侍御史朱穆自以冀故吏,奏記諫曰:「明將軍地有申伯之尊,位為群公之首,一日行善,天下歸仁;終朝為惡,四海傾覆。 頃者官民俱匱,加以水蟲為害,京師諸官費用增多,詔書發調,或至十倍,各言官無見財,皆當出民,扌旁掠割剝,強令充足。 公賦既重,私斂又深,牧守長吏多非德選,貪聚無厭,遇民如虜,或絶命于棰楚之下,或自賊于迫切之求。 又掠奪百姓,皆托之尊府,遂令將軍結怨天下,吏民酸毒,道路嘆嗟。 昔永和之末,綱紀少弛,頗失人望,四五歲耳,而財空戶散,下有離心,馬勉之徒乘敝而起,荊、揚之間幾成大患;幸賴順烈皇后初政清靜,內外同力,僅乃討定。 今百姓慼慼,困于永和,內非仁愛之心可得容忍,外非守國之計所宜久安也。 夫將相大臣,均體元首,共輿而馳,同舟而濟,輿傾舟覆,患實共之。 豈可以去明即昧,履危自安,主孤時困而莫之恤乎!宜時易宰守非其人者,減省第宅園池之費,拒絶郡國諸所奉送,內以自明,外解人惑;使挾奸之吏無所依託,司察之臣得盡耳目。 憲度既張,遠邇清壹,則將軍身尊事顯,德燿無窮矣!」冀不納。 冀雖專朝縱橫,而猶交結左右宦官,任其子弟、賓客以為州郡要職,欲以自固恩寵。 穆又奏記極諫,冀終不悟,報書云:「如此,仆亦無一可邪!」然素重穆,亦不甚罪也。 冀遣書詣樂安太守陳蕃,有所請託,不得通。 使者詐稱它客求謁蕃;蕃怒,笞殺之。 坐左轉修武令。 時皇子有疾,下郡縣市珍藥,而冀遣客賫書詣京兆,並貨牛黃。 京兆尹南陽延篤發書收客,曰:「大將軍椒房外家,而皇子有疾,必應陳進醫方,豈當使客千里求利乎!」遂殺之。 冀慚而不得言。 有司承旨求其事,篤以病免。 夏,五月,庚辰,尊博園匽貴人曰孝崇後,宮曰永樂;置太仆、少府以下,皆如長樂宮故事。 分鉅鹿九縣為後湯沐邑。 秋,七月,梓潼山崩。 孝質皇帝元嘉元年(辛卯,公元一五一年) 春,正月朔,群臣朝賀,大將軍冀帶劍入省。 尚書蜀郡張陵呵叱令出,敕羽林、虎賁奪劍。 冀跪謝,陵不應,即劾奏冀,請廷尉論罪。 有詔,以一歲俸贖;百僚肅然。 河南尹不疑嘗舉陵孝廉,乃謂陵曰:「昔舉君,適所以自罰也!」陵曰:「明府不以陵不肖,誤見擢序,今申公憲以報私恩!」不疑有愧色。 癸酉,赦天下,改元。 梁不疑好經書,喜待士,梁冀疾之,轉不疑為光祿勛;以其子胤為河南尹。 胤年十六,客貌甚陋,不勝冠帶,道路見者莫不蚩笑。 不疑自恥兄弟有隙,遂讓位歸第,與弟蒙閉門自守。 冀不欲令與賓客交通,陰使人變服至門,記往來者。 南郡太守馬融、江夏太守田明初除,守謁不疑;冀諷有司奏融在郡貪濁,及以它事陷明,皆髡笞徙朔方。 融自刺不殊,明遂死於路。 夏,四月,己丑,上微行,幸河南尹梁胤府舍。 是日,大風拔樹,晝昏。 尚書楊秉上疏曰:「臣聞天下言語,以災異譴告。 王者至尊,出入有常,警蹕而行,靜室而止,自非郊廟之事,則鑾旗不駕。 故諸侯入諸臣之家,《春秋》尚列其誡;況于以先王法服而私出槃游,降亂尊卑,等威無序,侍衛守空宮,璽紱委女妾!設有非常之變,任章之謀,上負先帝,下悔靡及!」帝不納。 秉,震之子也。 京師旱,任城、梁國饑,民相食。 司徒張歆罷,以光祿勛吳雄為司徒。 北匈奴呼銜王寇伊吾,敗伊吾司馬毛愷,攻伊吾屯城。 詔敦煌太守馬達將兵救之;至蒲類海,呼衍王引去。 秋,七月,武陵蠻反。 冬,十月,司空胡廣致仕。 第342頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
0.2
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。