂,俱秀出天半。 路旁一岐東上,乃昔所未至者,遂前趨直上,幾達天都側。 復北上,行石罅中。 石峰片片夾起,路宛轉石間,塞者鑿之,陡者級之,斷者架木通之,懸者植梯接之。 下瞰峭壑陰森,楓松相間,五色紛披,燦若圖綉。 因念黃山當生平奇覽,而有奇若此,前未一探,茲游快且愧矣! 第466頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。