「今單于歸義,懷款誠之心,欲離其庭,陳見于前,此乃上世之遺策,神靈之所想望,國家雖費,不得已者也。 奈何距以來厭之辭,疏以無日之期,消往昔之恩,開將來之隙?夫疑而隙之,使有恨心,負前言,緣往辭,歸怨于漢,因以自絶,終無北面之心,威之不可,諭之不能,焉得不為大憂乎!夫明者視於無形,聰者聽於無聲,誠先於未然,即兵革不用而憂患不生。 不然,壹有隙之後,雖智者勞心于內,辯者轂擊于外,猶不若未然之時也。 且往者圖西域,制車師,置城郭都護三十六國,費歲以大萬計者,豈為康居、烏孫能逾白龍堆而寇西邊哉?乃以制匈奴也。 夫百年勞之,一日失之,費十而愛一,臣竊為國不安也。 唯陛下少留意于未亂、未戰,以遏邊萌之禍!」 書奏,天子寤焉,召還匈奴使者,更報單于書而許之。 賜雄帛五十匹,黃金十斤。 單于未發,會病,復遣使願朝明年;上許之。 董賢貴幸日盛,丁、傅害其寵,孔鄉侯晏與息夫躬謀欲求居位輔政。 會單于以病未朝,躬因是而上奏,以為:「單于當以十一月入塞,後以病為解,疑有他變。 烏孫兩昆彌弱,卑爰疐強盛,東結單于,遣子往侍,恐其合勢以並烏孫;烏孫並,則匈奴盛而西域危矣。 可令降胡詐為卑爰疐使者來上書,欲因天子威告單于歸臣侍子,因下其章,令匈奴客聞焉;則是所謂『上兵伐謀,其次伐交』者也。 」書奏,上引見躬,召公卿、將軍大議。 左將軍公孫祿以為:「中國常以威信懷伏夷狄,躬欲逆詐,進不信之謀,不可許。 且匈奴賴先帝之德,保塞稱蕃。 今單于以疾病不任奉朝賀,遣使自陳,不失臣子之禮。 臣祿自保沒身不見匈奴為邊竟憂也!」躬掎祿曰:「臣為國家計,冀先謀將然,豫圖未形,為萬世慮。 而祿欲以其犬馬齒保目所見。 臣與祿異議,未可同日語也!」上曰:「善!」乃罷群臣,獨與躬議。 躬因建言:「災異屢見,恐必有非常之變,可遣大將軍行邊兵,敕武備,斬一郡守以立威,震四夷,因以厭應變異。 」上然之,以問丞相嘉,對曰:「臣聞動民以行不以言,應天以實不以文。 下民微細,猶不可詐,況于上天神明而可欺哉!天之見異,所以敕戒人君,欲令覺悟反正,推誠行善,民心說而天意得矣!辯士見一端,或妄以意傅著星曆,虛造匈奴、烏孫、西羌之難,謀動干戈,設為權變,非應天之道也。 守相有罪,車馳詣闕,交臂就死,恐懼如此,而談說者欲動安之危,辯口快耳,其實未可從。 夫議政者,苦其諂諛、傾險、辯惠、深刻也。 昔秦繆公不從百里奚、蹇叔之言,以敗其師,其悔過自責,疾詿誤之臣,思黃髮之言,名垂于後世。 唯陛下觀覽古戒,反覆參考,無以先入之語為主!」上不聽。 【漢紀二十七】起屠維協洽,盡玄黓閹茂,凡四年。 孝哀皇帝下元壽元年(己未,公元前二年) 春,正月,辛丑朔,詔將軍、中二千石舉明習兵法者各一人,因就拜孔鄉侯傅晏為大司馬、衛將軍,陽安侯丁明為大司馬、票騎將軍。 是日,日有食之。 上詔公卿大夫悉心陳過失;又令舉賢良方正能直言者各一人。 大赦天下。 第214頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
0.15
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。