全唐詩 六 第397頁
可以分段貼上閱讀,便於重複閱讀重點。
卷886_7 【南塘暝興】 曹松 水色昏猶白,霞光暗漸無。風荷搖破扇,波月動連珠。 蟋蟀啼相應,鴛鴦宿不孤。小僮頻報夜,歸步尚踟躕。 卷886_8 【送鄭谷歸宜春】 曹松 無成歸故國,上馬亦高歌。況是飛鳴後,殊為喜慶多。 暑消嵩岳雨,涼吹洞庭波。莫使閒吟去,須期接盛科。 卷886_9 【送曾德邁歸寧宜春】 曹松 湘東山川有清輝,袁水詞人得意歸。幾府爭馳毛義檄, 一鄉看侍老萊衣。筵開灞岸臨清淺,路去藍關入翠微。 想到宜陽更無事,並將歡慶奉庭闈。 卷886_10 【山泉】 李洞 半空飛下水,勢去響如雷。靜徹啼猿寺,高凌坐客台。 耳同經劍閣,身若到天台。濺樹吹成凍,凌祠觸作灰。 深中試楖慄,淺處落莓苔。半夜重城閉,潺湲枕上來。 卷886_11 【松】 盧士衡 雲外千尋好性靈,伴杉陪柏事孤貞。招呼暑氣終無分, 應和涼風別有聲。細雨灑時花旋落,道人食處葉重生。 如逢郢匠垂搜采,為棟為梁力不輕。 卷886_12 【再游紫陽洞重題小松】 盧士衡 仙家種此充朝食,葉葉枝枝造化力。去年見時似鶴高, 今年蕭騷八九尺。不同矮檜終委地,定向晴空倚天碧。 好期逸士統貞根,昂枝點破秋苔色。尋思凡眼重花開, 寧知此木超塵埃。只是十年五年間,堪作大廈之宏材。 卷886_13 【湘江曉望】 熊皎 笙歌歡罷散離筵,水色朦朧蘸宿煙。山響疏鐘何處寺, 火光收釣下灘船。微雲過島侵微月,古岸平江浸遠天。 歸夢已闌風色動,孤帆仍要住無緣。 卷886_14 【早行】 熊皎 結束何妨早,將行四顧頻。山前猶見月,陌上未逢人。 遠樹動宿鳥,危橋怯病身。漸明恆自慰,應免復迷津。 卷886_15 【游嵩山】 熊皎 獨背焦桐訪洞天,暫攀靈跡棄塵緣。深逢野草皆疑藥, 靜見樵人恐是仙。翠木入雲空自老,古碑橫水莫知年。 可憐幽景堪長往,一任人間歲月遷。 卷886_16 【九華望廬山】 熊皎 九江山勢盡崢嶸,惟有匡廬最得名。萬疊影遮殘雪在, 數峰嵐帶夕陽明。冷侵醉榻鋪秋色,高亞吟龍送水聲。 只待丹霄酬志了,白雲深處是歸程。 卷886_17 【道傍松】 熊皎 偃蓋當衢莫記年,獨含蒼翠鶴應憐。垂陰獨向笙歌地, 有韻自成風雨天。塵□路岐分夜月,燒侵根腳起殘煙。 論功只合行人賞,銷得煩蒸古道邊。 卷886_18 【月中桂】 熊皎 斷破重輪種者誰,銀蟾何事便相隨。莫言望夜無攀處, 卻是吟人有得時。孤影不凋清露滴,異香常在好風吹。 幾回目斷雲霄外,未必姮娥惜一枝。 卷886_19 【湖上望廬山】 孫魴 輟棹南湖首重回,笑青吟翠向崔嵬。 天應不許人全見,長把雲藏一半來。 卷886_20 【題梅嶺泉】 孫魴 梅嶺舊聞傳,林亭勢峞然。登臨真不易,幽勝恐無先。 楚野平千里,吳江曲一邊。標形都大別,洞府豈知焉。 飛閣橫空去,征帆落面前。南雄雉堞峻,北壯鳳台連。 爛熳三春媚,參差百卉妍。風桃諸處錦,洛竹半溪煙。 燕入晴梁語,鶯從暖谷遷。石根朝靄碧,簾際晚霞鮮。 徑柳行難約,庭莎醉好眠。清明時更異,造化意疑偏。 不獨宜韶景,尤須看暑天。藥苗繁似結,蘿蔓猛如編。 珠亞垂枝果,冰澄汲井泉。粉牆蜩蛻落,丹檻雀雛顛。 炎氣微茫覺,清飆左右穿。雲峰從勃起,葵葉豈勞扇。 又見秋天麗,渾將夏日懸。紅bW著霜樹,香老臥池邊。 菱芡誰鋪綉,莓苔自學錢。暗蟲依砌響,明月逗簾圓。 小砌滋新菊,高軒噪暮蟬。雨聲寒颯颯,雁影曉聯聯。 釋此何堪玩,深冬更可憐。窗中看短景,樹裡見重川。 岡阜分明出,杉鬆氣概全。謳成白雪曲,吟是早梅篇。 創製誰人解,根基太守賢。或時留皂蓋,盡日簇華筵。 誰詠憂黎庶,狂游泥管弦。交加豐玉食,來去迸金船。 侍從非常客,俳諧像列仙。畫旗張赫奕,妖妓舞嬋娟。 罷宴心猶戀,將歸興尚牽。只應愁逼夜,寧厭賞經年。 孤賤今何幸,躋攀奈有緣。展眉驚豁達,徐步喜周旋。 諷詠雖知苦,推功靡極玄。聊書四十韻,甘責未精專。 卷886_21 【廬山瀑布】 孫魴 有山來便有,萬丈落雲端。霧噴千岩濕,雷傾九夏寒。 圖中僧寫去,湖上客回看。卻羡為猿鶴,飛鳴近碧湍。 卷886_22 【牡丹】 孫魴 意態天生異,轉看看轉新。百花休放艷,三月始為春。 蝶死難離檻,鶯狂不避人。其如豪貴地,清醒復何因。 卷886_23 【主人司空後亭牡丹】 孫魴 佳卉挺芳辰,夭容乃絶倫。望開從隔歲,愁過即無春。 體物真英氣,餘花似庶人。蜂攢知眷戀,鳥語亦慇勤。 況在豪華地,寧同裡巷塵。酷憐應喪德,多賞奈怡神。 忌穢栽時土,嘗甜折處津。繞行那識倦,圍坐豈辭頻。 入夢殊巫峽,臨池勝洛濱。樂喧絲雜竹,露漬卯連寅。 飲興尤思滿,吟情自合新。怕風惟怯夜,憂雨不經旬。 欄檻為良援,亭台是四鄰。雖非能伐性,爭免礙還淳。 鬥艷何慚蜀,矜繁未讓秦。私心期一日,許近看逡巡。 卷886_24 【看牡丹二首】 孫魴 莫將紅粉比穠華,紅粉那堪比此花。隔院聞香誰不惜, 出欄呈艷自應誇。北方有態須傾國,西子能言亦喪家。 輸我一枝和曉露,真珠簾外向人斜。 看花長到牡丹月,萬事全忘自不知。風促乍開方可惜, 雨淋將謝可堪悲。閒年對坐渾成偶,醉後拋眠恐負伊。 也擬便休還改過,迢迢爭奈一年期。 卷886_25 【題未開牡丹】 孫魴 第397頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
速度:
語音: