全唐詩 六 第101頁
可以分段貼上閱讀,便於重複閱讀重點。
影迷寒靄裡,聲出夜風時。客棹深深過,人家遠遠移。 游邊曾結念,到此數題詩。莫恨成龍晚,成龍會有期。 卷715_34 【中秋月】 許晝 應是蟾宮別有情,每逢秋半倍澄清。清光不向此中見, 白髮爭教何處生。閒地占將真可惜,幽窗分得始為明。 慇勤好長來年桂,莫遣平人道不平。 卷715_35 【臨終詩】 薛準 舊國深恩不易酬,又離繼母出他州。 誰知天怒無因息,積愧終身乞速休。 卷715_36 【觀修處士畫桃花圖歌】 裴諧 一從天寶王維死,于今始遇修夫子。能向鮫綃四幅中, 丹青暗與春爭工。勾芒若見應羞殺,暈綠勻紅漸分別。 堪憐彩筆似東風,一朵一枝隨手發。燕支乍濕如含露, 引得嬌鶯痴不去。多少遊蜂盡日飛,看遍花心求入處。 工夫妙麗實奇絶,似對韶光好時節。偏宜留著待深冬, 鋪向樓前殛霜雪。 卷715_37 【句】 裴諧 風回山火斷,朝落岸冰高。(《湘江吟》) 名終埋不得,骨任朽何妨。(經杜甫墳,見《詩話總龜》)古 卷七百一十六 卷716_1 【長安春日】 曹松 浩浩看花晨,六街揚遠塵。塵中一丈日,誰是晏眠人。 禦柳舞着水,野鶯啼破春。徒雲多失意,猶自惜離秦。 卷716_2 【慈恩寺貽楚霄上人】 曹松 在秦生楚思,波浪接禪關。塔礙高林鳥,窗開白日山。 樹陰移草上,岸色透庭間。入內談經徹,空攜講疏還。 卷716_3 【崇義裡言懷】 曹松 馬蹄京洛岐,復此少閒時。老積滄洲夢,秋乖白閣期。 平生五字句,一夕滿頭絲。把向侯門去,侯門未可知。 卷716_4 【僧院松】 曹松 此木韻彌全,秋霄學瑟弦。空知百餘尺,未定幾多年。 古甲磨雲拆,孤根捉地堅。何當拋一干,作蓋道場前。 卷716_5 【貽世】 曹松 富者非義取,樸風爭肯還。紅塵不待曉,白首有誰閒。 淺度四溟水,平看諸國山。只消年作劫,俱到總無間。 卷716_6 【南遊】 曹松 直到南箕下,方諳漲海頭。君恩過銅柱,戎節限交州。 犀占花陰臥,波沖瘴色流。遠夷非不樂,自是北人愁。 卷716_7 【送胡中丞使日東】 曹松 辭天理玉簪,指日使鷄林。猶有中華戀,方同積浪深。 張帆度鯨口,銜命見臣心。渥澤遐宣後,歸期抵萬金。 卷716_8 【哭陳陶處士】 曹松 園裡先生塚,鳥啼春更傷。空餘八封樹,尚對一茅堂。 白日埋杜甫,皇天無耒陽。如何稽古力,報答甚茫茫。 卷716_9 【言懷】 曹松 冥心坐似痴,寢食亦如遺。為覓出人句,只求當路知。 豈能窮到老,未信達無時。此道須天付,三光幸不私。 卷716_10 【月】 曹松 寥寥天地內,夜魄爽何輕。頻見此輪滿,即應華髮生。 不圓爭得破,才正又須傾。人事還如此,因知倚伏情。 卷716_11 【答匡山僧贈榔慄杖】 曹松 慄杖出匡頂,百中無一枝。雖因野僧得,猶畏岳神知。 畫月冷光在,指雲秋片移。宜留引蹇步,他日訪峨嵋。 卷716_12 【商山夜聞泉】 曹松 瀉月聲不斷,坐來心益閒。無人知落處,萬木冷空山。 遠憶雲容外,幽疑石縫間。那辭通曙聽,明日度藍關。 卷716_13 【書懷】 曹松 默默守吾道,望榮來替愁。吟詩應有罪,當路卻如讎。 陸海儻難溺,九霄爭便休。敢言名譽出,天未白吾頭。 卷716_14 【道中】 曹松 出門嗟世路,何日樸風歸。是處太行險,□□應解飛。 主人厚薄禮,客子新故衣。所以澆浮態,多令行者違。 卷716_15 【夏雲】 曹松 勢能成岳仞,頃刻長崔嵬。暝鳥飛不到,野風吹得開。 一天分萬態,立地看忘回。欲結暑宵雨,先聞江上雷。 卷716_16 【塞上行】 曹松 上將擁黃須,安西逐指呼。離鄉俱少壯,到磧減肌膚。 風雪夜防塞,腥膻朝系胡。為君樂戰死,誰喜作征夫。 卷716_17 【晨起】 曹松 曉色教不睡,捲簾清氣中。林殘數枝月,發冷一梳風。 並鳥含鐘語,欹荷隔霧空。莫疑營白日,道路本無窮。 卷716_18 【感世】 曹松 觸目盡如幻,幻中能幾時。愁來舍行樂,事去莫吞悲。 白髮不由己,黃金留待誰。耕煙得銘志,翻為古人思。 卷716_19 【觀華夷圖】 曹松 落筆勝縮地,展圖當晏寧。中華屬貴分,遠裔占何星。 分寸辨諸岳,鬥升觀四溟。長疑未到處,一一似曾經。 卷716_20 【山中寒夜呈進士許棠】 曹松 山寒草堂暖,寂夜有良朋。讀易分高燭,煎茶取折冰。 庭垂河半形,窗露月微棱。俱入論心地,爭無俗者憎。 卷716_21 【滕王閣春日晚眺】 曹松 凌春帝子閣,偶眺日移西。浪勢平花塢,帆陰上柳堤。 凝嵐藏宿翼,疊鼓碎歸蹄。只此長吟詠,因高思不迷。 卷716_22 【鐘陵野步】 曹松 岡扉聊自啟,信步出波邊。野火風吹闊,春冰鶴啄穿。 渚檣齊驛樹,山鳥入公田。未創孤雲勢,空思白閣年。 卷716_23 【哭胡處士】 曹松 故人江閣在,重到事悠悠。無爾向潭上,為吾傾瓮頭。 空餘赤楓葉,墮落釣魚舟。疑是沖虛去,不為天地囚。 卷716_24 【青龍寺贈雲顥法師】 曹松 紫檀衣且香,春殿日尤長。此地開新講,何山鎖舊房。 僧名喧北闕,師印續南方。莫惜青蓮喻,秦人聽未忘。 卷716_25 【薦福寺贈應制白公(一作棲白大師)】 曹松 才子紫檀衣,明君寵顧時。講升高座懶,書答重臣遲。 瓶勢傾圓頂,刀聲落碎髭。還聞穿內去,隨駕進新詩。 卷716_26 【觀山寺僧穿井】 曹松 第101頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
速度:
語音: