漢尚書義陽鄧芝言于諸葛亮曰:「今主上幼弱,初即尊位,宜遣大使重申吳好。 」亮曰:「吾思之久矣,未得其人耳,今日始得之。 」芝問:「其人為誰?」亮曰:「即使君也。 」乃遣芝以中郎將修好於吳。 冬,十月,芝至吳。 時吳王猶未與魏絶,狐疑,不時見芝。 芝乃自表請見曰:「臣今來,亦欲為吳,非但為蜀也。 」吳王見之,曰:「孤誠願與蜀和親,然恐蜀主幼弱,國小勢逼,為魏所乘,不自保全耳。 」芝對曰:「吳、蜀二國,四州之地。 大王命世之英,諸葛亮亦一時之傑也;蜀有重險之固,吳有三江之阻。 合此二長,共為脣齒,進可併兼天下,退可鼎足而立,此理之自然也。 大王今若委質于魏,魏必上望大王之入朝,下求太子之內侍,若不從命,則奉辭伐叛,蜀亦順流見可而進。 如此,江南之地非復大王之有也。 」吳王默然良久曰:「君言是也。 」遂絶魏,專與漢連和。 是歲,漢主立妃張氏為皇后。 世祖文皇帝下黃初五年(甲辰,公元二二四年) 春,三月,帝自許昌還洛陽。 初平以來,學道廢墜。 夏,四月,初立太學;置博士,依漢制設《五經》課試之法。 吳王使輔義中郎將吳郡張溫聘于漢,自是吳、蜀信使不絶。 時事所宜,吳主常令陸遜語諸葛亮;又刻印置遜所,王每與漢主及諸葛亮書,常過示遜,輕重、可否有所不安,每令改定,以印封之。 漢復遣鄧芝聘于吳,吳主謂之曰:「若天下太平,二主分治,不亦樂乎?」芝對曰:「天無二日,土無二王。 如並魏之後,大王未深識天命,君各茂其德,臣各盡其忠,將提枹鼓,則戰爭方始耳。 」吳王大笑曰:「君之誠款乃當爾邪!」 秋,七月,帝東巡,如許昌。 帝欲大興軍伐吳,侍中辛毘諫曰:「方今天下新定,土廣民稀,而欲用之,臣誠未見其利也。 先帝屢起鋭師,臨江而旋。 今六軍不增于故,而復循之,此未易也。 今日之計,莫若養民屯田,十年然後用之,則役不再舉矣。 」帝曰:「如卿意,更當以虜遺子孫邪?」對曰:「昔周文王以紂遺武王,惟知時也。 」帝不從,留尚書仆射司馬懿鎮許昌。 八月,為水軍,親禦龍舟,循蔡、潁,浮淮如壽春。 九月,至廣陵。 吳安東將軍徐盛建計,植木衣葦,為疑城假樓,自石頭至于江乘,聯綿相接數百里,一夕而成;又大浮舟艦于江。 時江水盛長,帝臨望,嘆曰:「魏雖有武騎千群,無所用之,未可圖也。 」帝禦龍舟,會暴風漂蕩,幾至覆沒。 帝問群臣:「權當自來否?」咸曰:「陛下親征,權恐怖,必舉國而應。 又不敢以大眾委之臣下,必當自來。 」劉曄曰:「彼謂陛下欲以萬乘之重牽己,而超越江湖者在於別將,必勒兵待事,未有進退也。 」大駕停住積日,吳王不至,帝乃旋師。 是時,曹休表得降賊辭:「孫權已在濡須口。 」中領軍衛臻曰:「權恃長江,未敢亢衡,此必畏怖偽辭耳!」考核降者,果守將所作也。 吳張溫少以俊才有盛名,顧雍以為當今無輩,諸葛亮亦重之。 溫薦引同郡暨艷為選部尚書。 艷好為清議,彈射百僚,覈奏三署,率皆貶高就下,降損數等,其守故者,十未能一;其居位貪鄙,志節污卑者,皆以為軍吏,置營府以處之;多揚人闇昧之失以顯其謫。 同郡陸遜、遜弟瑁及侍御史朱據皆諫止之。 瑁與艷書曰:「夫聖人嘉善矜愚,忘過記功,以成美化。 如今王業始建,將一大統,此乃漢高棄瑕錄用之時也。 若令善惡異流,貴汝、潁月旦之評,誠可以厲俗明教,然恐未易行也。 宜遠模仲尼之泛愛,近則郭泰之容濟,庶有益於大道也。 」據謂艷曰:「天下未定,舉清厲濁,足以沮勸;若一時貶黜,懼有後咎。 」艷皆不聽。 於是怨憤盈路,爭言艷及選曹郎徐彪專用私情,憎愛不由公理。 艷、彪皆坐自殺。 溫素與艷、彪同意,亦坐斥還本郡以給廝吏,卒於家。 始,溫方盛用事,餘姚虞俊嘆曰:「張惠恕才多智少,華而不實,怨之所聚,有覆家之禍。 吾見其兆矣。 」無幾何而敗。 冬,十月,帝還許昌。 十一月,戊申晦,日有食之。 鮮卑軻比能誘步度根兄扶羅韓殺之,步度根由是怨軻比能,更相攻擊。 步度根部眾稍弱,將其眾萬餘落保太原、雁門;是歲,詣闕貢獻。 而軻比能眾遂強盛,出擊東部大人素利。 護烏丸校尉田豫乘虛掎其後,軻比能使別帥瑣奴拒豫,豫擊破之。 軻比能由是攜貳,數為邊寇,幽、並苦之。 世祖文皇帝下黃初六年(乙巳,公元二二五年) 第458頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
-0.2
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。