全唐詩 六 第37頁
可以分段貼上閱讀,便於重複閱讀重點。
南陌來尋伴,東城去卜鄰。生憎無賴客,死憶有情人。 似束腰支細,如描發彩勻。黃鸝裁帽貴,紫燕刻釵珍。 身近從淄右,家元接觀津。雨台誰屬楚,花洞不知秦。 淚滴空床冷,妝濃滿鏡春。枕涼欹琥珀,簟潔展麒麟。 茂苑廊千步,昭陽扇九輪。陽城迷處笑,京兆畫時嚬。 魚子封箋短,蠅頭學字真。易判期已遠,難諱事還新。 艇子愁沖夜,驪駒怕拂晨。如何斷岐路,免得見行塵。 卷685_28 【個人三十韻】 吳融 裊裊復盈盈,何年墜玉京。見人還道姓,羞客不稱名。 故事諳金谷,新居近石城。臉橫秋水溢,眉拂遠山晴。 粉薄涂雲母,簪寒篸水晶。催來兩槳送,怕起五絲縈。 髻學盤桓綰,床依宛轉成。博山凝霧重,油壁隱車輕。 額點梅花樣,心通棘刺情。搔頭邀顧遇,約指到平生。 魚網徐徐襞,螺卮淺淺傾。芙蓉褥已展,荳蔻水休更。 趙女憐膠膩,丁娘愛燭明。炷香龍薦腦,闢魘虎輸精。 管咽參差韻,弦嘈倰僜聲。花殘春寂寂,月落漏丁丁。 柳絮聯章敏,椒花屬思清。剪羅成彩字,銷蠟脫珠纓。 邂逅當投珮,艱難莫拊楹。熨來身熱定,舐得面痕平。 匣鏡金螭怒,簾旌綉獸獰。頸長堪鶴並,腰細任蜂爭。 滴淚泉饒竭,論心石未貞。必雙成鳳去,豈獨化蟬鳴。 書遠腸空斷,樓高膽易驚。數錢紅帶結,鬥草蒨裙盛。 袂柳闌干小,侵波略彴橫。夜愁遙寄雁,曉夢半和鶯。 翼只思鶼比,根長羡藕並。可憐衣帶緩,休賦重行行。 卷685_29 【即席十韻】 吳融 住處方窺宋,平生未嫁盧。暖金輕鑄骨,寒玉細凝膚。 妒蝶長成伴,傷鸞耐得孤。城堪迷下蔡,台合上姑蘇。 弄眼難降柳,含茸欲鬥蒲。生涼雲母扇,直夜博山爐。 翡翠交妝鏡,鴛鴦入畫圖。無心同石轉,有淚約泉枯。 猿渴應須見,鷹饑只待呼。銀河正清淺,霓節過來無。 卷685_30 【追詠棠梨花十韻】 吳融 蜀地從來勝,棠梨第一花。更應無軟弱,別自有妍華。 不貴綃為霧,難降綺作霞。移須歸紫府,駐合餌丹砂。 密映彈琴宅,深藏賣酒家。夜宜紅蠟照,春稱錦筵遮。 連廟魂棲望,飄江字繞巴。未饒酥點薄,兼妒雪飛斜。 舊賞三年斷,新期萬里賒。長安如種得,誰定牡丹誇。 卷685_31 【綿竹山四十韻】 吳融 綿竹東西隅,千峰勢相屬。崚嶒壓東巴,連延羅古蜀。 方者露圭角,尖者鑽箭簇。引者蛾眉彎,斂者鳶肩縮。 尾蟉青蛇盤,頸低玄兔伏。橫來突若奔,直上森如束。 歲在作噩年,銅梁搖蠆毒。相國京兆公,九命來作牧。 戎提虎仆毛,專奉狼頭纛。行府寄精廬,開窗對林麓。 是時重陽後,天氣曠清肅。茲山昏曉開,一一在人目。 霜空正泬寥,濃翠霏撲撲。披海出珊瑚,貼天堆碧玉。 俄然陰霾作,城郭才霢霂。絶頂已凝雪,晃朗開紅旭。 初疑崑崙下,夭矯龍銜燭。亦似蓬萊巔,金銀台疊蹙。 紫霞或旁映,綺段鋪繁褥。晚照忽斜籠,赤城差斷續。 又如煮吳鹽,萬萬盆初熟。又如濯楚練,千千匹未軸。 又如水晶宮,蛟螭結川瀆。又如鐘乳洞,電雷開岩谷。 丹青畫不成,造化供難足。合有羽衣人,飄颻曳煙躅。 合有五色禽,叫嘯含仙曲。根雖限劍門,穴必通林屋。 方諸滄海隔,欲去憂淪覆。群玉縹緲間,未可量往複。 何如當此境,終朝曠遐矚。往往草檄餘,吟哦思幽獨。 早晚掃欃槍,笳鼓迎暢轂。休飛霹靂車,罷系蝦蟆木。 勒銘燕然山,萬代垂芬郁。然後恣逍遙,獨往群麋鹿。 不管安與危,不問榮與辱。但樂濠梁魚,豈怨鐘山鵠。 紉蘭以圍腰,采芝將實腹。石床須臥平,一任閒雲觸。 卷685_32 【祝風三十二韻】 吳融 我有二頃田,長洲東百里。環涂為之區,積葑相連纚。 松江流其旁,春夏多苦水。堤防苟不時,氾濫即無已。 粵余病眠久,而復家無峙。田峻不勝荒,農功皆廢弛。 他稼已如雲,我田方欲蒔。四際上通波,兼之葭與葦。 是時立秋後,煙露浩淒矣。雖然遣畢功,萎約都無幾。 如何海上風,連日從空起。似欲驅滄溟,來沃具區裡。 噫嘻爾風師,吳中多豪士。囷倉過九年,一粒惜如死。 糴賤兼糶貴,凶年翻大喜。只是疲羸苦,才饑須易子。 余仍轗軻者,進趨年二紀。秋不安一食,春不閒一晷。 腸回為多別,骨瘦因積毀。咳唾莫逢人,揶揄空睹鬼。 中又值干戈,遑遑常轉徙。故隱茅山西,今來笠澤涘。 荒者不復尋,葺者還有以。將正陶令巾,又蓋姜肱被。 不敢務有餘,有餘必驕鄙。所期免假匄,假匄多慚恥。 驕鄙既不生,慚恥更能弭。自可致逍遙,無妨閲經史。 籲余將四十,滿望只如此。干澤尚多難,學稼茲復爾。 窮達雖系命,禍福生所履。天不饑死余,飄風當自止。 卷685_33 【金陵懷古】 吳融 玉樹聲沉戰艦收,萬家冠蓋入中州。 只應江令偏惆悵,頭白歸來是客遊。 卷685_34 【涼思】 吳融 松間小檻接波平,月淡煙沉暑氣清。 半夜水禽棲不定,綠荷風動露珠傾。 卷685_35 【鮫綃】 吳融 雲供片段月供光,貧女寒機枉自忙。 莫道不蠶能致此,海邊何事有扶桑。 卷685_36 【潮】 吳融 暮去朝來無定期,桑田長被此聲移。 蓬萊若探人間事,一日還應兩度知。 卷685_37 【忘憂花】 吳融 繁紅落盡始淒涼,直道忘憂也未忘。 數朵殷紅似春在,春愁特此系人腸。 卷685_38 【憶街西所居】 吳融 衡門一別夢難稀,人欲歸時不得歸。 第37頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
速度:
語音: