全唐詩 六 第93頁
可以分段貼上閱讀,便於重複閱讀重點。
素節輕盈珠影勻,何人巧思間成文。閒垂別殿風應度, 半掩行宮麝欲薰。繡戶遠籠寒焰重,玉樓高掛曙光分。 無情幾恨黃昏月,才到如鈎便墮雲。 卷710_32 【詠燈】 徐夤 分影由來恨不同,綠窗孤館兩何窮。熒煌短焰長疑暗, 零落殘花旋委空。幾處隔簾愁夜雨,誰家當戶怯秋風。 莫言明滅無多事,曾比人生一世中。 卷710_33 【詠扇】 徐夤 為發涼飆滿玉堂,每親襟袖便難忘。霜濃雪暗知何在, 道契時來忽自揚。曾伴一樽臨小檻,幾遮殘日過迴廊。 漢宮如有秋風起,誰信班姬淚數行。 卷710_34 【詠筆二首】 徐夤 秦代將軍欲建功,截龍搜兔助英雄。用多誰念毛皆拔, 拋卻更嫌心不中。史氏只應歸道直,江淹何獨偶靈通。 班超握管不成事,投擲翻從萬里戎。 君子三歸擅一名,秋毫雖細握非輕。軍書羽檄教誰錄, 帝命王言待我成。勢健豈饒淝水陣,鋒銛還學歷山耕。 毛干時有何人潤,盡把燒焚恨始平。 卷710_35 【詠錢】 徐夤 多蓄多藏豈足論,有誰還議濟王孫。能于禍處翻為福, 解向讎家買得恩。幾怪鄧通難免餓,須知夷甫不曾言。 朝爭暮競歸何處,盡入權門與幸門。 卷710_36 【尚書筵中詠紅手帕】 徐夤 鶴綾三尺曉霞濃,送與東家二八容。羅帶綉裙輕好系, 藕絲紅縷細初縫。別來拭淚遮桃臉,行去包香墜粉胸。 無事把將纏皓腕,為君池上摺芙蓉。 卷710_37 【尚書新造花箋】 徐夤 濃染紅桃二月花,只宜神筆縱龍蛇。淺澄秋水看雲母, 碎擘輕苔間粉霞。寫賦好追陳後寵,題詩堪送竇滔家。 使君即入金鑾殿,夜直無非草白麻。 卷710_38 【釣車】 徐夤 荻灣漁客巧妝成,硾鑄銀星一點輕。拋過碧江鸂鶒岸, 軋殘金井轆轤聲。軸磨騂角冰光滑,輪卷春絲水面平。 把向嚴灘尋轍跡,漁台基在輾難傾。 卷710_39 【柳】 徐夤 漠漠金條引線微,年年先翠報春歸。解籠飛靄延芳景, 不逐亂花飄夕暉。啼鳥噪蟬堪悵望,舞煙搖水自因依。 五株名顯陶家後,見說辭榮種者稀。 卷710_40 【愁】 徐夤 夜長偏覺漏聲遲,往往隨歌慘翠眉。黃葉落催砧杵日, 子規啼破夢魂時。明妃去泣千行淚,蔡琰歸梳兩鬢絲。 四皓入山招不得,無家歸客最堪欺。 卷710_41 【草】 徐夤 廢苑荒階伴綠苔,恩疏長信恨難開。姑蘇麋鹿食思食, 楚澤王孫來不來。色嫩似將藍汁染,葉齊如把剪刀裁。 燕昭沒後多卿士,千載流芳郭隗台。 卷710_42 【螢】 徐夤 月墜西樓夜影空,透簾穿幕達房櫳。流光堪在珠璣列, 為火不生榆柳中。一一照通黃卷字,輕輕化出綠蕪叢。 欲知應候何時節,六月初迎大暑風。 卷710_43 【水】 徐夤 火性何如水性柔,西來東出幾時休。莫言通海能通漢, 雖解浮舟也覆舟。湘浦暮沈堯女怨,汾河秋泛漢皇愁。 洪波激湍歸何處,二月桃花滿眼流。 卷710_44 【苔】 徐夤 印留麋鹿野禽蹤,岩壁漁磯幾處逢。金谷曉凝花影重, 章華春映柳陰濃。石橋羽客遺前跡,陳閣才人沒舊容。 歸去掃除階砌下,蘚痕殘綠一重重。 卷710_45 【曉】 徐夤 水盡銅龍滴漸微,景陽鐘動夢魂飛。潼關鷄唱促歸騎, 金殿燭殘求禦衣。窗下寒機猶自織,梁間棲燕欲雙飛。 羲和晴聳扶桑轡,借與寰瀛看早暉。 卷710_46 【別】 徐夤 酒盡歌終問後期,泛萍浮梗不勝悲。東門匹馬夜歸處, 南浦片帆飛去時。賦罷江淹吟更苦,詩成蘇武思何遲。 可憐范陸分襟後,空折梅花寄所思。 卷710_47 【夜】 徐夤 日墜虞淵燭影開,沈沈煙霧壓浮埃。剡川雪滿子猷去, 漢殿月生王母來。檐掛蛛絲應漸織,風吹螢火不成灰。 愁人莫道何時旦,自有鐘鳴漏滴催。 卷710_48 【雨】 徐夤 引電隨龍密又輕,酒杯閒噀得嘉名。千山草木如雲暗, 陸地波瀾接海平。灑竹幾添春睡重,滴檐偏遣夜愁生。 陰妖冷孽成何怪,敢蔽高天日月明。 卷710_49 【萍】 徐夤 為實隨流瑞色新,泛風縈草護游鱗。密行碧水澄涵月, 澀滯輕橈去采蘋。比物何名腰下劍,無根堪並鏡中身。 平湖春渚知何限,撥破閒投獨繭綸。 卷710_50 【恨】 徐夤 事與時違不自由,如燒如刺寸心頭。烏江項籍忍歸去, 雁塞李陵長繫留。燕國飛霜將破夏,漢宮紈扇豈禁秋。 須知入骨難銷處,莫比人間取次愁。 卷710_51 【鴻】 徐夤 行如兄弟影連空,春去秋來燕不同。紫塞別當秋露白, 碧山飛入暮霞紅。宣王德美周詩內,蘇武書傳漢苑中。 況解銜蘆避弓箭,一聲歸唳楚天風。 卷710_52 【鶴】 徐夤 閬苑瑤台歲月長,一歸華表好增傷。新聲乍警初零露, 折羽閒飛幾片霜。要伴神仙歸碧落,豈隨龜雁住方塘。 三山頂上無人處,瓊樹堪巢不死鄉。 卷710_53 【鵲】 徐夤 神化難源瑞即開,雕陵毛羽出塵埃。香閨報喜行人至, 碧漢填河織女回。明月解隨烏繞樹,青銅寧愧雀為台。 瓊枝翠葉庭前植,從待翩翩去又來。 卷710_54 【霜】 徐夤 應節誰窮造化端,菊黃豺祭問應難。紅窗透出鴛衾冷, 白草飛時雁塞寒。露結芝蘭瓊屑厚,日干葵藿粉痕殘。 世間無比催搖落,松竹何人肯更看。 卷710_55 【風】 徐夤 城上寒來思莫窮,土囊萍末兩難同。飄成遠浪江湖際, 吹起暮塵京洛中。飛雪蕭條殘臘節,落花狼藉古行宮。 春能和煦秋搖落,生殺還同造化功。 卷710_56 【帆】 徐夤 第93頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
速度:
語音: