孫權圍合肥,久不下。 權率輕騎欲身往突敵,長史張紘諫曰:「夫兵者兇器,戰者危事也。 今麾下恃盛壯之氣,忽強暴之虜,三軍之眾,莫不寒心。 雖斬將搴旗,威震敵場,此乃偏將之任,非主將之宜也。 願抑賁、育之勇,懷霸王之計。 」權乃止。 曹操遣將軍張喜將兵解圍,久而未至。 揚州別駕楚國蔣濟密白刺史,偽得喜書,雲步騎四萬已到雩婁,遣主簿迎喜。 三部使賫書語城中守將,一部得入城,二部為權兵所得。 權信之,遽燒圍走。 秋,七月,曹操引水軍自渦入淮,出肥水,軍合肥,開芍陂屯田。 冬,十月,荊州地震。 十二月,操軍還譙。 廬江人陳蘭、梅成據灊、六叛,操遣蕩寇將軍張遼討斬之;因使遼與樂進、李典等將七千餘人屯合肥。 周瑜攻曹仁歲餘,所殺傷甚眾,仁委城走。 權以瑜領南郡太守,屯據江陵;程普領江夏太守,治沙羡;呂范領彭澤太守;呂蒙領尋陽令。 劉備表權行車騎將軍,領徐州牧。 會劉琦卒,權以備領荊州牧,周瑜分南岸地以給備。 備立營于油口,改名公安。 權以妹妻備。 妹才捷剛猛,有諸兄風,侍婢百餘人,皆執刀侍立,備每入,心常凜凜。 曹操密遣九江蔣幹往說周瑜。 幹以才辨獨步于江、淮之間,乃布衣葛巾,自托私行詣瑜。 瑜出迎之,立謂幹曰:「子翼良苦,遠涉江湖,為曹氏作說客邪?」因延幹,與周觀營中,行視倉庫、軍資、器仗訖,還飲宴,示之侍者服飾珍玩之物。 因謂幹曰:「丈夫處世,遇知己之主,外托君臣之義,內結骨肉之恩,言行計從,禍福共之,假使蘇、張共生,能移其意乎?」幹但笑,終無所言。 還白操,稱瑜雅量高致,非言辭所能間也。 丞相掾和洽言于曹操曰:「天下之人,材德各殊,不可一節取也。 儉素過中,自以處身則可,以此格物,所失或多。 今朝廷之議,吏有著新衣、乘好車者,謂之不清;形容不飾、衣裘敝壞者,謂之廉潔。 至令士大夫故污辱其衣,藏其輿服;朝府大吏,或自挈壺飧以入官寺。 夫立教觀俗,貴處中庸,為可繼也。 今崇一概難堪之行以檢殊涂,勉而為之,必有疲瘁。 古之大教,務在通人情而已。 凡激詭之行,則容隱偽矣。 」操善之。 孝獻皇帝辛建安十五年(庚寅,公元二一零年) 春,下令曰:“孟公綽為趙、魏老則優,不可以為滕、薛大夫。 若必廉士而後可用,則齊桓其何以霸世!二三子其佐我明揚仄陋,唯才是舉,吾得而用之! 二月,乙巳朔,日有食之。 冬,曹操作銅爵台于鄴。 十二月,己亥,操下令曰:「孤始舉孝廉,自以本非岩穴知名之士,恐為世人之所凡愚,欲好作政教以立名譽,故在濟南,除殘去穢,平心選舉。 以是為強豪所忿,恐致家禍,故以病還鄉裡。 時年紀尚少,乃于譙東五十里築精舍,欲秋夏讀書,冬春射獵,為二十年規,待天下清乃出仕耳。 然不能得如意,征為典軍校尉,意遂更欲為國家討賊立功,使題墓道言『漢故征西將軍曹侯之墓』,此其志也。 而遭值董卓之難,興舉義兵。 後領兗州,破降黃巾三十萬眾;又討擊袁術,使窮沮而死;摧破袁紹,梟其二子;復定劉表,遂平天下。 身為宰相,人臣之貴已極,意望已過矣。 設使國家無有孤,不知當幾人稱帝,幾人稱王!或者人見孤強盛,又性不信天命,恐妄相忖度,言有不遜之志,每用耿耿,故為諸君陳道此言,皆肝鬲之要也。 然欲孤便爾委捐所典兵眾以還執事,歸就武平侯國,實不可也。 何者?誠恐己離兵為人所禍,既為子孫計,又己敗則國家傾危,是以不得慕虛名而處實禍也!然兼封四縣,食戶三萬,何德堪之!江湖未靜,不可讓位;至于邑土,可得而辭。 今上還陽夏、柘、苦三縣,戶二萬,但食武平萬戶,且以分損謗議,少減孤之責也!」 劉表故吏士多歸劉備,備以周瑜所給地少,不足以容其眾,乃自詣京見孫權,求都督荊州。 瑜上疏於權曰:「劉備以梟雄之姿,而有關羽、張飛熊虎之將,必非久屈為人用者。 愚謂大計宜徙備置吳,盛為築宮室,多其美女玩好,以娛其耳目;分此二人各置一方,使如瑜者得挾與攻戰,大事可定也。 今猥割土地以資業之,聚此三人俱在疆場,恐蛟龍得雲雨,終非池中物也。 」呂范亦勸留之。 權以曹操在北,方當廣攬英雄,不從。 備還公安,久乃聞之,嘆曰:「天下智謀之士,所見略同。 時孔明諫孤莫行,其意亦慮此也。 孤方危急,不得不往,此誠險涂,殆不免周瑜之手!」 第430頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
-0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。