道武征慕容寶,次中山。 棄郡走海濱。 帝素聞其名,遣求。 及至,以為黃門侍郎,與張兗對總機要,草創製度。 時晉使來聘,帝將報之,詔有司議國號。 宏議曰:「三皇、五帝之立號也,或因所生之土,或以封國之名。 故虞、夏、商、周始皆諸侯,及聖德既隆,萬國宗戴,稱號隨本,不復更立。 唯商人屢徙,改號曰殷。 然猶兼行,不廢始基之號。 故《詩》雲『殷商之旅』,此其義也。 國家雖統北方廣漠之土,逮于陛下,應運龍飛。 雖曰舊邦,受命惟新。 以是登國之初改代曰魏。 慕容永亦奉進魏土。 夫魏者大名州之上國,斯乃革命之徵驗,利見之玄符也。 臣愚以為宜號為魏。 」道武從之,於是稱魏。 及帝幸鄴,歷問故事。 宏應對若流,帝善之。 還次恆嶺,帝親登山頂,撫慰新人,適遇宏扶老母登嶺,賜以牛米。 因詔諸徙人不能自進者,給以車牛。 遷吏部尚書。 時命有司制官爵,撰朝儀,協音樂,定律令,申科禁,宏總而裁之,以為永式。 及置八部大夫,以擬八坐。 宏通署三十六曹,如令、仆統事。 深被信任,勢傾朝廷。 約儉自居,不營產業,家徒四壁;出無車乘,朝晡步上。 母年七十,供養無重膳。 帝聞,益重之,厚加饋賜。 時人亦或譏其過約,而宏居之愈甚。 常引問古今舊事,王者制度,宏陳古人製作之體,及往代廢興之由,甚合上意。 未嘗謇諤忤旨,亦不諂諛苟容。 及道武季年,大臣多犯威怒,宏獨無譴者,由於此也。 帝曾引宏講論《漢書》,至婁敬說漢祖,欲以魯元公主妻匈奴,善之,嗟嘆者良久。 是以諸公主皆嫁于賓附之國,朝臣子弟、良族美彥不得尚焉。 尚書職罷,賜宏爵白馬侯,加周兵將軍。 與舊功臣庾岳、奚斤等同班,而信寵過之。 道武崩,明元未即位,清河王紹因人心不安,大出財帛,班賜朝士。 宏獨不受紹財,長孫嵩以下咸愧焉。 詔遣使者循行郡國,糾察守宰不如法者,令宏與宜都公穆觀等案之,帝稱其平當。 又詔宏與長孫嵩等朝堂決刑獄。 明元以郡國豪右大人蠹害,乃優詔征之。 人多戀本,而長吏逼遣之。 於是輕薄少年,因相搧動,所在聚結。 西河、建興盜賊並起,守宰討之不能禁。 帝乃引宏及北新侯安同、壽光侯叔孫建、武元城侯元屈等問焉。 宏欲大赦以紓之。 屈曰:「不如先誅首惡,赦其黨類。 」宏曰:「王者臨天下,以安人為本,何顧小曲直也。 夫赦雖非正道,而可以權行。 若赦而不改,誅之不晚。 」明元從之。 神瑞初,詔宏與南平公嵩等坐止車門右,聽理機事。 并州胡數萬南掠河內,遣將軍公孫表等討之,敗績。 帝問計于群臣。 宏曰:「表等諸軍,不為不足,但失于處分,故使小盜假息耳。 胡眾雖多,而無猛健主將,所謂千奴共一詹也。 宜得大將素為胡所服信者,將數百騎,就攝表軍以討之。 賊聞,必望風震怖。 壽光侯建,前在并州,諸將莫及。 」帝從之,遂平胡寇。 尋拜天部大人,進爵為公。 泰常三年夏,宏病篤,帝遣侍中穆觀就受遺言,侍臣問疾,一夜數返。 卒,追贈司空,謚文貞公。 喪禮一依安城王叔孫俊故事。 詔群臣及附國渠帥皆會葬,自親王以外,盡命拜送。 子浩襲。 太和中,孝文追錄先朝功臣,以宏配饗廟廷。 浩字伯深,少好學。 博覽經史,玄象陰陽百家之言,無不該覽。 研精義理,時人莫及。 弱冠為通直郎,稍遷著作郎。 道武以其工書,常置左右。 道武季年,威嚴頗峻,宮省左右,多以微過得罪,莫不逃避,隱匿目下之變。 浩獨恭勤不怠,或終日不歸。 帝知之,輒命賜以禦粥。 其砥直任時,不為窮通改節若此。 明元初,拜博士祭酒,賜爵武城子。 常授帝經書,每至郊祀,父子並乘軒軺,時人榮之。 明元好陰陽術數,聞浩說《易》及《洪範》五行,善之。 因命筮吉凶,參觀天文,考定疑惑。 浩總核天人之際,舉其綱紀者,數家多有應驗。 恆與軍國大謀,甚為寵密。 時有兔在後宮,檢無從得入,帝令浩推之。 浩以為當有鄰國貢嬪嬙者。 明年,姚興果獻女。 神瑞二年,秋谷不登,太史令王亮、蘇坦因華陰公主等言:「讖書云:國家當都鄴,大樂五十年。 」勸帝遷都于鄴,可救今年之饑。 帝以問浩。 浩曰:「非長久策也。 東州之人,常謂國家居廣漠之地,人畜無算,號稱牛毛之眾。 今留守舊都,分家南徙,恐不滿諸州之地。 參居郡縣,處榛林之下,不便水土,疾疫死傷,情見事露,則百姓意阻。 四方聞之,有輕侮之意,屈丐及蠕蠕必提挈而來。 雲中、平城則有危殆之事,阻隔恆、代,千里之際,須欲救援,赴之甚難。 如此,則聲實俱損矣。 今居北方,假令山東有變,輕騎南出,燿威桑梓之中,誰知多少?百姓見之,望塵震伏。 此是國家威制諸夏之長策也。 至春草生,乳酪將出,兼有菜果,足接來秋。 若得中熟,事則濟矣。 」帝深然之。 復使中貴人問浩曰:「今既無以至來秋,或復不熟,將如之何?」浩曰:「可簡窮下之戶,諸州就谷。 若秋無年,願更圖也。 但不可遷都。 」帝於是分人詣山東三州就食,出倉谷以稟之。 來年遂大熟,賜浩妾各一人,及禦衣綿絹等。 初,姚興死之前歲,太史奏熒惑在匏瓜星中,一夜忽然亡失,不知所在。 或謂下入危亡之國,將為童謡妖言,而後行其災禍。 帝乃召諸碩儒,與史官求其所詣。 浩對曰:「案《春秋左氏傅》說神降于萃,其至之日,各其物也。 請以日辰推之。 庚午之夕,辛未之朝,天有陰雲,熒惑之亡,當在此二日之內。 庚與午,皆主于秦,辛為西夷。 今姚興據咸陽,是熒惑入秦矣。 」諸人皆作色曰:「天上失星,人安能知其所詣,而妄說無征之言!」浩笑而不應。 後八十餘日,熒惑果出東井,留守盤旋。 秦中大旱赤地,昆明池水竭。 童謡訛言,國中喧擾。 明年,姚興死,二子交兵,三年國滅。 於是諸人乃服。 泰常元年,晉將劉裕伐姚泓,欲氵斥河西上,求假道。 詔群臣議之。 外朝公卿咸曰:「函谷天險,裕何能西入?揚言伐姚,意或難測。 宜先發軍斷河上流,勿令西過。 」內朝咸同外計,帝將從之。 浩曰:「此非上策也。 司馬休之徒擾其荊州,劉裕切齒久矣。 今興死子幼,乘其危亡而伐之,臣觀其意,必自入關。 勁躁之人,不顧後患。 今若塞其西路,裕必上岸北侵。 如此則姚無事而我受敵矣。 蠕蠕內寇,人食又乏,發軍赴南,則北冠進擊;若其救北,則南州復危,未若假之水道,縱裕西入。 然後興兵塞其東歸之路。 所謂卞莊刺彪,兩得之勢也。 使裕勝也,必德我假道之惠;令姚氏勝也,亦不失救鄰之名。 縱裕得關中,懸遠難守。 彼不能守,終為我物。 今不勞兵馬,坐觀成敗,鬥兩彪而收長久之利,上策也。 夫為國之計,擇利為之,豈顧婚姻,酬一女子之惠也?假國家棄恆山以南,裕必不能發吳越之兵爭守河北也。 」議者猶曰:「裕西入函谷,則進退路窮,腹背受敵。 北上岸,則姚軍必不出關助我。 揚聲西行,意在北進,其勢然也。 」帝遂從群議,遣長孫嵩拒之。 戰于畔城,為晉將硃超石所敗。 帝恨不用浩言。 第118頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
-0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。