丁丑,洛陽宣德亭地坼,長八十五丈;帝引公卿所舉惇樸之士,使之對策,及特問以當世之敝,為政所宜。 李固對曰:「前孝安皇帝變亂舊典,封爵阿母,因造妖孽,改亂嫡嗣,至令聖躬狼狽,親遇其艱。 既拔自困殆,龍興即位,天下喁喁,屬望風政。 積敝之後,易致中興,誠當沛然思惟善道,而論者猶雲『方今之事,復同於前』。 臣伏在草澤,痛心傷臆!實以漢興以來三百餘年,賢聖相繼十有八主,豈無阿乳之恩,豈忘貴爵之寵?然上畏天威,俯案經典,知義不可,故不封也。 今宋阿母雖有大功、勤謹之德,但加賞賜,足以酬其勞苦;至于裂土開國,實乖舊典。 聞阿母體性謙虛,必有遜讓,陛下宜許其辭國之高,使成萬安之福。 夫妃、後之家所以少完全者,豈天性當然?但以爵位尊顯,顓總權柄,天道惡盈,不知自損,故致顛仆。 先帝寵遇閻氏,位號太疾,故其受禍曾不旋時,《老子》曰:『其進鋭者其退速也。 』今梁氏戚為椒房,禮所不臣,尊以高爵,尚可然也;而子弟群從,榮顯兼加,永平、建初故事,殆不如此。 宜令步兵校尉冀及諸侍中還居黃門之官,使權去外戚,政歸國家,豈不休乎!又,詔書所以禁侍中、尚書、中臣子弟不得為吏、察孝廉者,以其秉威權,容請託故也。 而中常侍在日月之側,聲勢振天下,子弟祿任,曾無限極,雖外托謙默,不幹州郡,而諂偽之徒,望風進舉。 今可為設常禁,同之中臣。 昔館陶公主為子求郎,明帝不許,賜錢千萬,所以輕厚賜,重薄位者,為官人失才,害及百姓也。 竊聞長水司馬武宣、開陽城門候羊迪等,無它功德,初拜便真,此雖小失而漸壞舊章。 先聖法度,所宜堅守,故政教一跌,百年不復。 《詩》云:『上帝板板,下民卒癉』,刺周王變祖法度,故使下民將盡病也。 今陛下之有尚書,猶天之有北斗也。 鬥為天喉舌,尚書亦為陛下喉舌。 鬥斟酌元氣,運乎四時;尚書出納王命,賦政四海,權尊勢重,責之所歸,若不平心,災眚必至,誠宜審擇其人,以毘聖政。 今與陛下共天下者,外則公、卿、尚書,內則常侍、黃門,譬猶一門之內,一家之事,安則共其福慶,危則通其禍敗。 刺史、二千石,外統職事,內受法則。 夫表曲者景必邪,源清者流必潔,猶叩樹本,百枝皆動也。 由此言之,本朝號令,豈可蹉跌!天下之紀綱,當今之急務也。 夫人君之有政,猶水之有堤坊。 堤坊完全,雖遭雨水霖潦,不能為變。 政教一立,暫遭凶年,不足為憂。 誠令堤防穿漏,萬夫同力,不能復救;政教一壞,賢智馳鶩,不能復還。 今堤防雖堅,漸有孔穴。 譬之一人之身,本朝者,心腹也,州、郡者,四支也,心腹痛則四支不舉。 故臣之所憂,在腹心之疾,非四支之患也。 苟堅堤防,務政教,先安心腹,整理本朝,雖有寇賊、水旱之變,不足介意也;誠令堤防壞漏,心腹有疾,雖無水旱之災,天下固可以憂矣。 又宜罷退宦官,去其權重,裁置常侍二人方直有德者省事左右,小黃門五人才智閒雅者給事殿中。 如此,則論者厭塞,昇平可致也!」 扶風功曹馬融對曰:「今科條品制,四時禁令,所以承天順民者,備矣,悉矣,不可加矣。 然而天猶有不平之效,民猶有咨嗟之怨者,百姓屢聞恩澤之聲,而未見惠和之實也。 古之足民者,非能家贍而人足之,量其財用,為之制度。 故嫁娶之禮儉,則婚者以時矣;喪制之禮約,則終者掩藏矣;不奪其時,則農夫利矣。 夫妻子以累其心,產業以重其志,舍此而為非者,有必不多矣!」 太史令南陽張衡對曰:「自初舉孝廉,迄今二百歲矣,皆先孝行;行有餘力,始學文法。 辛卯詔書,以能章句、奏案為限;雖有至孝,猶不應科,此棄本而取末。 曾子長於孝,然實魯鈍,文學不若游、夏,政事不若冉、季。 今欲使一人兼之,苟外有可觀,內必有闕,則違選舉孝廉之志矣。 且郡國守相,剖符寧境,為國大臣,一旦免黜十有餘人,吏民罷于送迎之役,新故交際,公私放濫,或臨政為百姓所便而以小過免之,是為奪民父母使嗟號也。 《易》不遠復,《論》不憚改,朋友交接且不宿過,況于帝王,承天理物,以天下為公者乎!中間以來,妖星見于上,震裂著于下,天誡詳矣,可為寒心。 明者消禍于未萌。 今既見矣,修政恐懼,則禍轉為福矣。 」 第331頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
0.2
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。