全唐詩 六 第245頁
可以分段貼上閱讀,便於重複閱讀重點。
買肉血dj々,買魚跳鱍鱍。君身招罪累,妻子成快活。 才死渠便嫁,他人誰敢遏。一朝如破床,兩個當頭脫。 客難寒山子,君詩無道理。吾觀乎古人,貧賤不為恥。 應之笑此言,談何疏闊矣。願君似今日,錢是急事爾。 從生不往來,至死無仁義。言既有枝葉,心懷便險詖。 若其開小道,緣此生大偽。詐說造雲梯,削之成棘刺。 一瓶鑄金成,一瓶埏泥出。二瓶任君看,那個瓶牢實。 欲知瓶有二,須知業非一。將此驗生因,修行在今日。 摧殘荒草廬,其中煙火蔚。借問群小兒,生來凡幾日。 門外有三車,迎之不肯出。飽食腹膨脝,個是痴頑物。 有身與無身,是我復非我。如此審思量,遷延倚岩坐。 足間青草生,頂上紅塵墮。已見俗中人,靈床施酒果。 昨見河邊樹,摧殘不可論。二三餘干在,千萬斧刀痕。 霜凋萎疏葉,波沖枯朽根。生處當如此,何用怨乾坤。 余見僧繇性希奇,巧妙間生梁朝時。道子飄然為殊特, 二公善繪手毫揮。逞畫圖真意氣異,龍行鬼走神巍巍。 饒邈虛空寫塵跡,無因畫得志公師。 久住寒山凡幾秋,獨吟歌曲絶無憂。蓬扉不掩常幽寂, 泉湧甘漿長自流。石室地爐砂鼎沸,松黃柏茗乳香甌。 饑餐一粒伽陀藥,心地調和倚石頭。 丹丘迥聳與雲齊,空裡五峰遙望低。雁塔高排出青嶂, 禪林古殿入虹蜺。風搖松葉赤城秀,霧吐中岩仙路迷。 碧落千山萬仞現,藤蘿相接次連谿。 千生萬死凡幾生,生死來去轉迷情。 不識心中無價寶,猶似盲驢信腳行。 老病殘年百有餘,面黃頭白好山居。布裘擁質隨緣過, 豈羡人間巧樣模。心神用盡為名利,百種貪婪進己軀。 浮生幻化如燈燼,塚內埋身是有無。 世間何事最堪嗟,儘是三途造罪楂。不學白雲岩下客, 一條寒衲是生涯。秋到任他林落葉,春來從你樹開花。 三界橫眠閒無事,明月清風是我家。 昔年曾到大海游,為采摩尼誓懇求。直到龍宮深密處, 金關鎖斷主神愁。龍王守護安耳裡,劍客星揮無處搜。 賈客卻歸門內去,明珠元在我心頭。 眾星羅列夜明深,岩點孤燈月未沈。 圓滿光華不磨瑩,掛在青天是我心。 千年石上古人蹤,萬丈岩前一點空。 明月照時常皎潔,不勞尋討問西東。 寒山頂上月輪孤,照見晴空一物無。 可貴天然無價寶,埋在五陰溺身軀。 我向前溪照碧流,或向岩邊坐盤石。 心似孤雲無所依,悠悠世事何須覓。 我家本住在寒山,石岩棲息離煩緣。泯時萬象無痕跡, 舒處周流遍大千。光影騰輝照心地,無有一法當現前。 方知摩尼一顆珠,解用無方處處圓。 世人何事可吁嗟,苦樂交煎勿底涯。生死往來多少劫, 東西南北是誰家。張王李趙權時姓,六道三途事似麻。 只為主人不了絶,遂招遷謝逐迷邪。 余家本住在天台,雲路煙深絶客來。千仞岩巒深可遁, 萬重谿澗石樓台。樺巾木屐沿流步,布裘藜杖繞山回。 自覺浮生幻化事,逍遙快樂實善哉。 憐底眾生病,餐嘗略不厭。蒸豚搵蒜醬,炙鴨點椒鹽。 去骨鮮魚膾,兼皮熟肉臉。不知他命苦,只取自家甜。 讀書豈免死,讀書豈免貧。何以好識字,識字勝他人。 丈夫不識字,無處可安身。黃連搵蒜醬,忘計是苦辛。 我見瞞人漢,如籃盛水走。一氣將歸家,籃裡何曾有。 我見被人瞞,一似園中韭。日日被刀傷,天生還自有。 不見朝垂露,日爍自消除。人身亦如此,閻浮是寄居。 切莫因循過,且令三毒祛。菩提即煩惱,盡令無有餘。 水清澄澄瑩,徹底自然見。心中無一事,水清眾獸現。 心若不妄起,永劫無改變。若能如是知,是知無背面。 自從到此天台境,經今早度幾冬春。 山水不移人自老,見卻多少後生人。 說食終不飽,說衣不免寒。飽吃須是飯,著衣方免寒。 不解審思量,只道求佛難。回心即是佛,莫向外頭看。 可畏輪迴苦,往複似翻塵。蟻巡環未息,六道亂紛紛。 改頭換面孔,不離舊時人。速了黑暗獄,無令心性昏。 可畏三界輪,唸唸未曾息。才始似出頭,又卻遭沈溺。 假使非非想,蓋緣多福力。爭似識真源,一得即永得。 昨日遊峰頂,下窺千尺崖。臨危一株樹,風擺兩枝開。 雨漂即零落,日曬作塵埃。嗟見此茂秀,今為一聚灰。 自古多少聖,叮嚀教自信。人根性不等,高下有利鈍。 真佛不肯認,置功枉受困。不知清淨心,便是法王印。 我聞天台山,山中有琪樹。永言欲攀之,莫曉石橋路。 緣此生悲嘆,幸居將已慕。今日觀鏡中,颯颯鬢垂素。 養子不經師,不及都亭鼠。何曾見好人,豈聞長者語。 為染在薰蕕,應須擇朋侶。五月販鮮魚,莫教人笑汝。 徒閉蓬門坐,頻經石火遷。唯聞人作鬼,不見鶴成仙。 念此那堪說,隨緣須自憐。回瞻郊郭外,古墓犁為田。 時人見寒山,各謂是風顛。貌不起人目,身唯布裘纏。 我語他不會,他語我不言。為報往來者,可來向寒山。 自在白雲間,從來非買山。下危須策杖,上險捉藤攀。 澗底松常翠,谿邊石自斑。友朋雖阻絶,春至鳥eX々。 我在村中住,眾推無比方。昨日到城下,卻被狗形相。 或嫌袴太窄,或說衫少長。攣卻鷂子眼,雀兒舞堂堂。 死生元有命,富貴本由天。此是古人語,吾今非謬傳。 聰明好短命,痴騃卻長年。鈍物豐財寶,醒醒漢無錢。 國以人為本,猶如樹因地。地厚樹扶疏,地薄樹憔悴。 第245頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
速度:
語音: