昕字元景,少篤學,能誦書,日以中疊舉手極上為率。 與太原王延業俱詣魏安豐王延明。 延明嘆美之。 太尉、汝南王悅闢為騎兵參軍。 舊事,王出則騎兵武服持刀陪從。 昕恥之,未嘗肯依行列。 悅好逸游,或馳騁信宿,昕輒棄還。 悅乃令騎兵在前,手為驅策。 昕舍轡高拱,任馬所之,左右言其誕慢。 悅曰:「府望唯在此賢,不可責也。 」悅數散錢于地,令諸佐爭拾之,昕獨不拾。 悅又散銀錢以目昕,乃取其一。 悅與府寮飲酒,起自移床,人爭進手,昕獨執板卻立。 悅作色曰:「我帝孫,帝子,帝弟,帝叔,今親起輿床,卿何偃蹇?。 對曰:“元景位望微劣,不足使殿下式瞻儀形,安敢以親王僚采,從廝養之役。 」悅謝焉。 坐上皆引滿酣暢;昕先起,臥于閒室,頻召不至。 悅乃自詣呼之,曰:「懷其才而忽府主,可謂仁乎?」昕曰:「商辛沈湎,其亡也忽諸。 府主自忽傲,寮佐敢任其咎?」悅大笑而去。 後除著作佐郎。 以兵亂漸起,將避地海隅。 侍中李琰之、黃門侍郎王遵業惜其名士,不容外任,奏除尚書右外兵郎中。 出為光州長史,故免河陰之難。 遷東萊太守。 于時年凶,人多相食,昕勤恤人隱,多所全濟。 昕少時與河間邢邵俱為元羅賓友,及守東萊,邵舉室就之。 郡人以邵是邢杲從弟,會兵將執之。 昕以身蔽伏其上,呼曰:「欲執子才,當先執我。 」邵乃免。 太昌初,還洛。 吏部尚書李神俊奏言:「比因多故,常侍遂無員限。 今以王元景等為常侍,定限八員。 」加金紫光祿大夫。 武帝或時袒露,與近臣戲狎,每見昕,即正冠而斂容焉。 昕體素甚肥,遭喪後,遂終身羸瘠。 楊愔重其德素,以為人之師表。 元象元年,兼散騎常侍,聘梁,魏收為副,併為朝廷所重。 使還,高隆之求貨不得,諷憲台劾昕、收在江東大將商人市易,並坐禁止。 齊文襄營救之。 累遷秘書監。 昕雅好清言,詞無淺俗。 在東萊時,獲殺其同行侶者,詰之未服。 昕謂曰:「彼物故不歸,卿無恙而反,何以自明?」邢邵後見文襄,說此言以為笑樂。 昕聞之,詣邵曰:「卿不識造化。 」還謂人曰:「子才應死,我罵之極深。 」頃之,以被謗,左遷陽平太守。 在郡有稱績。 文襄謂人曰:「王元景殊獲我力,由吾數戲之,其在吏事,遂為良二千石。 」 齊文宣踐阼,拜七兵尚書。 以參議禮,封宜君縣男。 嘗有鮮卑聚語,崔昂戲問昕曰:「頗解此不?」昕曰:「樓羅,樓羅,實自難解。 時唱染于,似道我輩。 」 文宣以昕疏誕,非濟世才,罵:「好門戶,惡人身!」又有讒之者,云:「王元景每嗟水運不應遂絶。 」帝愈怒,乃下詔曰:「元景本自庸才,素無勛行,早沾纓紱,遂履清途。 發自畿邦,超居詹事。 俄佩龍文之劍,仍啟帶礪之書。 語其器分,何因到此?誠宜清心勵己,少酬萬一。 尚書百揆之本,庶務攸歸。 元景與奪任情,威福在己。 能使直而為枉,曲反成弦。 害政損公,名義安在?偽賞賓郎之味,好詠輕薄之篇。 自謂模擬傖楚,曲盡風制。 推此為長,余何足取。 此而不繩,後將焉肅?在身官爵,宜從削奪。 」於是徙幽州為百姓。 昕任運窮通,不改其操。 未幾,征還,奉敕送蕭莊于梁為主。 除銀青光祿大夫,判祠部尚書。 帝怒臨漳令嵇曄及舍人李文師,以曄賜薛豐洛,文師賜崔士順為奴。 鄭子默私誘昕曰:「自古無朝士作奴。 」昕曰:「箕子為之奴,何言無也?」子默遂以昕言啟文宣,仍曰:「王元景比陛下于紂。 」楊愔微為解之。 帝謂愔曰:「王元景是爾博士,爾語皆元景所教。 」帝后與朝臣酣飲,昕稱疾不至。 帝遣騎執之,見其方搖膝吟詠,遂斬于禦前,投屍漳水。 天統末,追贈吏部尚書。 有文集二十捲。 子顗嗣。 卒於燕郡太守。 昕母清河崔氏,學識有風訓。 生九子,皆風流醖籍,世號王氏九龍。 昕弟暉、昭、晞、皓最知名。 暉字元旭,少與昕齊名,兼多術藝。 卒於中書舍人,贈兗州刺史。 昭字仲亮,少好儒術,又頗以武藝自許。 性惇篤,以友悌知名。 卒於考功郎中。 晞字叔朗,小名沙彌。 幼而孝謹,淹雅有器度。 好學不倦。 美容儀,有風則。 魏末,隨母兄東適海隅,與邢子良遊處。 子良愛其清悟,與其在洛兩兄書曰:「賢弟彌郎,意識深遠,曠達不覊。 簡于造次,言必詣理。 吟詠情性,麗絶當時。 恐足下方難為兄,不暇慮其不進也。 」 魏永安初,第二兄暉聘梁,啟晞釋褐,除員外散騎侍郎,征署廣平王開府功曹史。 晞願養母,竟不受署。 母終後,仍屬遷鄴,遨遊鞏、洛,悅其山水。 與范陽盧元明、鉅鹿魏季景結侶同契,往天陵山,浩然有終焉之志。 及西魏將獨孤信入洛,署為開府記室。 晞稱先被犬傷,困篤,不赴。 有故人疑其所傷非猘,書勸令赴。 晞覆書曰:「辱告存念,見令起疾。 循復眷旨,似疑吾所傷未必是猘。 吾豈願其必猘?但理契無疑耳。 就足下疑之,亦有過說。 足下既疑其非猘,亦可疑其是猘,其疑半矣。 若疑其是猘而營護,雖非猘亦無損。 疑非猘而不療,儻是猘則難救。 然則過療則致萬全,過不療或至于死。 若王晞無可惜也,則不足取;既取之,便是可惜。 奈何奪其萬全,任其或死!且將軍威德所被飈飛霧襲,方掩八紘,豈在一介?若必從隗始,先須濟其生靈。 足下何不從容為將軍言也?」於是方得見寬。 俄而信返,晞遂歸鄴。 齊神武訪朝廷子弟忠孝謹密者,令與諸子游。 晞與清河崔贍、頓丘李度、范陽盧正通首應此選。 文襄時為大將軍,握晞等手曰:「我弟並向成長,志識未定,近善狎惡,不能不移。 吾弟不負義方,卿祿位常亞召弟;若苟使回邪,致相詿誤,罪及門族,非止一身。 」晞隨神武到晉陽,補中外府功曹參軍,帶常山公演友。 齊天保初,行太原郡事。 及文宣昏逸,常山王數諫。 帝疑王假辭于晞,欲加大闢。 王私謂晞曰:「博士,明日當作一條事,為欲相活,亦圖自全,宜深體勿怪。 」乃于眾中杖晞二十。 帝尋發怒,聞晞得杖,以故不殺,髡鞭鉗配甲坊。 居三年,王又固諫爭,大被毆撻,閉口不食。 太后極憂之。 帝謂左右曰:「儻小兒死,奈我老母何!」於是每問王疾,謂曰:「努力強食,當以王晞還汝。 」乃釋晞令往。 王抱晞曰;「吾氣息惙然,恐不復相見!」晞流涕曰:「天道神明,豈令殿下遂斃此舍。 至尊親為人兄,尊為人主,安可與計?殿下不食,太后亦不食,殿下縱不自惜,不惜太后乎?」言未卒,王強坐而飯。 晞由是得免徒,還為王友。 第137頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
0.15
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。