王陽明全集 第161頁
可以分段貼上閱讀,便於重複閱讀重點。
雨霽僧堂鐘磬清,春溪月色特分明。沙邊宿鷺寒無影,洞口流雲夜有聲。靜後始知群動妄,閒來還覺道心驚。問津久已慚沮溺,歸向東皋學耦耕。 僧齋 盡日僧齋不厭閒,獨余春睡得相關。檐前水漲遂無地,江外雲晴忽有山。遠客趁墟招渡急,舟人曬網得魚還。也知世事終無補,亦復心存出處間。 德山寺次壁間韻 乘興看山薄暮來,山僧迎客寺門開。雨昏碧草春申墓,雲卷青峰善卷台。性愛煙霞終是僻,詩留名姓不須猜。岩根老衲成灰色,枯坐何年解結胎? 沅江晚泊二首 去時煙雨沅江暮。此日沅江暮雨歸。水漫遠沙村市改,泊依舊店主人非。草深廨宇無官住,花落僧房有鳥啼。 處處春光蕭索甚,正思荊棘掩岩扉。 春來客思獨蕭騷,處處東田沒野蒿。雷雨滿江喧日夜,扁舟經月住風濤。流民失業乘時橫,原獸爭群薄暮號。卻憶鹿門棲隱地,杖藜壺榼餉東皋。 夜泊江思湖憶元明 扁舟泊近漁家晚,茅屋深環柳港清。雷雨驟開江霧散,星河不動暮川平。夢迴客枕人千里,月上春堤夜四更。欲寄愁心無過雁,披衣坐聽野鷄鳴。 睡起寫懷 江日熙熙春睡醒,江雲飛盡楚山青。閒觀物態皆生意,靜悟天機入窅冥。道在險夷隨地樂,心忘魚鳥自流形。未須更覓羲唐事,一曲滄浪擊壤聽。 三山晚眺 南望長沙杳靄中,鵝羊只在暮雲東。天高雙櫓哀明月,江闊千帆舞逆風。花暗漸驚春事晚,水流應與客愁窮,北飛亦有衡陽雁,上苑封書未易通。 鵝羊山 福地相傳楚水阿,三年春色兩經過。羊亡但有初平石,書罷惟籠道士鵝,禮鬥壇空松影靜,步虛台逈月明多。岩房一宿猶緣薄,遙憶開雲住薜蘿。 泗州寺 淥水西頭泗洲寺,經過轉眼又三年。老僧熟認直呼姓,笑我清癯只似前。每有客來看宿處,詩留佛壁作燈傳。開軒掃榻還相慰,慚愧維摩世外緣。 再經武雲觀書林玉璣道士壁 碧山道士曾相約,歸路還來宿武雲。月滿仙台依鶴侶,書留蒼壁看鵝群。春岩多雨林芳淡,暗水穿花石溜分。奔走連年家尚遠,空餘魂夢到柴門。 再過濂溪祠用前韻 曾向圖書識面真,半生長自愧儒巾,斯文久已無先覺,聖世今應有逸民。一自支離乖學術,競將雕刻費精神。瞻依多少高山意,水漫蓮池長綠蘋。 校勘記 注文:【1】 詞,底本作「祠」,據文意改。 〔2〕仙,疑為「遷」字之訛。 【3】 本篇二「淑」字疑為「漵」字之訛。漵浦在今湖南省境內,有漵水。 下一篇 目錄 上一篇 獵書人掃校 靜心錄之八 外集二 詩 廬陵詩六首 正德庚午三月遷戶陵尹作。 游瑞華二首 簿領終年未出郊,此行聊解俗人嘲。憂時有志懷先達,作縣無能愧舊交。松古尚存經雪干,竹高還長拂雲梢。溪山處處堪行樂,正是浮名未易拋。 其二 萬死投荒不擬回,生還且復荷栽培。逢時已負三年學,治劇兼非百里才。身可益民寧論屈,志存經國未全灰。正愁不是中流砥,千尺狂瀾豈易摧! 古道 古道當長阪,肩輿入暮天。蒼茫聞驛鼓,冷落見炊煙。凍燭寒無焰,泥爐濕未燃。正思江檻外,閒卻釣魚船。 立春日道中短述 臘意中宵盡,春容傍曉生。野塘冰轉綠,江寺雪消晴。農事沾泥犢,覊懷聽谷鶯。故山梅正發,誰寄欲歸情? 公館午飯偶書 行台依獨寺,僧屋自成鄰。殿古凝殘雪,牆低入早春。巷泥晴淖馬,檐日暖堪人。雪散小岩碧,松梢掛月新。 午憩香社寺 修程動百里,往往餉僧居。佛鼓迎官急,禪怵為客虛。桃花成井落,雲水接郊墟。不覺泥塵澀,看山興有餘。 京師詩二十四首 正德庚午年十月,升南京刑部主事。辛未年入覲,調北京吏部主事作。 夜宿功德寺次宗賢 山行初試裌衣輕,腳軟黃塵石路生。一夜洞雲眠未足,湖風吹月渡溪清。水邊楊柳覆茅楹,飲馬春流更一登。坐久逐忘歸路夕,溪雲正瀉春山青。 別方叔賢四首 西樵山色遠依依,東指江門石路微。料得楚雲台上客,久懸秋月待君歸。 自是孤雲天際浮,筮中枯蠹豈相謀。請君靜後看羲畫,曾有陳篇一字不? 休論寂寂與惺惺,不妄由來即性情。笑卻慇勤諸老子,翻從知見覓虛靈。 道本無為只在人,自行自住豈須鄰?坐中便是天台路,不用漁郎更問津。 白灣六章 宗岩文先生居白浦之灣,四方學者稱曰白浦先生,而不敢以姓字。某素高先生,又辱為之僚,因為書「白灣」二字,並詩以詠之。 浦之灣,其白漫漫。彼美君子,在水之盤。 灣之浦,其白瀰瀰。彼美君子,在水之涘。 雲之溶溶,于灣之湄。君子于處,民以為期。 雲之油油,于灣之委。君子于興,施及四海。 白灣之渚,于游以處。彼美君子兮,可以容與。 白灣之洋,于濯以湘。彼美君子兮,可以徜徉。 寄隱岩 每逢山水地,便有卜居心。終歲風塵裡,何年滄海潯?洞寒泉滴細,花暝石房深。青壁須留姓,他時好共尋。 香山次韻 尋山到山寺,得意卻忘山。岩樹坐來靜,壁蘿春自間。樓台星斗上,鐘聲翠微閒。頓息塵寰念,清溪踏月還。 夜宿香山林宗師房次韻二首 幽壑來尋物外情,石門遙指白雲生。林間伐木時聞響,谷口逢僧不記名。天壁倒涵湖月曉,煙梯高接緯階平。松堂靜夜渾無寐,到枕風泉處處聲。 第161頁完,請繼續下一頁。喜歡 大作家 wreador.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
速度:
語音: