全唐詩 六 第276頁
可以分段貼上閱讀,便於重複閱讀重點。
日出天地正,煌煌闢晨曦。六龍驅群動,古今無盡時。 夸父亦何愚,競走先自疲。飲乾咸池水,折盡扶桑枝。 渴死化爝火,嗟嗟徒爾為。空留鄧林在,折盡令人嗤。 卷820_34 【古別離(代人答閻士和)】 皎然 太湖三山口,吳王在時道。寂寞千載心,無人見春草。 誰識緘怨者,持此傷懷抱。孤舟畏狂風,一點宿煙島。 望所思兮若何,月蕩漾兮空波。雲離離兮北斷, 鴻眇眇兮南多。身去兮天畔,心折兮湖岸。 春風胡為兮塞路,使我歸夢兮撩亂。 卷820_35 【擬長安春詞】 皎然 春信在河源,春風蕩妾魂。春歌雜鶗鴂,春夢繞轘轅。 春絮愁偏滿,春絲悶更繁。春期不可定,春曲懶新翻。 卷820_36 【效古】 皎然 思君轉戰度交河,強弄胡琴不成曲。日落應愁隴底難, 春來定夢江南數。萬丈游絲是妾心,惹蝶縈花亂相續。 卷820_37 【昭君怨】 皎然 自倚嬋娟望主恩,誰知美惡忽相翻。 黃金不買漢宮貌,青塚空埋胡地魂。 卷820_38 【銅雀妓】 皎然 強開尊酒向陵看,憶得君王舊日歡。 不覺餘歌悲自斷,非關艷曲轉聲難。 卷820_39 【長門怨】 皎然 春風日日閉長門,搖蕩春心似夢魂。 誰遣花開只笑妾,不如桃李正無言。 卷820_40 【哭吳縣房聳明府】 皎然 仁人邁厚德,可謂名實全。撫跡若疏曠,會心極精研。 履危節詎屈,著論識不偏。恨以榮級淺,嘉猷未及宣。 伊人期遠大,志業難比肩。昭世既合併,吾君藉陶甄。 奈何明明理,與善徒空詮。征教或稽聖,窮源反問天。 一官自吳邑,六翮委江壖。始是牽絲日,翻成撤瑟年。 金膏果不就,玉珮長此捐。倚伏信冥昧,夭修驚後先。 安知忘情子,愛網素已褰。為有深仁感,遂令真性遷。 心悲空林下,淚灑秋景前。夫子寡兄弟,撫孤傷藐然。 傾雲為慘結,弔鶴共聯翩。割念命歸駕,訣詞向空筵。 樹桃陰始合,愛客位常懸。幡然遠行時,崇望歸朝旋。 悟茲歡宴隔,哀被歲月延。書帶變芳草,履痕移綠錢。 冥期儻可逢,生盡會無緣。幸願示因業,代君運精專。 相思轉寂寞,獨往西林泉。欲見故人心,時閲所贈篇。 素高陶靖節,今重楚先賢。芳躅將遺愛,可為終古傳。 卷820_41 【哭覺上人(時絆剡中)】 皎然 憶君南適越,不作買山期。昨得耶溪信,翻為逝水悲。 神交如可見,生盡杳難思。白日東林下,空懷步影時。 卷820_42 【題餘不溪廢寺】 皎然 武原離亂後,真界積塵埃。殘月生秋水,悲風起故台。 居人今已盡,棲鴿暝還來。不到無生理,應堪賦七哀。 卷820_43 【同李洗馬入餘不溪經辛將軍故城】 皎然 慘慘寒城望,將軍下世時。高墉暮草遍,大樹野風悲。 壁壘今惟在,勛庸近可思。蒼然古溪上,川逝共淒其。 卷820_44 【憶天台】 皎然 箬溪朝雨散,雲色似天台。應是東風便,吹從海上來。 靈山游汗漫,仙石過莓苔。誤到人間世,經年不早回。 卷820_45 【萬回寺】 皎然 萬里稱逆化,愚蠢性亦全。紫紱拖身上,妖姬安膝前。 見他拘坐寂,故我是眠禪。吾知至人心,杳若青冥天。 卷820_46 【禪詩】 皎然 萬法出無門,紛紛使智昏。徒稱誰氏子,獨立天地元。 實際且何有,物先安可存。須知不動念,照出萬重源。 卷820_47 【哀教】 皎然 本師不得已,強為我著書。知盡百慮遣,名存萬象拘。 如何工言子,終日論虛無。伊人獨冥冥,時人以為愚。 卷820_48 【聞鐘】 皎然 古寺寒山上,遠鐘揚好風。聲餘月樹動,響盡霜天空。 永夜一禪子,泠然心境中。 卷820_49 【溪上月】 皎然 秋水月娟娟,初生色界天。蟾光散浦漵,素影動淪漣。 何事無心見,虧盈向夜禪。 卷820_50 【山雪】 皎然 夕陽在西峰,疊翠縈殘雪。狂風捲絮回,驚猿攀玉折。 何意山中人,誤報山花發。 卷820_51 【江上風】 皎然 江風西復東,飄暴忽何窮。初生虛無際,稍起蕩漾中。 應吹夏口檣竿折,定蹙湓城浪花咽。今朝莫怪沙岸明, 昨夜聲狂捲成雪。 卷820_52 【山雨】 皎然 一片雨,山半晴。長風吹落西山上,滿樹蕭蕭心耳清。 雲鶴驚亂下,水香凝不然。風回雨定芭蕉濕, 一滴時時入晝禪。 卷820_53 【問遙山禪老】 皎然 天與松子壽,獨飲日月精。復令顏子賢,胡為夭其生。 吾將尋河源,上天問天何不平?吾將詰仙老, 大道無私誰強名?仙老難逢天不近,世人何人解應盡。 明朝欲向翅頭山,問取禪公此義還。 卷820_54 【禪思】 皎然 真我性無主,誰為塵識昏。奈何求其本,若拔大木根。 妄以一念動,勢如千波翻。傷哉子桑扈,蟲臂徒虛言。 神威興外論,宗邪生異源。空何妨色在,妙豈廢身存。 寂滅本非寂,喧嘩曾未喧。嗟嗟世上禪,不共智者論。 卷820_55 【支公詩】 皎然 支公養馬復養鶴,率性無機多脫略。天生支公與凡異, 凡情不到支公地。得道由來天上仙,為僧卻下人間寺, 道家諸子論自然,此公唯許逍遙篇。山陰詩友喧四座, 佳句縱橫不廢禪。 卷820_56 【述夢】 皎然 夢中歸見西陵雪,渺渺茫茫行路絶。覺來還在剡東峰, 鄉心繚繞愁夜鐘。寺北禪岡猶記得,夢歸長見山重重。 卷820_57 【赤松(一作赤松澗)】 皎然 緣岸蒙籠出見天,晴沙瀝瀝水濺濺。 何處羽人長洗藥,殘花無數逐流泉。 卷820_58 【戲題松樹】 皎然 為愛松聲聽不足,每逢松樹遂忘還。 第276頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
速度:
語音: