孝獻皇帝戊建安五年(庚辰,公元二零零年) 春,正月,董承謀泄;壬子,曹操殺承及王服、種輯,皆夷三族。 操欲自討劉備,諸將皆曰:「與公爭天下者,袁紹也,今紹方來而棄之東,紹乘人後,若何?」操曰:「劉備,人傑也,今不擊,必為後患。 」郭嘉曰:「紹性遲而多疑,來必不速。 備新起,眾心未附,急擊之,必敗。 」操師遂東。 冀州別駕田豐說袁紹曰:「曹操與劉備連兵,未可卒解。 公舉軍而襲其後,可一往而定。 」紹辭以子疾,未得行。 豐舉杖擊地曰:「嗟乎!遭難遇之時,而以嬰兒病失其會,惜哉,事去矣!」曹操擊劉備,破之,獲其妻子;進拔下邳,禽關羽;又擊昌豨,破之。 備奔青州,因袁譚以歸袁紹。 紹聞備至,去鄴二百里迎之,駐月餘,所亡士卒稍稍歸之。 曹操還軍官渡,紹乃議攻許,田豐曰:「曹操既破劉備,則許下非復空虛。 且操善用兵,變化無方,眾雖少,未可輕也,今不如以久持之。 將軍據山河之固,擁四州之眾,外結英雄,內修農戰,然後簡其精鋭,分為奇兵,乘虛迭出以擾河南,救右則擊其左,救左則擊其右,使敵疲于奔命,民不得安業,我未勞而彼已困,不及三年,可坐克也。 今釋廟勝之策而決成敗於一戰,若不如志,悔無及也。 」紹不從。 豐強諫忤紹,紹以為沮眾,械繫之。 於是移檄州郡,數操罪惡。 二月,進軍黎陽。 沮授臨行,會其宗族,散資財以與之曰:「勢存則威無不加,勢亡則不保一身,哀哉!」其弟宗曰:「曹操士馬不敵,君何懼焉?」授曰:「以曹操之明略,又挾天子以為資,我雖克伯珪,眾實疲敝,而主驕將忲,軍之破敗,在此舉矣。 揚雄有言:『六國蚩蚩,為嬴弱姬。 』其今之謂乎!」 振威將軍程昱以七百兵守鄄城。 曹操欲益昱兵二千,昱不肯,曰:「袁紹擁十萬眾,自以所向無前,今見昱少兵,必輕易,不來攻。 若益昱兵,過則不可不攻,攻之必克,徒兩損其勢,願公無疑。 」紹聞昱兵少,果不往,操謂賈詡曰:「程昱之膽,過于賁、育矣!」 袁紹遣其將顏良攻東郡太守劉延于白馬,沮授曰:「良性促狹,雖驍勇,不可獨任。 」紹不聽。 夏,四月,曹操北救劉延。 荀攸曰:「今兵少不敵,必分其勢乃可。 公到延津,若將渡兵向其後者,紹必西應之,然後輕兵襲白馬,掩其不備,顏良可禽也。 」操從之,紹聞兵渡,即分兵西邀之。 操乃引軍兼行趣白馬,未至十餘裡,良大驚,來逆戰。 操使張遼、關羽先登擊之。 羽望見良麾蓋,策馬刺良於萬眾之中,斬其首而還,紹軍莫能當者。 遂解白馬之圍,徙其民,循河而西。 紹渡河追之,沮授諫曰:「勝負變化,不可不詳。 今宜留屯延津;分兵官渡,若其克獲,還迎不晚,設其有難,眾弗可還。 」紹弗從。 授臨濟嘆曰:「上盈其志,下務其功,悠悠黃河,吾其濟乎!」遂以疾辭。 紹不許而意恨之,復省其所部並屬郭圖。 紹軍至延津南,操勒兵駐營南阪下,使登壘望之,曰:「可五六百騎。 」有頃,復白:「騎稍多,步兵不可勝數。 」操曰:「勿復白。 」令騎解鞍放馬。 是時,白馬輜重就道,諸將以為敵騎多,不如還保營。 荀攸曰:「此所以餌敵,如何去之!」操顧攸而笑。 紹騎將文醜與劉備將五六千騎前後至。 諸將復白:「可上馬。 」操曰:「未也。 」有頃,騎至稍多,或分趣輜重。 操曰:「可矣!」乃皆上馬。 時騎不滿六百,遂縱兵擊,大破之,斬醜。 醜與顏良,皆紹名將也,再戰,悉禽之,紹軍奪氣。 初,操壯關羽之為人,而察其心神無久留之意,使張遼以其情問之,羽嘆曰:「吾極知曹公待我厚;然吾受劉將軍恩,誓以共死,不可背之。 吾終不留,要當立效以報曹公乃去耳。 」遼以羽言報操,操義之,及羽殺顏良,操知其必去,重加賞賜。 羽盡封其所賜,拜書告辭,而奔劉備于袁軍。 左右欲追之,操曰:「彼各為其主,勿追也。 」 操還軍官渡,閻柔遣使詣操,操以柔為烏桓校尉。 鮮于輔身見操于官渡,操以輔為右度遼將軍,還鎮幽土。 第413頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。