全唐詩 四 第69頁
可以分段貼上閱讀,便於重複閱讀重點。
雲霄望且遠,齒發行應暮。九日泣黃花,三秋悲白露。 君行過洛陽,莫向青山度。 卷284_16 【與苗員外山行】 李端 古人留路去,今日共君行。若待青山盡,應逢白髮生。 誰知到蘭若,流落一書名。 卷284_17 【早春同庾侍郎題青龍上方院】 李端 相見惜餘輝,齊行登古寺。風煙結遠恨,山水含芳意。 車馬莫前歸,留看巢鶴至。 卷284_18 【送從叔赴洪州】 李端 榮家兼佐幕,叔父似還鄉。王粲名雖重,郄超髯未長。 鳴橈過夏口,斂笏見潯陽。後夜相思處,中庭月一方。 卷284_19 【送路司諫侍從叔赴洪州】 李端 郄超本絶倫,得意在芳春。勛業耿家盛,風流荀氏均。 聲名金作賦,白皙玉為身。斂笏辭天子,乘龜從丈人。 度關行且獵,鞍馬何躞蹀。猿嘯暮應愁,湖流春好涉。 潯陽水分送,于越山相接。梅雨細如絲,蒲帆輕似葉。 逢風燕不定,值石波先疊。樓見遠公廬,船經徐稚業。 邑人多秉筆,州吏亦負笈。村女解收魚,津童能用楫。 唯我有荊扉,無成未得歸。見君兄弟出,今日自沾衣。 卷284_20 【病後游青龍寺】 李端 病來形貌穢,齋沐入東林。境靜聞神遠,身羸向道深。 芭蕉高自折,荷葉大先沈。 卷284_21 【夜尋司空文明逢深上人因寄晉侍禦】 李端 鶴裘筇竹杖,語笑過林中。正是月明夜,陶家見遠公。 自嫌山客務,不與漢官同。 卷284_22 【長安書事寄薛戴】 李端 朔雁去成行,哀蟬響如昨。時芳一憔悴,暮序何蕭索。 笑語且無聊,逢迎多約略。三山不可見,百歲空揮霍。 故事盡為愁,新知無復樂。夫君又離別,而我加寂寞。 惠遠縱相尋,陶潛只獨酌。人恩則厚,客子才自薄。 委曲見提攜,因循成蹇剝。論邊書未上,招隱詩還作。 貴者已朝餐,豈能敦宿諾。飛禽雖失樹,流水長思壑。 千里寄瓊枝,夢寐青山郭。 卷284_23 【鮮于少府宅看花】 李端 謝家能植藥,萬簇相縈倚。爛熳綠苔前,嬋娟青草裡。 垂欄復照戶,映竹仍臨水。驟雨發芳香,迴風舒錦綺。 孤光雜新故,眾色更重累。散碧出疏莖,分黃成細蕊。 遊蜂高更下,驚蝶坐還起。玉貌對應慚,霞標方不似。 春陰憐弱蔓,夏日同短晷。回落報榮衰,交關鬥紅紫。 花時苟未賞,老至誰能止。上客屢移床,幽僧勞憑幾。 初合雖薄劣,卻得陪君子。敢問賢主人,何如種桃李。 卷284_24 【慈恩寺懷舊】 李端 去者不可憶,舊遊相見時。凌霄徒更發,非是看花期。 倚玉交文友,登龍年月久。東閣許聯床,西郊亦攜手。 彼蒼何曖昧,薄劣翻居後。重入遠師溪,誰嘗陶令酒。 伊昔會禪宮,容輝在眼中。籃輿來問道,玉柄解談空。 孔席亡顏子,僧堂失謝公。遺文一書壁,新竹再移叢。 始聚終成散,朝歡暮不同。春霞方照日,夜燭忽迎風。 蟻鬥聲猶在,鴞災道已窮。問天應默默,歸宅太匆匆。 淒其履還路,莽蒼雲林暮。九陌似無人,五陵空有霧。 緬懷山陽笛,永恨平原賦。錯莫過門欄,分明識行路。 上智本全真,郄公況重臣。唯應撫靈運,暫是憶嘉賓。 存信松猶小,緘哀草尚新。鯉庭埋玉樹,那忍見門人。 卷284_25 【贈薛戴】 李端 曉霧忽為霜,寒蟬還罷響。行人在長道,日暮多歸想。 射策本何功,名登絳帳中。遂矜丘室重,不料阮途窮。 交結慚時輩,龍鍾似老翁。機非鄙夫正,懶是平生性。 欹枕鴻雁高,閉關花藥盛。廚煙當雨絶,階竹連窗暝。 欲賦苦饑行,無如消渴病。舊業歷胡塵,荒原少四鄰。 田園空有處,兄弟未成人。毛義心長苦,袁安家轉貧。 今呈胸臆事,當為淚沾巾。 卷284_26 【東門送客】 李端 綠楊新草路,白髮故鄉人。既壯還應老,游梁復滯秦。 逢花莫漫折,能有幾多春。 卷284_27 【送韓紳卿】 李端 春雨昨開花,秋霜忽沾草。榮枯催日夕,去住皆須老。 君望漢家原,高墳漸成道。 卷284_28 【襄陽曲】 李端 襄陽堤路長,草碧柳枝黃。誰家女兒臨夜妝, 紅羅帳裡有燈光。雀釵翠羽動明璫,欲出不出脂粉香。 同居女伴正衣裳,中庭寒月白如霜。賈生十八稱才子, 空得門前一斷腸。 卷284_29 【胡騰兒】 李端 胡騰身是涼州兒,肌膚如玉鼻如錐。桐布輕衫前後卷, 葡萄長帶一邊垂。帳前跪作本音語,拾襟攪袖為君舞。 安西舊牧收淚看,洛下詞人抄曲與。揚眉動目踏花氈, 紅汗交流珠帽偏。醉卻東傾又西倒,雙靴柔弱滿燈前。 環行急蹴皆應節,反手叉腰如卻月。絲桐忽奏一曲終, 嗚嗚畫角城頭髮。胡騰兒,胡騰兒,故鄉路斷知不知。 卷284_30 【贈康洽】 李端 黃須康兄酒泉客,平生出入王侯宅。今朝醉臥又明朝, 忽憶故鄉頭已白。流年恍惚瞻西日,陳事蒼茫指南陌。 聲名恆壓鮑參軍,班位不過揚執戟。邇來七十遂無機, 空是咸陽一布衣。後輩輕肥賤衰朽,五侯門館許因依。 自言萬物有移改,始信桑田變成海。同時獻賦人皆盡, 共壁題詩君獨在。步出東城風景和,青山滿眼少年多。 漢家尚壯今則老,髮短心長知奈何。華堂舉杯白日晚, 龍鍾相見誰能免。君今已反我正來。朱顏宜笑能幾回。 借問朦朧花樹下,誰家畚插築高台。 卷284_31 【瘦馬行】 李端 城傍牧馬驅未過,一馬徘徊起還臥。眼中有淚皮有瘡, 骨毛焦瘦令人傷。朝朝放在兒童手,誰覺舉頭看故鄉。 往時漢地相馳逐,如雨如風過平陸。豈意今朝驅不前, 第69頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
速度:
語音: