「君行經歲茅舍荒,不慣離苦逐逝波。 」源氏公子見其如此坦率,道出心事,不禁悲痛萬分。 雖竭力隱忍,仍淚如泉湧。 有人不知內情,定會猜想:「即使是窮鄉僻壤,閒居兩三年,如今一旦離別,也有些割捨不下吧!」惟有良清心下明白,憤然想道:「定是不捨那女子了。 」隨從請人均歡天喜地,但想起即日便要離開此地,又有些留戀。 即日送別,明石道人準備甚是充分。 隨從請人,不論身份高低,都有旅行服裝等贈品。 源氏公子贈品,自是與眾不同。 除去幾箱衣物外,尚有帶回京都的正式禮品,豐富多彩,配備周詳。 明石姬于其旅行服飾上附詩一道: 「旅衣我制淚未乾,襟若在濕君莫穿。 」源氏公子讀罷此詩,便于喧閙中匆匆答道: 「屈指記日相思苦,睹物好懷故人情。 」此實乃一番誠意。 公子遂換上此裝,將平日衣服送於明石姬,以留作紀念。 此農香氣濃郁,又安能不睹物思人? 明石道人對公子道:「我乃朽木遁世之身,此日恕不遠送了!」一臉悲苦,甚為可憐。 眾年輕女子目睹那模樣,均不禁暗笑,道人吟道: 「長年遁世隱海角,此心終難捨紅塵。 推因愛女深切,以致神思迷亂,就不親自護送了!」又向公子請安並央求道:「恕我念叼兒女私情:公子若思念小女,請惠賜玉音!」公子聞此言分外傷感,哭得兩腮通紅。 答道:「如今已結不解之緣,怎能忘懷?我等心跡不久你自會明白。 久居此地,真叫我難以割捨!」便吟詩道: 「久居孤薄傷秋別,猶如去春離京時。 」吟時不住拭淚。 明石道人聽罷,更為頽喪,幾近人事不省。 自源氏公子離去,他竟步履蹣跚,似乎老了許多。 明石姬悲傷情狀,更不必言說。 她惟有強忍悲愁,以防外人看出。 她自認身份卑微,故愈為傷心。 公子返京本迫不得已,可此身被棄,難慰今生。 公子面容總揮之不去,自知難忘,除揮淚度日外,再無他法。 母親惟有安慰,一味怪怨丈夫:「都是你出的歪主意,你這老頑固,鑄成這般大錯!」明石道人自知理屈,亦有苦難訴,僅答道:「罷了!如今亦不必再多言。 再說公子怎可棄下自己的骨肉?雖眼下離去,定會想出法子的。 勸她吃些補藥吧,老是哭哭啼啼會傷了身子的。 」說完,返身靠在屋角,不再作聲。 而乳母及母夫人仍在議論他的不是,但聽說道:「多年來一直盼望她有個好歸宿,本以為已了卻夙願,豈知剛開始,又遭此不幸廣明石道人聽了此嘆息,愈發同情女兒,也愈覺煩亂了。 昏昏沉沉睡了一日。 夜裡,一骨碌爬起來,說道:“念珠在何處?」便合掌拜佛。 近日弟子們怪他懈怠,因此于一月夜,出門到佛堂做功課。 豈料一個閃失,跌進水塘裡,腰椎撞在突兀的假山石上。 自此臥床不起,亦無暇顧及女兒。 且說源氏公子辭別明石捕後,途經難波浦時,舉行了拔楔。 又派人前往住吉明神神社,道明情由,以表圍旅途倉促未能及時參拜,待瑣事停當後,定專程來此還願感恩。 此次返京,確實異常忙亂,一路急速前進,無暇觀覽途中美景。 回至二條院,于此專候的人與隨赴侍從暢述衷腸,互訴思念之苦,抱頭大哭。 一時說話聲、談笑聲、哭泣聲、慨嘆聲、嘈雜切切。 紫姬孤寂日久,常嘆紅顏命薄,而今得相逢,自是歡喜不盡。 數月不見,容顏卻越顯標緻。 僅因常積愁苦,濃黑的秀髮稍薄了些,倒顯得另有韻味。 公子暗想:「從此將永遠陪伴這個美人,再不分開了。 」覺得分外滿足。 然而想到明石浦那個惜別傷離的人兒,不禁有些淒楚。 源氏公子啊,此生何時才得安寧! 有關明石姬之事,他—一告知了紫姬。 言及幽幽離情時,神態甚為激動。 紫姬雖有些不快,但只能裝得鎮定自若,隨口低吟道:「我身被遺忘,區區不足惜;卻憐棄我者,背誓受天蔽。 」藉以托恨。 源氏公子聞後,甚覺可愛又可憐。 「如此一傾心美人,我竟捨得長年累月與之離別,不覺可惜?」一番思量,也自感詫異。 因而更為詛咒這殘酷的人世。 源氏公子恢復了原爵,不多久便榮升為權大納言。 以前曾因公子而受累者均複舊職,猶如古木逢春,又顯一派生機,實乃有幸。 一日,朱雀帝召見源氏公子,賜坐于玉座前。 眾宮女,尤其自桐壺帝以來的老宮女,均認為公子相貌更顯堂皇了。 想到此貴子幾年久居荒涼海濱,甚為悲慼,不覺號哭了一陣。 朱雀帝面有愧色,因此隆重召見,服飾亦極為講究。 朱雀帝近來心緒煩亂,身體虛弱。 但近兩日清爽了些,便與源氏公子商談議事,直至深夜。 此日正逢中秋佳節,昭月當空,夜色幽碧。 朱雀帝迴首往事,感慨萬千,不覺悲涼漸起。 對公子道:「昔日常聞雅曲,自你去後,我亦久無管弦之興了!」源氏公子慨然賦詩: 「落魄訪提簾海角,倏經鎚子肢癱年。 」朱雀帝一聽此詩,深感愧疚,又有些憐憫,答道: 「繞往二神終相會,悲憶前春離京時。 」吟時神采飛揚,儀態瀟灑。 再說源氏公子復職後,為追薦銅壺上皇,急備法華講佛一事。 他先去拜見冷泉院,看了皇太子。 太子已滿十歲,甚是英俊,見到源氏公子,不脫童趣,興奮跑了上去,投入公子懷抱。 公子頓感無限憐愛。 皇太子才學初見端倪,人品正直,可想將來定無愧執掌朝綱。 源氏公子待心情稍稍平靜後,又去拜見已出家的藤壺皇后。 久別重逢,可想又有一番感慨。 卻說當初公子返京,明石道人曾派人護送。 護送者回浦時,公子曾瞞着紫姬托有一信于明石姬。 信中道:“夜夜波濤,難遣相思! 浦上夜長卻無眠朝霞升時嘆息無?言語纏綿,情思悱惻。 且有那五節小姐,為太宰大武之女,因暗戀源氏公子,曾寄信于明石浦。 知公子返京後,她亦日漸灰心,便派一使者送信至二條院,吩咐不必言明信主,只須遞個眼色。 信中有詩道: 「一自須磨書信罷,羅襟常濕盼君睹。 」源氏公子見筆跡優美,料知為五節所寫。 便答道: 「造得音信襟常濕,更欲向卿訴怨情。 」他曾熱戀過此小姐,如今收到其信,越覺得親切可愛。 而如今公子已循規蹈矩,不再有輕薄行徑。 至于花散裡等,也限于致信問候而並未登門造訪。 她們為此反倒徒增了許多煩惱吧。 正文 第十四章 航標 墨香書屋愈發荒蕪,身居其間想必淒涼。 源氏公子先會晤見花散裡之姊麗景殿女禦,時至深夜才前去花散裡處。 恰逢晴空朗月,溶溶銀光輝映室內,將源氏公子的美姿照得甚是使美。 花散裡不由肅然起敬。 原本她正坐著!臨窗眺月,此刻亦保持原姿從容接待公子,模樣甚為端莊,。 室外秧鷄鳴叫,猶如敲門聲,花散裡遂吟道: 「聽得秧鷄叫,開門月上廊,不然荒鄰里,僅能見清光?」那神態含情脈脈,嬌羞無比。 源氏公子心想:「此間美女,個個教人憐惜,我如何割捨得下。 教人好不難堪!」亦答道: 第48頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
-0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。