習鑿齒論曰:昔管仲奪伯氏駢邑三百,沒齒而無怨言,聖人以為難。 諸葛亮之使廖立垂泣,李嚴致死,豈徒無怨言而已哉!夫水至平而邪者取法,鑒至明而醜者忘怒;水鑒之所以能窮物而無怨者,以其無私也。 水鑒無私,猶以免謗,況大人君子懷樂生之心,流矜恕之德,法行于不可不用,刑加乎自犯之罪,爵之而非私,誅之而不怒,天下有不服者乎! 蜀人所在求為諸葛亮立廟,漢主不聽。 百姓遂因時節私祭之於道陌上,步兵校尉習隆等上言:「請近其墓,立一廟于沔陽,斷其私祀。 」漢主從之。 漢主以左將軍吳懿為車騎將軍,假節,督漢中;以丞相長史蔣琬為尚書令,總統國事,尋加琬行都護,假節,領益州刺史。 時新喪元帥,遠近危悚,琬出類拔萃,處群僚之右,既無戚容,又無喜色,神守舉止,有如平日,由是眾望漸服。 吳人聞諸葛亮卒,恐魏承衰取蜀,增巴丘守兵萬人,一欲以為救援,二欲以事分割。 漢人聞之,亦增永安之守以防非常。 漢主使右中郎將宗預使吳,吳主問曰:「東之與西,譬猶一家,而聞西更增白帝之守,何也?」對曰:「臣以為東益巴丘之戍,西增白帝之守,皆事勢宜然,俱不足以相問也。 」吳主大笑,嘉其抗盡,禮之亞於鄧芝。 吳諸葛恪以丹楊山險,民多果勁,雖前發兵,徒得外縣平民而已。 其餘深遠,莫能禽盡,屢自求為官出之,三年可得甲士四萬。 眾議咸以為:「丹楊地勢險阻,與吳郡、會稽、新都、番陽四郡鄰接,周旋數十里,山谷萬重。 其幽邃民人,未嘗入城邑,對長吏,皆仗兵野逸,白首于林莽;逋亡宿惡,咸共逃竄。 山出銅鐵,自鑄甲兵。 俗好武習戰,高尚氣力;其升山赴險,抵突叢棘,若魚之走淵,猿狖之騰木也。 時觀間隙,出為寇盜,每致兵征伐,尋其窟藏。 其戰則蜂至,敗則鳥竄,自前世以來,不能覊也。 」皆以為難。 恪父瑾聞之,亦以事終不逮,嘆曰:「恪不大興吾家,將赤吾族也!」恪盛陳其必捷,吳主乃拜恪為撫越將軍,領丹楊太守,使行其策。 冬,十一月,洛陽地震。 吳潘濬討武陵蠻,數年,斬獲數萬。 自是群蠻衰弱,一方寧靜。 十一月,濬還武昌。 【魏紀五】起旃蒙單閼,盡強圉大荒落,凡三年。 烈祖明皇帝中之下青龍三年(乙卯,公元二三五年) 春,正月,戊子,以大將軍司馬懿為太尉。 丁巳,皇太后郭氏殂。 帝數問甄後死狀于太后,由是太后以憂殂。 漢楊儀既殺魏延,自以為有大功,宜代諸葛亮秉政;而亮平生密指,以儀狷狹,意在蔣琬。 儀至成都,拜中軍師,無所統領,從容而已。 初,儀事昭烈帝為尚書,琬時為尚書郎。 後雖俱為丞相參軍、長史,儀每從行,當其勞劇;自謂年宦先琬,才能逾之,於是怨憤形于聲色,嘆吒之音發於五內,時人畏其言語不節,莫敢從也。 惟後軍師費禕往慰省之,儀對禕恨望,前後云云。 又語禕曰:「往者丞相亡沒之際,吾若舉軍以就魏氏,處世寧當落度如此邪!令人追悔,不可復及!」禕密表其言。 漢主廢儀為民,徙漢嘉郡。 儀至徙所,覆上書誹謗。 ,辭指激切。 遂下郡收儀,儀自殺。 三月,庚寅,葬文德皇后。 第477頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。