泰博學,善談論。 初游雒陽,時人莫識,陳留符融一見嗟異,因以介於河南尹李膺。 膺與相見,曰:「吾見士多矣,未有如郭林宗者也。 其聰識通朗,高雅密博,今之華夏,鮮見其儔。 」遂與為友,於是名震京師。 後歸鄉裡,衣冠諸儒送至河上,車數千兩,膺唯與泰同舟而濟,眾賓望之,以為神仙焉。 泰性明知人,好獎訓士類,周游郡國。 茅容,年四十餘,耕于野,與等輩避雨樹下,眾皆夷踞相對,容獨危坐愈恭;泰見而異之,因請寓宿。 旦日,容殺鷄為饌,泰謂為己設;容分半食母,餘半庋置,自以草蔬與客同飯。 泰曰:「卿賢哉遠矣!郭林宗猶減三牲之具以供賓旅,而卿如此,乃我友也。 」起,對之揖,勸令從學,卒為盛德。 鉅鹿孟敏,客居太原,荷甑墮地,不顧而去。 泰見而問其意,對曰:「甑已破矣,視之何益!」泰以為有分決,與之言,知其德性,因勸令遊學,遂知名當世。 陳留申屠蟠,家貧,傭為漆工;鄢陵庾乘,少給事縣廷為門士;泰見而奇之,其後皆為名士。 自餘或出於屠沽、卒伍,因泰獎進成名者甚眾。 陳國童子魏昭請于泰曰:「經師易遇,人師難遭,願在左右,供給灑掃。 」泰許之。 泰嘗不佳,命昭作粥,粥成,進泰,泰呵之曰:「為長者作粥,不加意敬,使不可食!」以杯擲地。 昭更為粥重進,泰復呵之。 如此者三,昭姿容無變。 泰乃曰:「吾始見子之面,而今而後,知卿心耳!」遂友而善之。 陳留左原,為郡學生,犯法見斥,泰遇諸路,為設酒餚以慰之。 謂曰:「昔顏涿聚,梁甫之巨盜,段干木,晉國之大駔,卒為齊之忠臣,魏之名賢;蘧瑗、顏回尚不能無過,況其餘乎!慎勿恚恨,責躬而已!」原納其言而去。 或有譏泰不絶惡人者,泰曰:「人而不仁,疾之已甚,亂也。 」原後忽更懷忿結客,欲報諸生,其日,泰在學,原愧負前言,因遂罷去。 後事露,眾人咸謝服焉。 或問范滂曰:「郭林宗何如人?」滂曰:「隱不違親,貞不絶俗,天子不得臣,諸侯不得友,吾不知其它。 」泰嘗舉有道,不就,同郡宋沖素服其德,以為自漢元以來,未見其匹,嘗勸之仕。 泰曰:「吾夜觀乾象,晝察人事,天之所廢,不可支也,吾將優遊卒歲而已。 」然猶周旋京師,誨誘不息。 徐稚以書戒之曰:「夫大木將顛,非一繩所維,何為棲棲不遑寧處!」泰感寤曰:「謹拜斯言,以為師表。 」濟陰黃允,以俊才知名,泰見而謂曰:「卿高才絶人,足成偉器,年過四十,聲名著矣。 然至于此際,當深自匡持,不然,將失之矣!」後司徒袁隗欲為從女求姻,見允,嘆曰:「得婿如是,足矣。 」允聞而黜遣其妻。 妻請大會宗親為別,因于眾中攘袂數允隱慝十五事而去,允以此廢于時。 初,允與漢中晉文經並恃其才智,曜名遠近,征闢不就。 託言療病京師,不通賓客,公卿大夫遺門生旦暮問疾,郎吏雜坐其門,猶不得見;三公所闢召者,輒以詢訪之,隨所臧否,以為與奪。 符融謂李膺曰:「二子行業無聞,以豪桀自置,遂使公卿問疾,王臣坐門,融恐其小道破義,空譽違實,特宜察焉。 」膺然之。 二人自是名論漸衰,賓徒稍省,旬日之間,慚嘆逃去,後並以罪廢棄。 陳留仇香,至行純嘿,鄉黨無知者。 年四十,為蒲亭長。 民有陳元,獨與母居,母詣香告元不孝。 香驚曰:「吾近日過元舍,廬落整頓,耕耘以時,此非惡人,當是教化未至耳。 母守寡養孤,苦身投老,奈何以一旦之忿,棄歷年之勤乎!且母養人遺孤,不能成濟,若死者有知,百歲之後,當何以見亡者!」母涕泣而起,香乃親到元家,為陳人倫孝行,譬以禍福之言,元感悟,卒為孝子。 考城令河內王奐署香主簿,謂之曰:「聞在蒲亭,陳元不罰而化之,得無少鷹鸇之志邪?」香曰:「以為鷹鸇不若鸞鳳,故不為也。 」奐曰:「枳棘之林非鸞鳳所集,百里非大賢之路。 」乃以一月奉資香,使入太學。 郭泰、符融賫刺謁之,因留宿。 明旦,泰起,下床拜之曰:「君,泰之師,非泰之友也。 」香學畢歸鄉裡,雖在宴居,必正衣服,妻子事之若嚴君;妻子有過,免冠自責,妻子庭謝思過,香冠,妻子乃敢升堂,終不見其喜怒聲色之異。 不應徵闢,卒於家。 三月,癸亥,隕石于鄠。 夏,五月,己丑,京師雨雹。 第353頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
-0.2
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。