全唐詩 六 第289頁
可以分段貼上閱讀,便於重複閱讀重點。
苦吟齋貌減,更被杉風吹。獨賴湖上翁,時為烹露葵。 紅藕映嘉魴,澄池照孤坐。池痕放文彩,雨氣增慵墮。 山翁寄術藥,幸得秋病可。終召十七人,雲中備香火。 清氣生滄洲,殘雲落林藪。放鶴久不歸,不知更歸否。 支策到江湄,江皋木葉飛。自憐為客遠,還如鵲繞枝。 南枝復北枝,玉露沾毛衣。 卷827_10 【塞上曲二首】 貫休 錦袷胡兒黑如漆,騎羊上冰如箭疾。蒲萄酒白雕臘紅, 苜蓿根甜沙鼠出。單于右臂何須斷,天子昭昭本如日。 一握黳髯一握絲,須知只為平戎術。 去年轉鬥陰山腳,生得單于卻放卻。今年深入于不毛, 胡兵拔帳遺弓刀。男兒須展平生志,為國輸忠合天地。 甲穿雖即失黃金,劍缺猶能生紫氣。塞草萋萋兵士苦, 胡虜如今勿胡虜。封侯十萬始無心,玉關凱入君看取。 卷827_11 【擬齊梁體寄馮使君三首】 貫休 庭鳥多好音,相呼灌木中。竹房更何有,還如鳥巢空。 賴逢富人侯,真東晉謝公。煌煌發令姿,珂珮鳴丁冬。 故山有深霞,未如旌旗紅。慚非衛霍松,何以當清風。 露益蟬聲長,蕙蘭垂紫帶。清吟待明月,孤雲忽為蓋。 伊余石林人,本是燒畬輩。頻接謝公棋,輸多未曾賽。 大道貴無心,聖賢為始慕。秋空共澄潔,美玉同貞素。 偉哉桐江守,雌黃出金口。為文能廢興,談道弭空有。 雪林槁枯者,坐石聽亦久。還疑紫磨身,成居靈運後。 卷827_12 【書匡山老僧庵】 貫休 篔簹紅實好鳥語,銀髯瘦僧貌如祖。香煙濛濛衣上聚, 冥心縹緲入鐵圄。白麏作夢枕藤屨,東峰山媼貢瓜乳。 卷827_13 【讀顧況歌行】 貫休 雪泥露金冰滴瓦,楓檉火著僧留坐。忽睹逋翁一軸歌, 始覺詩魔辜負我。花飛飛,雪霏霏,三珠樹曉珠纍纍。 妖狐爬出西子骨,雷車拶破織女機。憶昔鄱陽寺中見一碣, 逋翁詞兮逋翁札。庾翼未伏王右軍,李白不知誰擬殺。 別,別,若非仙眼應難別。不可說,不可說, 離亂亂離應打折。 卷827_14 【冬末病中作二首】 貫休 冬風吹草木,亦吹我病根。故人久不來,冷落如丘園。 聃龍與摩詰,吁嘆非不聞。顧惟年少時,未合多憂勤。 風鐘遠孤枕,雪水流凍痕。空餘微妙心,期空靜者論。 胸中有一物,旅拒復攻擊。向下還上來,唯疑是肺石。 山童頑且小,用之復何益。教洗煮茶鐺,雪團打鄰壁。 宛轉無好姿,裴回更何適。庭前早梅樹,坐見花盡碧。 屋老多鼠窠,窗卑露山脊。近來胸中物,已似輸藥力。 微吟復微吟,依稀似莊舄。 卷827_15 【遇葉進士】 貫休 文章擬真宰,儀冠冷如璧。山寺偶相逢,眼青勝山色。 氣隆多慷慨,語澹無他力。金繩殘果落,竹閣涼雨滴。 自愧龍鍾人,見此衝天翼。 卷827_16 【寄杜使君】 貫休 清辰卷珠簾,盥漱香滿室。杉松經雪後,別有精彩出。 琅函芙蓉書,開之向階日。好鳥常解來,孤雲偶相失。 有時作章句,氣概還鮮逸。茫茫世情世,誰人愛真實。 清高慕玄度,宴默攀道一。殘磬隔風林,微陽解冰筆。 亦知休明代,諒無經濟術。門前九個峰,終擬為文乞。 卷827_17 【寄高員外】 貫休 冷冽蒼黃風似劈,雪骨冰筋滿瑤席。庭松流污相抵吃, 霜絮重裘火無力。孤峰地爐燒白櫪,龐眉道者應相憶。 倏忽維陽歲雲暮,寂寥不覺成章句。惟應將寄蕊珠宮, 禪剎雲深一來否。 卷827_18 【書陳處士屋壁二首】 貫休 有叟傲堯日,發白肌膚紅。妻子亦讀書,種蘭清溪東。 白雲有奇色,紫桂含天風。即應迎鶴書,肯羡于洞洪。 高步前山前,高歌北山北。數載賣甘橙,山貲近雲足。 新詩不將出,往往僧乞得。唯雲李太白,亦是偷桃賊。 吟狂鬼神走,酒釅天地黑。青芻生階除,擷之束成束。 卷827_19 【對月作】 貫休 今人看此月,古人看此月。如何古人心,難向今人說。 古人求祿以及親,及親如之何?忠孝為朱輪。 今人求祿唯庇身,庇身如之何?惡木多斜文。 斜文復斜文,顛窒何紛紛。 卷827_20 【山茶花】 貫休 風裁日染開仙囿,百花色死猩血謬。 今朝一朵墮階前,應有看人怨孫秀。 卷827_21 【上孫使君】 貫休 聖主得賢臣,天地方交泰。恭惟岳精粹,多出於昭代。 君侯握文鏡,獨立塵埃外。王演俗容儀,崔陵小風概。 馨香擁蘭雪,峻秀高嵩岱。嵇松領歲寒,莊劍無礱淬。 威棱玉霜直,匠石金槌大。詩穿明月珠,道拍安期背。 中興鸞鳳集,直道風雲會。萬卷似無書,三山如歷塊。 德乎天所縱,清矣誰堪對。有法在朝端,無塵到冠蓋。 具瞻從密勿,旦夕調鼎鼐。為君整衢尊,為君戢蕃塞。 豈知吾後意,憂此毗陵最。親手賜彤弓,蒼生是繄賴。 下車鄰寇散,是物冰壺內。龔遂愛廉平,次公太繁碎。 袴襦砧動地,父母歌闤闠。□雪鎖戈鋋,非煙繞旌旆。 寧思子產冰,肯羡任棠薤。忽如春再來,不獨天重戴。 昂藏海嶠鶴,冷碧仙庭檜。物物動和氣,家家有新態。 芙蓉開帟幕,錦帳無纖壒。鼓角穿凍雲,恩波動耕耒。 奸回改精魄,禮教書紳帶。必于堯舜日,還似房杜輩。 野人有章句,格力亦慷慨。若不入丘門,世間更誰愛。 卷827_22 【哭靈一上人】 貫休 一公何不在,空有遠公名。共說岑山路,今時不可行。 舊房松更老,新塔草初生。經論傳緇侶,文章遍墨卿。 禪林枝幹折,法宇棟樑傾。誰俊修僧史,應知傳已成。 卷827_23 【行路難】 第289頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
速度:
語音: