秋,七月,漢主自率諸軍擊孫權,權遣使求和于漢。 南郡太守諸葛瑾遺漢主箋曰:「陛下以關羽之親,何如先帝?荊州大小,孰與海內?俱應仇疾,誰當先後?若審此數,易於反掌矣。 」漢主不聽。 時或言瑾別遣親人與漢主相聞者,權曰:「孤與子瑜,有死生不易之誓,子瑜之不負孤,猶孤之不負子瑜也。 」然謗言流聞于外,陸遜表明瑾必無此,宜有以散其意。 權報曰:「子瑜與孤從事積年,恩如骨肉,深相明究。 其為人,非道不行,非義不言。 玄德昔遣孔明至吳,孤嘗語子瑜曰:『卿與孔明同產,且弟隨兄,于義為順,何以不留孔明?孔明若留從卿者,孤當以書解玄德,意自隨人耳。 』子瑜答孤言:『弟亮已失身於人。 委質定分,義無二心。 弟之不留,猶瑾之不往也。 』其言足貫神明,今豈當有此乎!前得妄語文疏,即封示子瑜,並手筆與之。 孤與子瑜可謂神交,非外言所間,知卿意至,輒封來表以示子瑜,使知卿意。 」漢主遣將軍吳班、馮習攻破權將李異、劉阿等於巫,進軍秭歸,兵四萬餘人,武陵蠻夷皆遣使往請兵。 權以鎮西將軍陸遜為大都督、假節,督將軍朱然、潘璋、宋謙、韓當、徐盛、鮮于丹、孫桓等五萬人拒之。 皇弟鄢陵侯彰、宛侯據、魯陽侯宇、譙侯林、贊侯兗、襄邑侯峻、弘農侯斡、壽春侯彪、歷城侯徽、平輿侯茂皆進爵為公;安鄉侯植改封鄄城侯。 築陵雲台。 初,帝詔群臣,令料劉備當為關羽出報孫權否,眾議咸云:「蜀小國耳,名將唯羽。 羽死軍破,國內憂懼,無緣復出。 」侍中劉曄獨曰:「蜀雖狹弱,而備之謀欲以威武自強,勢必用眾以示有餘。 且關羽與備,義為君臣,恩猶父子。 羽死,不能為興軍報敵,于終始之分不足矣。 」八月,孫權遣使稱臣,卑辭奉章,並送於禁等還。 朝臣皆賀,劉曄獨曰:「權無故求降,必內有急。 權前襲殺關羽,劉備必大興師伐之。 外有強寇,眾心不安,又恐中國往乘其釁,故委地求降,一以卻中國之兵,二假中國之援,以強其眾而疑敵人耳。 天下三分,中國十有其八。 吳、蜀各保一州,阻山依水,有急相救,此小國之利也。 今還自相攻,天亡之也,宜大興師,徑渡江襲之。 蜀攻其外,我襲其內,吳之亡不出旬月矣。 吳亡則蜀孤,若割吳之半以與蜀,蜀固不能久存,況蜀得其外,我得其內乎!」帝曰:「人稱臣降而伐之,疑天下欲來者心,不若且受吳降而襲蜀之後也。 」對曰:「蜀遠吳近,又聞中國伐之,便還軍,不能止也。 今備已怒,興兵擊吳,聞我伐吳,知吳必亡,將喜而進與我爭割吳地,必不改計抑怒救吳也。 」帝不聽,遂受吳降。 于禁鬚髮皓白,形容憔悴,見帝,泣涕頓首。 帝慰喻以荀林父、孟明視故事,拜安遠將軍,令北詣鄴謁高陵。 帝使豫于陵屋畫關羽戰克、龐德憤怒、禁降服之狀。 禁見,慚恚發病死。 臣光曰:于禁將數萬眾,敗不能死,生降于敵,既而復歸。 文帝廢之可也,殺之可也,乃畫陵屋以辱之,斯為不君矣! 丁巳,遣太常邢貞奉策即拜孫權為吳王,加九錫。 劉曄曰:「不可。 先帝征伐天下,十兼其八,威震海內;陛下受禪即真,德合天地,聲暨四遠。 權雖有雄才,故漢票騎帆軍、南昌侯耳,官輕勢卑。 士民有畏中國心,不可強迫與成所謀也。 不得已受其降,可進其將軍號,封十萬戶侯,不可即以為王也。 夫王位去天子一階耳,其禮秩服禦相亂也。 彼直為侯,江南士民未有君臣之分。 我信其偽降,就封殖之,崇其位號,定其君臣,是為虎傅翼也。 權既受王位,卻蜀兵之後,外盡禮以事中國,使其國內皆聞,內為無禮以怒陛下;陛下赫然發怒,興兵討之,乃徐告其民曰:『我委身事中國,不愛珍貨重寶,隨時貢獻,不敢失臣禮,而無故伐我,必欲殘我國家,俘我人民認為仆妾。 』吳民無緣不信其言也。 信其言而感怒,上下同心,戰加十倍矣。 」又不聽。 諸將以吳內附,意皆縱緩,獨征南大將軍夏侯尚益修攻守之備。 山陽曹偉,素有才名,聞吳稱籓,以白衣與吳王交書求賂,欲以交結京師,帝聞而誅之。 吳人城武昌。 初,帝欲以楊彪為太尉,彪辭曰:「嘗為漢朝三公,值世衰亂,不能立尺寸之益,若復為魏臣,于國之選,亦不為榮也。 」帝乃止。 冬,十月,己亥,公卿朝朔旦,並引彪,待以客禮。 賜延年杖、馮幾,使著布單衣、皮弁以見;拜光祿大夫,秩中二千石;朝見,位次三公;又令門施行馬,置吏卒,以優崇之。 年八十四而卒。 以谷貴,罷五銖錢。 第452頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。