伯父照宗,中書通事舍人。 叔佛念,步兵校尉。 兄敬元,通直郎,南魯郡太守。 佛念大通貨賄,侵亂朝政。 升明初,賜死。 後廢帝江皇后,諱簡珪,濟陽考城人,北中郎長史智淵孫女。 泰始五年,太宗訪求太子妃,而雅信小數,名家女多不合。 後弱小,門無強廕,以卜筮最吉,故為太子納之。 諷朝士州郡令獻物,多者將直百金。 始興太守孫奉伯止獻琴書,其外無餘物。 上大怒,封藥賜死,既而原之。 太子即帝位,立為皇后。 帝既廢,降為蒼梧王妃。 智淵自有傳。 明帝陳昭華,諱法容,丹陽建康人也。 太宗晚年,痿疾不能內禦,諸弟姬人有懷孕者,輒取以入宮;及生男,皆殺其母,而以與六宮所愛者養之。 順帝,桂陽王休范子也,以昭華為母焉。 明帝崩,昭華拜安成王太妃。 順帝即位,進為皇太妃。 順帝禪位,去皇太妃之號。 順帝謝皇后,諱梵境,陳郡陽夏人,右光祿大夫莊孫女也。 升明二年,立為皇后。 順帝禪位,降為汝陰王妃。 莊自有傳。 史臣曰:飲食男女,人之大欲存焉。 故聖人順民情而為之度,王宮六列,士室二等,皆司事設防,典文曲立。 若夫義篤閫闈,化形邦國,古先哲王有以之致治者矣。 夫后妃專夕,配以德升;姬嬙並禦,進非色幸。 欲使情有覃被,愛罔偏流,專貞內表,妖蠱外息。 至于降班在四,簪珥成行;同列者三,環珮系響,乃可以燮理陰教,輔佐君德。 宋氏藉晉世令典,娉納有章,俔天作儷,必四岳之後。 雖正位天閨,禮亢尊極,而衰懨易兆,恩宴難留,一謝屬車之塵,永隔青蒲之地。 是故元後憤終,良有以也。 自元嘉以降,內職稍繁,椒庭綺觀,千門萬戶,而淫妝怪飾,變炫無窮。 自漢氏昭陽之輪奐,魏室九華之照曜,曾不能概其萬一。 徒以所選止於軍署之內,徵引極乎廝皁之間,非晉氏採擇濫及冠冕也。 且愛止帷房,權無外授,戚屬餼賚,歲時不過餚漿,斯為美矣。 及太祖之傾惑潘嫗,謀及婦人;大明之淪溺殷姬,並後匹嫡,至使多難起於肌膚,並命行于同產,又況進于此者乎!以斯言之,三代、二漢之亡於淫嬖,非不幸也。 列傳第二 劉穆之 王弘 劉穆之,字道和,小字道民,東莞莒人,漢齊悼惠王肥後也,世居京口。 少好《書》、《傳》,博覽多通,為濟陽江敳所知。 敳為建武將軍、琅邪內史,以為府主簿。 初,穆之嘗夢與高祖俱泛海,忽值大風,驚懼。 俯視船下,見有二白龍夾舫。 既而至一山,峰崿聳秀,林樹繁密,意甚悅之。 及高祖克京城,問何無忌曰:「急須一府主簿,何由得之?」無忌曰:「無過劉道民。 」高祖曰:「吾亦識之。 」即馳信召焉。 時穆之聞京城有叫噪之聲,晨起出陌頭,屬與信會。 穆之直視不言者久之。 既而反室,壞布裳為絝,往見高祖。 高祖謂之曰:「我始舉大義,方造艱難,須一軍吏甚急,卿謂誰堪其選?」穆之曰:「貴府始建,軍吏實須其才,倉卒之際,當略無見逾者。 」高祖笑曰:「卿能自屈,吾事濟矣。 」即于坐受署。 從平京邑,高祖始至,諸大處分,皆倉卒立定,並穆之所建也。 遂委以腹心之任,動止咨焉;穆之亦竭節盡誠,無所遺隱。 時晉綱寬弛,威禁不行,盛族豪右,負勢陵縱,小民窮蹙,自立無所。 重以司馬元顯政令違舛,桓玄科條繁密。 穆之斟酌時宜,隨方矯正,不盈旬日,風俗頓改。 遷尚書祠部郎,復為府主簿,記室錄事參軍,領堂邑太守。 以平桓玄功,封西華縣五等子。 義熙三年,揚州刺史王謐薨。 高祖次應入輔,劉毅等不欲高祖入,議以中領軍謝混為揚州。 或欲令高祖于丹徒領州,以內事付尚書仆射孟昶。 遣尚書右丞皮沈以二議咨高祖。 沈先見穆之,具說朝議。 穆之偽起如廁,即密疏白高祖曰:「皮沈始至,其言不可從。 」高祖既見沈,且令出外,呼穆之問曰:「卿雲沈言不可從,其意何也?」穆之曰:「昔晉朝失政,非復一日,加以桓玄篡奪,天命已移。 公興復皇祚,勛高萬古。 既有大功,便有大位。 位大勛高,非可持久。 公今日形勢,豈得居謙自弱,遂為守籓之將邪?劉、孟諸公,與公俱起布衣,共立大義,本欲匡主成勛,以取富貴耳。 事有前後,故一時推功,非為委體心服,宿定臣主之分也。 力敵勢均,終相吞咀。 揚州根本所繫,不可假人。 前者以授王謐,事出權道,豈是始終大計必宜若此而已哉!今若復以他授,便應受制於人。 一失權柄,無由可得。 而公功高勛重,不可直置,疑畏交加,異端互起,將來之危難,可不熟念。 今朝議如此,宜相酬答,必雲在我,厝辭又難。 唯應雲『神州治本,宰輔崇要,興喪所階,宜加詳擇。 此事既大,非可懸論,便暫入朝,共盡同異。 』公至京,彼必不敢越公更授餘人,明矣!」高祖從其言,由是入輔。 第262頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
1.1
速度
0.1
音量
0.9
語言
返回
螢幕關閉後,Chorme瀏覽器會中斷朗讀,
開車聆聽,不建議使用Chorme瀏覽器。