太武之征赫連昌,敕慄磾與宋兵將軍周幾襲陝城,長驅至三輔。 進爵為公。 累遷外都大官,平刑折獄,甚有聲稱。 卒,贈太尉。 慄磾自少總戎,迄于白首,臨事善斷,所向無前。 加以謙虛下士,刑罰不濫,太武甚悼惜之。 子洛拔,有姿容,善應對。 拜侍禦中散。 太武甚加愛寵,因賜名焉。 轉監禦曹令。 景穆在東宮,厚加禮遇。 洛拔恆畏避屏退,不敢逆自結納。 頃之,襲爵。 後為侍中、尚書令,百僚憚之。 卒官。 洛拔有六子。 長子烈,善射,少言,有不可犯之色。 少拜羽林中郎,累遷侍中、殿中尚書。 于時孝文幼沖,文明太后稱制。 烈與元丕、陸睿、李沖等各賜金策,許以有罪不死。 進爵洛陽侯,轉衛尉卿。 及遷都洛陽,人情戀本,多有異議。 帝以問烈。 曰:「陛下聖略深遠,非愚管所測。 若隱心而言,樂遷之與戀舊,中半耳。 」帝曰:「卿不唱異同,朕深感不言之益。 」敕鎮代,留台庶政,一相參委。 車駕幸代,執烈手曰:「宗廟至重,翼衛不輕。 卿當祗奉靈駕,時遷洛邑。 」烈與高陽王雍奉神主于洛陽,遷光祿卿。 十九年,大選百僚,烈子登引例求進。 烈表引己素無教訓,請乞黜落。 帝曰:「此乃有識之言,不謂烈能辨此!」乃引見登,詔曰:「朕今創禮新邑,明揚天下,卿父乃行謙讓之表,而有直士之風,故進卿為太子翊軍校尉。 」又加烈散騎常侍,封聊城縣子。 及穆泰、陸睿謀反舊京,帝幸代,泰等伏法。 賜烈及李沖璽書,述敘金策之意。 時代鄉舊族,同惡者多,唯烈一宗,無所染豫。 帝益器重之。 嘆曰:「元儼決斷威恩,深自不惡,然盡忠猛決,不如烈也。 爾日烈在代都,必即斬其五三元首。 烈之節概,不謝金日磾。 」詔除領軍將軍。 以本官從征荊沔,加鼓吹一部。 二十三年,齊將陳顯達入寇馬圈,帝輿疾討之。 執烈手,以京邑為托。 帝崩於行宮,彭城王勰秘諱而返。 稱詔召宣武會駕魯陽。 以烈留守之重,密報凶問。 烈處分行留,神守無變。 宣武即位,寵任如前。 咸陽王禧為宰輔,權重當時。 曾遣家僮傳言于烈,求舊羽林武賁執仗出入。 烈不許。 禧遣謂烈曰:「我是天子兒,天子叔,元輔之命,與詔何異?」烈厲色答曰:「向亦不道王非天子兒、叔。 若是詔,應遣官人所由。 若遣私奴索官家羽林,烈頭可得,羽林不可得也!」禧惡烈剛直,出之為恆州刺史。 烈不願籓授,謂彭城王勰曰:「殿下忘先帝南陽之詔乎?而逼老夫乃至于此!」遂以疾辭。 宣武以禧等專擅,潛謀廢之。 景明二年正月,礿祭,三公致齋于廟。 帝夜召烈子忠謂曰:「卿父明可早入。 」及明,烈至。 詔曰:「諸父慢怠,今欲使卿以兵召之,卿其行乎?」烈曰:「老臣歷奉累朝,頗以干勇賜識。 今日之事,所不敢辭。 」乃將直閣以下六十餘人,宣旨召咸陽王禧、彭城王勰、北海王詳,衛送至帝前。 諸公各稽首歸政。 以烈為領軍,進爵為侯,自是長直禁中,機密大事皆所參焉。 咸陽王禧之謀反,宣武從禽于野。 左右分散,倉卒之際,莫知其計。 乃敕烈子忠馳覘虛實。 烈時留守,已處分有備。 因忠奏曰:「臣雖朽邁,心力猶可。 禧等猖狂,不足為慮。 願緩蹕徐還,以安物望。 」帝甚以為慰。 車駕還宮,禧已逃,詔烈追執之。 順後既立,以世父之重,彌見優禮。 及卒,宣武舉哀于朝堂,給東園第一秘器,贈太尉,封鉅鹿郡公。 子祚襲。 祚弟忠,字思賢,本字千年。 弱冠,拜侍禦中散。 文明太后臨朝,刑政頗峻,侍臣左右,多以微譴得罪。 忠樸直少言,終無過誤。 太和中,授武騎侍郎,因賜名登。 累遷左中郎將,領直寢。 元禧之亂,車駕在外,變起倉卒。 忠曰:「臣父為領軍,計必無所慮。 」帝遣忠馳觀之,烈嚴備,果如所量。 忠還,宣武撫其背曰:「卿差強人意。 先帝賜卿名登,誠為美稱。 朕嘉卿忠款,今改名忠,既表貞固之誠,亦以名實相副也。 」以父憂去職。 徙為司空長史。 時太傅、錄尚書、北海王詳親尊權重,將作大匠王遇多隨詳所欲而給之。 忠於詳前謂遇曰:「殿下國之周公,阿衡王室,何至阿諛附勢,損公惠私也?」遇既不寧,詳亦慚謝。 以平元禧功,封魏郡公。 及遷散騎常侍、兼武衛將軍,每以鯁氣正辭,為北海所忿。 面責忠曰:「我憂在前見爾死,不憂爾見我死時也。 」忠曰:「人生自有定分,若應死王手,避亦不免;不爾,王不能殺。 」詳因忠表讓之際,密勸帝以忠為列卿,於是詔停其封,優進太府卿。 正始二年,詔忠以本官使持節、兼侍中,為西道大使。 刺史、鎮將臓罪顯暴者,以狀聞。 守令以下,便行決斷。 與尚書李崇分使二道。 忠劾并州刺史高聰臓罪二百餘條,論以大闢。 除華州刺史。 遭繼母憂,不行。 服闋,再遷衛尉卿、河南邑中正。 忠與吏部尚書元暉、度支尚書元匡、河南尹元萇等推定代方姓族。 高肇忌其為人,乃言于宣武,稱中山要鎮,作捍須才,乃出忠為定州刺史。 既而帝悔,復授衛尉卿、領左衛將軍、恆州大中正,密遣使詣忠,慰勉之。 延昌初,除都官尚書,領左衛、中正如故。 又加散騎常侍。 嘗因侍宴,賜之劍杖,舉酒屬忠曰:「卿世執貞節,故恆以禁衛相委。 昔以卿行忠,賜名曰忠。 今以卿才堪禦侮,以所禦劍杖相錫。 循名取義,意在不輕,出入恆以自防也。 」遷侍中、領軍將軍。 忠辭無學識,宣武曰:「學識有文章者不少,但心直不如卿。 欲使卿劬勞于下,我當無憂于上。 」 及帝崩夜,忠與侍中崔光遣右衛將軍侯剛迎明帝于東宮而即位。 忠與門下議,以帝沖年,未親機政,太尉高陽王雍屬尊望重,宜入居西柏堂,省決庶政;任城王澄明德茂親,可為尚書令,總攝百揆。 奏中官,請即敕授。 御史中尉王顯欲逞奸計,與中常侍、給事中孫蓮等厲色不聽,寢門下之奏。 孫蓮等密欲矯太后令,以高肇錄尚書事,顯與高猛為侍中。 忠即殿中收顯殺之。 忠既居門下,又總禁衛,遂執朝政,權傾一時。 初,太和中,軍國多事,孝文以用不足,百官祿四分減一。 忠既擅朝,欲以惠澤自固,乃悉復所減之祿,職人進位一級。 舊制:百姓絹布一匹之外,各輸綿麻八兩。 忠悉以與之。 乃白高陽王雍,自雲宣武本許優轉。 雍憚忠威權,便順意加忠車騎大將軍。 忠自謂新故之際,有安社稷功,諷百僚令加己賞。 太尉雍、清河王懌、廣平王懷難違其意,封忠常山郡公。 忠又難於獨受,乃諷朝廷,同在門下者加封邑。 尚書左仆射郭祚、尚書裴植以忠權勢日盛,勸雍出忠。 忠聞之,逼有司誣奏其罪。 祚有師傅舊恩,植擁地入國,忠並矯詔殺之。 朝野憤忿,無不切齒。 王公以下,畏之累跡。 又欲殺高陽王雍,侍中崔光固執乃止,遂免雍太尉,以王還第。 自此詔命生殺,皆出於忠。 既尊靈太后為皇太后,居崇訓宮,忠為儀同三司、尚書令、崇訓衛尉,侍中、領軍如故。 靈太后臨朝,解忠侍中、領軍、崇訓衛尉,止為儀同、尚書令、侍中。 忠為令旬餘,靈太后引門下侍官,問忠在端右聲聽。 咸曰不稱厥任,乃出為冀州刺史。 太傅清河王等奏:「忠擅殺樞納,輒廢宰輔,朝野駭心,遠近怪愕。 功過相除,悉不合賞,請悉追奪。 」靈太后從之。 第129頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
-0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。