北匈奴饑亂,降南部者歲數千人。 秋,七月,南單于上言:「宜及北虜分爭,出兵討伐,破北成南,併為一國,令漢家長無北念。 臣等生長漢地,開口仰食,歲時賞賜,動輒億萬,雖垂拱安枕,慚無報效之義,願發國中及諸部故胡新降精兵,分道並出,期十二月同會虜地。 臣兵眾單少,不足以防內外,願遣執金吾耿秉、度遼將軍鄧鴻及西河、雲中、五原、朔方、上郡太守併力而北。 冀因聖帝威神,一舉平定。 臣國成敗,要在今年,已敕諸部嚴兵馬,唯裁哀省察!」太后以示耿秉。 秉上言:「昔武帝單極天下,欲臣虜匈奴,未遇天時,事遂無成。 今幸遭天授,北虜分爭,以夷伐夷,國家之利,宜可聽許。 」秉因自陳受恩,分當出命效用。 太后議欲從之。 尚書宋意上書曰:「夫戎狄簡賤禮義,無有上下,強者為雄,弱即屈服。 自漢興以來,征伐數矣。 其所克獲,曾不補害。 光武皇帝躬服金革之難,深昭天地之明,故因其來降,覊縻畜養,邊民得生,勞役休息,于茲四十餘年矣。 今鮮卑奉順,斬獲萬數,中國坐享大功,而百姓不知其勞。 漢興功烈,于斯為盛。 所以然者,夷虜相攻,無損漢兵者也。 臣察鮮卑侵伐匈奴,正是利其抄掠;及歸功聖朝,實由貪得重賞。 今若聽南虜還都北庭,則不得不禁制鮮卑。 鮮卑外失暴掠之願,內無功勞之賞,豺狼貪婪,必為邊患。 今北虜西遁,請求和親,宜因其歸附,以為外扞,巍巍之業,無以過此。 若引兵費賦,以順南虜,則坐失上略,去安即危矣。 誠不可許。 」 會齊殤王子都鄉侯暢來弔國憂,太后數召見之,竇憲懼暢分宮省之權,遣客刺殺暢于屯衛之中,而歸罪于暢弟利侯剛,乃使侍御史與青州刺史雜考剛等。 尚書潁川韓稜以為「賊在京師,不宜捨近問遠,恐為奸臣所笑。 」太后怒,以切責稜,稜固執其議。 何敞說宋由曰:「暢宗室肺府,茅土籓臣,來弔大憂,上書須報,親在武衛,致此殘酷。 奉憲之吏,莫適討捕,蹤跡不顯,主名不立。 敞備數股肱,職典賊曹,欲親至發所,以糾其變。 而二府執事以為故事:三公不與賊盜。 公縱奸慝,莫以為咎。 敞請獨奏案之。 」由乃許焉。 二府聞敞行,皆遣主者隨之。 於是推舉,具得事實。 太后怒,閉憲于內宮。 憲懼誅,因自求擊匈奴以贖死。 冬,十月,乙亥,以憲為車騎將軍,伐北匈奴,以執金吾耿秉為副。 發北軍五校、黎陽、雍營、緣邊十二郡騎士及羌、胡兵出塞。 公卿舉故張掖太守鄧訓代張紆為護羌校尉。 迷唐率兵萬騎來至塞下,未敢攻訓,先欲脅小月氏胡。 訓擁衛小月氏胡,令不得戰。 議者咸以羌、胡相攻,縣官之利,不宜禁護。 訓曰:「張紆失信,眾羌大動,涼州吏民,命縣絲發。 原諸胡所以難得意者,皆恩信不厚耳。 今因其追急,以德懷之,庶能有用。 」遂令開城及所居園門,悉驅群胡妻子內之,嚴兵守衛。 羌掠無所得,又不敢逼諸胡,因即解去。 由是湟中諸胡皆言:「漢家常欲鬥我曹;今鄧使君待我以恩信,開門內我妻子,乃是得父母也!」咸歡喜叩頭曰:「唯使君所命!」訓遂撫養教諭,小大莫不感悅。 於是賞賂諸羌種,使相招誘,迷唐叔父號吾將其種人八百戶來降。 訓因發湟中秦、胡、羌兵四千人出塞,掩擊迷唐于寫谷,破之,迷唐乃去大、小榆,居頗岩谷,眾悉離散。 漢孝和皇帝上 肅宗孝章皇帝下永元元年(己丑,公元八九年) 春,迷唐欲復歸故地。 鄧訓發湟中六千人,令長史任尚將之,縫革為船,置於箄上以渡河,掩擊迷唐,大破之,斬首前後一千八百餘級,獲生口二千人,馬牛羊三萬餘頭,一種殆盡。 迷唐收其餘眾西徙千餘裡,諸附落小種皆畔之。 燒當豪帥東號稽顙歸死,餘皆款塞納質。 於是訓綏接歸附,威信大行,遂罷屯兵,各令歸郡,唯置弛刑徒二千餘人,分以屯田、修理塢壁而已。 第300頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
-0.2
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。